علت های داشتن اضافه وزن

این سوال پیش می آید که علت اضافه وزن بدن چیست؟ سه رویکرد کلیدی برای فهمیدن علت های افزایش وزن وجود دارد : ژنتیک، محیط و رفتار. در این بخش به بحث های ژنتیک و محیط می پردازیم.

ژنتیک

اندازه بدن در خانواده ها موروثی است و احتمال اینکه یک کودک اضافه وزن داشته باشد با وزن والدین خود در ارتباط است. برای مثال، داشتن پدر یا مادر چاق 40% از شانس کودک برای چاق بودن را تشکیل می دهد و اگر هردو (هم پدر و هم مادر) چاق باشند شانس کودک برای چاق بودن 80% می شود. در عوض والدین لاغر اندام احتمال اینکه فرزندان چاق داشته باشند بسیار کم است. تقریبا نزدیک به 7% می باشد. اگرچه والدین و کودکان از ژنتیک و محیط سهم می برند در نتیجه این شباهت بینشان می تواند از هر دو عامل باشد. برای نشان دادن این مشکل، پژوهشی در زمینه دوقلوها آزمایش شده است. نتایج حاکی از آنست که دو قلوهای همسان که جدا از هم بزرگ شده اند در وزن بدنی به هم مشابه ترند تا دوقلوهای غیر همسانی که باهم بزرگ شده اند باتوجه به نقشی که ژنتیک در آن ها دارد. همچنین مطالعات حاکی از آنست وزن افرادی که به سرپرستی گرفته شده اند بیشتر مشابه به والدین اصلی خود تا والدین به عهده گرفته آتهاست. به طور کلی، پژوهشگران بر این باورند که ژنتیک هم در وزن بدن هم در جایی که چربی ذخیره می شود نقش دارد (بخش های بالایی در مقابل بخش های پایینی) و در ضمن وزن مادر در برابر وزن پدر پیشگوی بهتری برای نسبت وزن فرزندش می باشد و هرچه شاخص توده بدنی این فرد افزایش پیدا کند نقش ژنتیک کمرنگ تر خواهد شد.

با این وجود ژنتیک نمی تواند پاسخگوی این رشد در شیوع چاقی در طی سی سال اخیر باشد. همانطور که ژن های ما در طول این سی سال تغییر نکرده است. شواهد قانع کننده ای در مهاجرت افراد از یک کشور به کشور دیگر وجود دارد که بیان می کند هنگامی که جمعیت افراد از کشوری به کشور دیگر نقل مکان می کنند این افراد به سرعت به وزن بدنی محیط خود گرایش پیدا می کنند، ژنتیک نتوانسته است پاسخگوی این پدیده هم باشد. برای مثال نیجریه هایی که در کشور نیجریه زندگی می کنند نرخ شیوع چاقی 5% است ولی برای آنهایی که به آمریکا مهاجرت کردند این نرخ 39% است. به طور مشابه برای ژاپنی هایی که در کشور ژاپن زندگی می کنند نرخ چاقی 4% است اما برای آنهایی که به برزیل مهاجرت کردند 39% می باشد. در نهایت، ژنتیک قادر به پاسخگویی به این گونه چاقی نیست. مساله چاقی در چنین گروه هایی با استفاده از یک عملکرد شبکه اجتماعی مطالعه شده است که نشانگر دسته های شاخص توده بدنی (BMI) در گروه هاست. به این صورت که با اینکه وزن بدن ما مشابه والدین ماست، اما بسیار شبییه تر به وزن دوستان ماست. و همزمان که دوستان ما چاق یا لاغر می شوند ما نیز چاق یا لاغر می شویم. بنابراین باتوجه به اینکه چاقی در خانواده ها موروثی است و برخی افراد شاید استعداد چاقی ژنتیکی داشته باشند ولی ژنتیک نمی تواتد علت عمده این مشکل باشد. محققان عوامل محیطی و رفتار فردی را توضیح های مفیدتری برای مشکل چاقی می دانند.

محیط چاق کننده

برای توضیح افزایش چاقی در افراد، پژوهشگران به نقش دنیای خارج از ما که محیط چاق کننده نام گذاری شده است روی آورده اند. برای مثال، صنایع غذایی با تبلیغات محصولاتشان، وعده های غذایی ارزان قیمت و غذاهای بیرون بری که شما را از خرید کردن و آشپزی بی نیاز می کند شما را ترغیب به خوردن غذاهای بیرون از منزل و همچنین خوردن غذاهای بی ارزش می کند. در کارهایی که با دست صورت می گیرد کاهش چشمگیری ایجاد شده است و رشد و افزایشی در استفاده از ماشین ها، کامپیوترها و تلویزیون به وجود آمده است که ما را هم در خانه و هم در محل کار تنبل می کند. به گونه ای که اگر بخواهیم که فعال هم باشیم آسانسورها مانع از استفاده از پله ها می شوند و شهرها طوری طراحی شده اند که پیاده روی در نبود نور خیابان ها و پیاده رو ها و همچنین فاصله زیاد بین خانه ها از همدیگر با محل های تفریحی و فروشگاه ها سخت باشد. این محیط چاق کننده جهانی را که در آن اضافه کردن وزن کاری راحت است و تلاش و کوشش زیادی برای لاغر باقی ماندن می طلبد به وجود آورده است.