تغذیه صحیح در سالمندان

تغذیه در سالمندان

پیری و تغذیه: یک چالش رو به رشد جهانی

تعداد و نسبت افراد سالخورده - که به عنوان سن 60 سال به بالا تعریف شده اند - تقریباً در همه کشورها رو به افزایش است و روند آن در سراسر جهان احتمالاً بدون روند کاهشی ادامه خواهد یافت. در سال 2002، حدود 605 میلیون فرد مسن در جهان وجود داشت که تقریبا 400 میلیون نفر از آنها در کشورهای کم درآمد زندگی می کردند. در این میان، یونان و ایتالیا بیشترین درصد افراد سالخورده را داشتند (هر دو 24 درصد در سال 2000). پیش بینی می شود تا سال 2025 تعداد افراد مسن در سراسر جهان به بیش از 1.2 میلیارد نفر برسد که حدود 840 میلیون نفر از این افراد در کشورهای کم درآمد می باشند.
به منظور دستیابی به هدف نهایی افزایش سلامت در دوران میانسالی و افزایش فعالیت در سالمندان، سازمان بهداشت جهانی یک چارچوب سیاستی را تدوین کرده است در زمینه هایی مانند:
•    چالش عدم تعادل جنسی افتراقی:
o    پیشگیری و کاهش معلولیت، بیماری های مزمن و مرگ و میر زودرس
o    کاهش عوامل خطر در ارتباط با بیماری های غیر واگیر، ضمن افزایش عواملی که از سلامتی محافظت می کند.
o    اتخاذ سیاست ها و راهبرد هایی که مراقبت مداوم را برای مبتلایان به بیماری مزمن یا معلولیت ها ارائه می دهد.
o    ارائه آموزش به مشاغل رسمی و غیر رسمی
o    حصول اطمینان از حفاظت، ایمنی و عزت افراد سالمند
o    این امکان را برای افرادی که در سن بالایی هستند فراهم می کند تا سهم خود را در توسعه اقتصادی، فعالیت در بخش های رسمی و غیر رسمی، جوامع و خانواده های خود حفظ کنند.
در اکثر کشورها زنان اکثریت جمعیت مسن را تشکیل می دهند؛ معمولا به این دلیل که زنان در جهان بیشتر از مردان عمر می کنند. تا سال 2025، تعداد زنان مسن پیش بینی می شود از 107 به 373 میلیون نفر در آسیا و از 13 به 46 میلیون در آفریقا افزایش یابد. این الگو همچنین شامل افزایش نیازهای غذایی خاص خود، تأکیدات و الگوهای سوء تغذیه از جمله مواردی مثل بروز پوکی استخوان در زنان مسن است.
پوکی استخوان و شکستگی های ناشی از آن عامل اصلی بیماری، ناتوانی و مرگ است و هزینه های کلان پزشکی را به همراه دارد. تخمین زده می شود که تعداد سالانه شکستگی های لگن در سراسر جهان از 1.7 میلیون در سال 1990 به حدود 6.3 میلیون نفر تا سال 2050 افزایش می یابد. زنان به میزان 80 درصد از شکستگی لگن رنج می برند. همچنین میزان خطر شکستگی های ناشی از پوکی استخوان در طول عمر زنان حداقل 30 درصد و احتمالاً نزدیک به 40 درصد است؛ در مقابل، این خطر برای مردان فقط 13 درصد است.
زنان در معرض خطر بیشتری از پوکی استخوان هستند؛ زیرا سرعت پوکی استخوان آنها پس از یائسگی افزایش می یابد که پیشگیری از آن با هورمون درمانی در یائسگی امکان پذیر است. عوامل سبک زندگی (به خصوص رژیم غذایی، فعالیت بدنی و سیگار کشیدن) نیز با پوکی استخوان همراه است که راه را برای پیشگیری اولیه باز می کند.
هدف اصلی در افراد مسن جلوگیری از شکستگی است که این امر می تواند با افزایش توده استخوانی در زمان بلوغ، با جلوگیری از پوکی بعدی استخوان یا با احیای مواد معدنی استخوان حاصل شود. مخصوصا مصرف كلسیم کافی و فعالیت بدنی مناسب، به ویژه در دوران بلوغ و اوایل بزرگسالی بسیار مهم است.

تعریف نیازهای غذایی خاص افراد مسن

افراد مسن در برابر سوء تغذیه آسیب پذیر هستند. علاوه بر این، تلاش برای تأمین مواد غذایی کافی با بسیاری از مشکلات عملی مواجه است. در افراد مسن نیازهای غذایی به خوبی تعریف نشده است. از آنجا که هم توده بدون چربی بدن و هم میزان متابولیک پایه کاهش می یابد، نیاز انرژی افراد مسن به ازای هر کیلوگرم وزن بدن نیز کاهش می یابد.
روند پیری همچنین نیازهای غذایی دیگر را تحت تأثیر قرار می دهد. به عنوان مثال، در حالی که ممکن است نیاز برخی از مواد مغذی کاهش یابد، برخی داده ها حاکی از آن است که نیاز سایر مواد مغذی ضروری ممکن است افزایش یابد. هم اکنون در سراسر جهان تقاضای فزاینده ای برای دستورالعمل های سازمان جهانی بهداشت وجود دارد كه مقامات ملی مربوطه می توانند از آن ها برای رفع نیازهای غذایی جمعیت سالمند در حال رشد استفاده كنند.

سوء تغذیه و افراد مسن

بسیاری از بیماری هایی که افراد مسن از آن ها رنج می برند نتیجه عوامل رژیم غذایی است که حتی تحت تأثیر رزيم غذایی در دوران جنینی و شیرخوارگی می باشد. این عوامل سپس با تغییراتی که به طور طبیعی با روند پیری اتفاق می افتد، پیچیده می شوند.
به نظر می رسد که چربی رژیم غذایی با سرطان روده بزرگ، پانکراس و پروستات همراه است. عوامل خطر آتروژنیک مانند افزایش فشار خون، افزایش چربی خون و عدم تحمل گلوکز، که همگی تحت تأثیر عوامل رژیم غذایی هستند، نقش مهمی در پیشرفت بیماری عروق کرونری دارند. بیماری های دژنراتیو مانند بیماری های قلبی-عروقی و عروق مغزی، دیابت، پوکی استخوان و سرطان که از جمله بیماری های شایع در افراد سالخورده است، همگی تحت تأثیر رژیم غذایی هستند. به طور فزاینده ای در بحث رژیم غذایی و بیماری، نقشی که ریز مغذی ها در ارتقاء سلامت و جلوگیری از بیماری های غیر واگیر دارند، توجه قابل ملاحظه ای را به خود اختصاص داده اند.
کمبود ریز مغذی ها اغلب در افراد مسن به دلیل عوامل مختلفی از جمله کاهش مصرف مواد غذایی و عدم تنوع در غذاهایی که می خورند، شایع است. 
عامل دیگر، قیمت مواد غذایی سرشار از ریز مغذی ها است که می تواند عاملی باشد تا از مصرف آن ها جلوگیری شود. همچنین افراد مسن اغلب از کاهش عملکرد سیستم ایمنی رنج می برند که می تواند به افزایش عوارض و مرگ و میر در افراد این گروه منجر شود. از دیگر تغییرات مهم مربوط به افزایش سن می توان به از بین رفتن عملکرد شناختی و وخیم تر شدن اختلال در بینایی اشاره کرد که همگی مانعی برای سلامتی و عادت های غذایی در افراد مسن می باشند.
افزایش کلسترول خون، یک عامل خطر برای بیماری عروق کرونر در زنان و مردان است که در افراد مسن شایع می باشد و این رابطه در سنین بالا بسیار پابرجاست. همانطور که در افراد جوان تر نیز دیده می شود، دارو درمانی تنها باید پس از تلاش های جدی برای اصلاح رژیم غذایی، مورد توجه قرار گیرد. آزمایشات مداخله ای نشان داده اند که کاهش فشار خون به میزان 6 میلی متر جیوه خطر سکته مغزی را 40 درصد و سکته قلبی را 15 درصد کاهش می دهد و همچنین کاهش 10 درصد غلظت کلسترول خون باعث کاهش 30 درصدی خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب می شود.
به نظر می رسد تغییرات رژیم غذایی بر روی سطوح عوامل خطر در طول زندگی تأثیر می گذارد و ممکن است در افراد مسن حتی تأثیر بیشتری داشته باشد. کاهش متعادل مصرف چربی اشباع شده و نمک، که باعث کاهش فشار خون و کاهش غلظت کلسترول می شود، می تواند تأثیر بسزایی در کاهش بیماری های قلبی عروقی داشته باشد. افزایش مصرف میوه و سبزیجات به میزان یک یا دو وعده در روز می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلب و عروق را 30 درصد کاهش دهد.

چگونه نیازهای تغذیه ای شما با افزایش سن تغییر می کند؟

تغذیه سالم با افزایش سن بسیار مهم می شود؛ به این دلیل که پیری با تغییرات مختلفی همراه است، از جمله: کمبود مواد مغذی، کاهش کیفیت زندگی و پیامدهای بهداشتی نامطلوب. خوشبختانه، مواردی وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از کمبودها و سایر تغییرات مربوط به افزایش سن از آن ها کمک بگیرید. به عنوان مثال، خوردن غذاهای سرشار از مواد مغذی و مصرف مکمل های مناسب می تواند به سلامتی شما در سالمندی کمک کند.

چگونه سالمندی بر نیازهای غذایی شما تأثیر می گذارد؟

پیری با انواع مختلفی از تغییرات بدن همراه است از جمله از بین رفتن ماهیچه ها، نازک تر شدن پوست و کاهش اسید معده. برخی از این تغییرات می تواند شما را مستعد کمبود مواد مغذی کند، در حالی که برخی دیگر می توانند بر حواس و کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، مطالعات انجام شده تخمین زده اند كه 20 درصد از افراد سالخورده مبتلا به گاستریت آتروفیك هستند (شرایطی كه التهاب مزمن باعث آسیب به سلول های تولید کننده اسید معده می شود).
کاهش اسید معده می تواند در جذب مواد مغذی مانند ویتامین B12، کلسیم، آهن و منیزیم تأثیر گذار باشد. یکی دیگر از چالش های پیری کاهش نیاز به کالری است که متأسفانه، این یک معضل تغذیه ای ایجاد می کند. افراد مسن، در حالی که کالری کمتری مصرف می کنند، باید به میزان کافی مواد مغذی دریافت کنند. خوشبختانه، خوردن انواع غذاهای کامل و مصرف مکمل می تواند به این افراد در رفع نیازهای غذایی کمک کند.
مسئله دیگری که افراد با افزایش سن تجربه می کنند کاهش توانایی بدن در تشخیص حواس حیاتی مانند گرسنگی و تشنگی است که این امر می تواند شما را مستعد کم آبی و کاهش وزن غیر عمدی کند؛ و هر چه پیرتر شوید، عواقب ناشی از آن سخت تر می شود.
به طور خلاصه، پیری با کاهش توده عضلانی، نازک تر شدن پوست و کاهش اسید معده در ارتباط است و توانایی افراد در تشخیص گرسنگی و تشنگی نیز با افزایش سن ممکن است کاهش یابد.

نیاز به کالری کمتر اما مواد مغذی بیشتر

نیاز کالری روزانه یک فرد به قد، وزن، حجم عضلات، سطح فعالیت و چندین عامل دیگر بستگی دارد. افراد مسن ممکن است برای حفظ وزن خود به کالری کمتری نیاز داشته باشند، زیرا تمایل به حرکت و ورزش کمتری دارند و همچنین عضلات کمتری دارند.
افراد مسن اگر همچنان به همان اندازه کالری در روز مصرف کنند که در جوانی مصرف می کردند، به راحتی چربی اضافی به دست می آورند، به خصوص در اطراف ناحیه شکم. این امر به ویژه در زنان یائسه نیز صادق است؛ چون کاهش سطح استروژن که در این مدت دیده می شود باعث افزایش ذخیره چربی شکمی می شود.
با این حال، حتی اگر افراد مسن در مقایسه با افراد جوان به کالری کمتری احتیاج دارند، به همان میزان یا حتی بیشتر، به بعضی از مواد مغذی احتیاج دارند. این مسئله باعث می شود در افراد مسن، خوردن انواع غذاهای کامل مانند میوه، سبزیجات، ماهی و گوشت بدون چربی بسیار مهم باشد. این عناصر سالم می توانند به افراد مسن در مقابله با کمبودهای مواد مغذی کمک کنند.
مواد مغذی که نیازشان با افزایش سن بسیار مهم می شود شامل پروتئین، ویتامین D، کلسیم و ویتامین B12 می باشد.
به طور خلاصه افراد مسن معمولاً نیاز به کالری کمتری دارند اما با این حال، نیازهای مواد مغذی آنها به همان اندازه یا حتی بیشتر از زمان جوانی است. به همین دلیل است که خوردن غذاهای کامل و غنی از مواد مغذی بسیار مهم می شود.

مصرف پروتئین بیشتر در سالمندی

از دست دادن ماهیچه و قدرت عضلانی در سن بالا معمول است. در حقیقت، به طور متوسط، بزرگسالان در هر دهه بعد از 30 سالگی حدود 3-8 درصد از حجم عضلات خود را از دست می دهند. این از دست دادن توده عضلانی و قدرت، به سارکوپنی معروف است که یک دلیل عمده ی ضعف، شکستگی و عدم سلامتی در بین سالمندان است. مصرف پروتئین بیشتر می تواند به بدن شما در حفظ ماهیچه ها و مبارزه با سارکوپنی کمک کند. یک مطالعه روی 2066 سالمند که بیش از سه سال طول کشید انجام شد. این یافته ها نشان داد کسانی که بیشترین پروتئین را روزانه می خورند به میزان 40 درصد عضله کمتری را نسبت به افرادی که کمترین میزان پروتئین را دریافت می کنند از دست داده اند.
همچنین، با بررسی 20 مطالعه اخیر در افراد مسن، مشخص شد که مصرف پروتئین بیشتر یا مصرف مکمل های پروتئینی ممکن است باعث کاهش سرعت تحلیل عضلات، افزایش حجم عضلات و کمک به ساخت عضلات بیشتر شود. علاوه بر این، ترکیب رژیم غذایی سرشار از پروتئین با ورزش های مقاومتی به نظر می رسد موثرترین روش برای مبارزه با سارکوپنی است.
استفاده از یک رژیم غذایی سرشار از پروتئین می تواند به مبارزه با سارکوپنی، تحلیل عضلات و قدرت آن ها کمک کند. تحقیقات نشان می دهد اگر یک رژیم غذایی سرشار از پروتئین و ورزش مقاومتی با هم ترکیب شود، می تواند بیشترین فواید را داشته باشد.

مصرف فیبر بیشتر در سالمندی

یبوست یک مشکل بهداشتی شایع در سالمندان است. یبوست در افراد بالای 65 سال دیده می شود و به ویژه در زنان دو تا سه برابر بیشتر است. این شرایط به این دلیل است که افراد در این سن تمایل به حرکت و فعالیت کمتری دارند و احتمالاً داروهایی که به عنوان یک عارضه جانبی باعث یبوست می شوند مصرف می کنند. 
خوردن فیبر می تواند به رفع یبوست کمک کند. فیبر ها که غیر قایل هضم هستند با عبور از روده، به شکل و قوام مدفوع و تحریک حرکات منظم روده کمک می کنند. در تجزیه و تحلیل پنج مطالعه، دانشمندان دریافتند که فیبر رژیم غذایی به تحریک حرکات روده در افراد مبتلا به یبوست کمک می کند.
علاوه بر این، رژیم غذایی با فیبر بالا ممکن است از بیماری دیورتیکولار جلوگیری کند (وضعیتی که کیسه های کوچک در امتداد دیواره روده بزرگ ایجاد می شوند و آلوده یا ملتهب می شوند). این وضعیت به ویژه در میان سالمندان شایع است. همچنین بیماری دیورتیکولار در جمعیت هایی که فیبر بیشتری دریافت می کنند تقریبا وجود ندارد. به عنوان مثال، در ژاپن و آفریقا، بیماری دیورتیکولار، در کمتر از 0.2 درصد افراد دیده شده است.
مشکلات مربوط به روده، از جمله یبوست و بیماری مجاری ادراری، با افزایش سن می تواند رخ دهد که با افزایش مصرف فیبر می توان از خود محافظت کرد.

نیاز بیشتر به کلسیم و ویتامین D در سالمندی

کلسیم و ویتامین D دو ماده غذایی مهم برای سلامتی استخوان ها هستند. کلسیم به ساخت و حفظ استخوان های سالم کمک می کند، در حالی که ویتامین D به بدن کمک می کند کلسیم را جذب کند. متأسفانه، افراد مسن جذب کلسیم کمتری از رژیم های غذایی خود دارند.
 مطالعات انسانی و حیوانی نشان داده است که روده با افزایش سن، کلسیم کمتری جذب می کند. اما، احتمالاً كاهش جذب كلسیم ناشی از كمبود ویتامین D است؛ زیرا پیری می تواند باعث کاهش توانایی بدن در تولید ویتامین D شود. بدن انسان هنگام قرار گرفتن در معرض نور خورشید می تواند ویتامین D را از کلسترول موجود در پوست خود ایجاد کند. با این وجود، پیری باعث نازک تر شدن پوست می شود و این باعث کاهش توانایی آن در ساخت ویتامین D می گردد. این تغییرات در کنار هم می تواند از دریافت مقدار کافی کلسیم و ویتامین D جلوگیری کنند و باعث پیشرفت تحلیل استخوان ها و افزایش خطر شکستگی ها شوند.
برای مقابله با اثرات پیری بر میزان ویتامین D و کلسیم، لازم است بیشتر کلسیم و ویتامین D مورد نیاز خود را از طریق غذاها و مکمل ها مصرف کنید. بعضی از غذاهای حاوی کلسیم، لبنیات و سبزیجات برگ سبز تیره هستند. ویتامین D نیز در انواع ماهی ها مانند ماهی سالمون و شاه ماهی وجود دارد. افراد مسن همچنین می توانند از مصرف یک مکمل ویتامین D مانند روغن کبد ماهی کاد بهره ببرند.

نیاز بیشتر به ویتامین B12 در سالمندی

ویتامین B12 یک ویتامین محلول در آب است که به عنوان کوبالامین نیز شناخته می شود و برای ساخت گلبول های قرمز و حفظ عملکرد سالم مغز ضروری می باشد.
متأسفانه، مطالعات تخمین می زنند که 10 تا 30 درصد از افراد بالای 50 سال کاهش توانایی در جذب ویتامین B12 از رژیم غذایی خود را دارند. با گذشت زمان، این کاهش جذب می تواند باعث کمبود ویتامین B12 شود.
ویتامین B12 در رژیم غذایی محدود به پروتئین های موجود در غذایی است که مصرف می کنید. قبل از اینکه بدن بتواند از آن استفاده کند، اسید معده باید به آن کمک کند تا از این پروتئین های غذایی جدا شود. افراد مسن به احتمال زیاد شرایطی دارند که تولید اسید معده را کاهش می دهد و منجر به جذب کمتر ویتامین B12 از غذاها می شود. گاستریت آتروفیک یک بیماری است که می تواند باعث این امر شود. علاوه بر این، افراد مسن که از رژیم های گیاهی وگان یا گیاهخواری پیروی می کنند، احتمال کمتری وجود دارد که منابع غنی از ویتامین B12 را مصرف کنند؛ زیرا ویتامین B12 در غذاهای حیوانی مانند تخم مرغ، ماهی، گوشت و لبنیات به فراوانی وجود دارد.
به همین دلیل افراد مسن می توانند از مصرف مکمل ویتامین B12 یا مصرف غذاهای غنی شده با ویتامین B12 بهره ببرند. این غذاهای غنی شده حاوی ویتامین B12 هستند که به پروتئین های غذایی متصل نیستند. بنابراین افرادی که کمتر از مقدار طبیعی اسید معده تولید می کنند، می توانند آن را جذب کنند.

سایر مواد مغذی که نیاز به آن ها در سالمندی افزایش می یابد

چندین ماده مغذی دیگر ممکن است با افزایش سن نیاز باشد به دریافت آن ها توجه بیشتری داشته باشید؛ از جمله:
•    پتاسیم: مصرف بیشتر پتاسیم با خطر کمتری از فشار خون بالا، سنگ کلیه، پوکی استخوان و بیماری های قلبی همراه است که همه این موارد در بین سالمندان بیشتر دیده می شود.
•    اسیدچرب امگا-3: بیماری قلبی علت اصلی مرگ و میر در افراد مسن است. مطالعات نشان داده اند که اسیدهای چرب امگا-3 می توانند عوامل خطر بیماری قلبی مانند فشار خون بالا و تری گلیسیرید را کاهش دهند.
•    منیزیم: منیزیم یک ماده معدنی مهم در بدن است. متأسفانه افراد مسن به دلیل کمبود مصرف مواد غذایی غنی از منیزیم، مصرف داروهایی که می توانند منابع منیزیم در بدن را کاهش دهند و همچنین تغییرات در عملکرد روده که وابسته به سن هستند در معرض کمبود منیزیم می باشند.
•    آهن: کمبود آهن در افراد مسن شایع است که ممکن است باعث کم خونی شود (شرایطی که در آن، اکسیژن کافی توسط خون به سلول های بدن نمی رسد).
بیشتر این مواد مغذی را می توان از رژیم غذایی سرشار از میوه، سبزیجات، ماهی و گوشت های بدون چربی تأمین کرد. با این حال، افرادی که از رژیم های گیاهی یا گیاهخواری پیروی می کنند می توانند از مکمل آهن یا امگا-3 استفاده کنند. اگرچه آهن در انواع سبزیجات یافت می شود، اما منابع گیاهی آهن به خوبی منابع حیوانی و گوشتی آن جذب نمی شوند. چربی های امگا-3 نیز بیشتر در ماهی ها یافت می شوند.

افراد مسن بیشتر در معرض کم آبی هستند

آب حدود 60٪ بدن انسان را تشکیل می دهد. باید به این مسئله توجه داشت که در هر سنی باید به میزان کافی آب مصرف کنید؛ زیرا بدن، به طور مداوم، آب را عمدتاً از طریق عرق و ادرار از دست می دهد. علاوه بر این، خود پیری می تواند افراد را مستعد کم آبی بدن کند.
بدن انسان عطش را از طریق گیرنده های موجود در مغز و در کل بدن تشخیص می دهد. با این حال، با افزایش سن، این گیرنده ها ممکن است نسبت به تغییرات آب حساسیت کمتری پیدا کنند و تشخیص عطش برای آنها سخت شود. علاوه بر این، کلیه ها به بدن در حفظ آب کمک می کنند، اما عملکرد آنها با افزایش سن کاهش می یابد. 
متأسفانه کمبود آب بدن برای افراد مسن عواقب ناگواری به همراه دارد. کم آبی طولانی مدت می تواند مایعات موجود در سلول های افراد مسن را کاهش داده و توانایی این افراد در جذب دارو را کاهش دهد، شرایط پزشکی را بدتر کند و باعث افزایش خستگی شود. به همین دلیل مهم است که یک تلاش آگاهانه برای نوشیدن آب کافی روزانه انجام دهید.
اگر نوشیدن آب کافی برایتان سخت است، سعی کنید با هر وعده غذایی یک تا دو لیوان آب میل کنید. در غیر این صورت، سعی کنید یک بطری آب را هنگامی که از خانه بیرون می روید همراه خود داشته باشید و مقداری از آن را به طور مداوم بنوشید.

کاهش اشتها در سالمندی

یکی دیگر از نگرانی های مشکل ساز در سالمندان کاهش اشتها است. عدم توجه به این مسئله، می تواند منجر به کاهش وزن ناخواسته و کمبودهای غذایی شود و همچنین از بین رفتن اشتها می تواند با سلامت ضعیف تر و خطر مرگ بیشتر همراه باشد.
عواملی که می توانند باعث کاهش اشتها در افراد مسن شوند، شامل تغییر در هورمون ها، طعم و بو و همچنین تغییر شرایط زندگی می باشند. مطالعات نشان داده است که افراد مسن سطح پایین تری از هورمون های گرسنگی و سطح بالاتری از هورمون های سیری دارند؛ این بدان معناست که افراد مسن می توانند گرسنگی کمتری داشته و سریعتر احساس سیری کنند. مطالعات متعددی نیز نشان داده اند که افراد مسن دارای سطح بالاتری از هورمون های کوله سیستوکینین و لپتین هستند.
پیری همچنین می تواند بر حس بویایی و چشایی شما تأثیر بگذارد و باعث می شود غذاها کمتر جذاب به نظر برسند. سایر عواملی که ممکن است باعث اشتهای ضعیف شود شامل: ریزش دندان، تنهایی، بیماری زمینه ای و داروهایی است که می توانند اشتها را کاهش دهند می باشد.
اگر خوردن وعده های غذایی سنگین برایتان مشکل است، سعی کنید وعده های غذایی خود را به بخش های کوچکتر تقسیم کنید و هر چند ساعت یکبار آنها را میل کنید. در غیر این صورت، سعی کنید عادت به خوردن میان وعده های سالم مانند بادام، ماست و تخم مرغ آب پز داشته باشید؛ که مواد مغذی زیادی و میزان زیادی کالری برای شما تأمین می کنند.