تغذیه در چاقی بزرگسالان

توجه بر رفتارهای مرتبط با تغذیه در سال‌های بعد از نوجوانی و پیش از پیری می‌باشد؛ که اغلب با سن 65 سالگی و بر پایه سن بازنشستگی سنتی تعریف می‌شود. مسلم است که این دوره سنی وسیعی است و همانند تمام گروه‌های جمعیتی افراد این گروه مثل هم نیستند.

امید به زندگی 80 سال و بالاتر یک حقیقت است. شواهد نشان می‌دهد که دوران بزرگسالی چارچوبی برای تعیین کیفیت زندگی و طول عمر است. تغذیه و رفتارهای تغذیه‌ای عوامل کلیدی هستند و پیشگیری زودهنگام به‌عنوان یک هدف باعث نتیجه بهتر می‌شود. دریافت‌های غذایی مرجع یا DRIs یک نمای کلی از توصیه‌های مواد مغذی برای گروه‌های سنی را در اختیار قرار می‌دهد.

نخستین گام برای متخصصین رژیم‌درمانی و سلامت توجه به این نکته می‌باشد که بسیاری از بزرگسالان مخاطبان اولیه اطلاعات تغذیه و سلامت هستند که راهنماهای قابل‌فهم و کاربردی برای آن‌ها ارائه می‌شود. بزرگسالان مانند هر گروه دیگری به راهبردها و راهنماهای متناسب با نیازهای بهداشتی و آموزشی خود به‌اندازه توانایی‌شان در اجرای آن‌ها احتیاج دارند.

سال‌های بزرگسالی به‌خودی‌خود بازه‌ی زمانی طولانی می‌باشد و تحت تأثیر عوامل فیزیولوژیک، تکاملی و اجتماعی می‌باشند. به‌موازات سوابق اجتماعی و زمینه ژنتیکی، بزرگسالان پیامدهای رفتاری و خطر ناشی از عوامل محیطی را نیز کسب می‌کنند. این عوامل ناهمگنی در سال‌های بزرگسالی را ایجاد می‌کنند.

بااین‌حال زمان مناسب برای انتقال پیام ارتقاء سلامتی و پیشگیری از بیماری می‌باشد. در دوره گذرا از اوایل بزرگسالی به میانسالی سلامتی و تندرستی اهمیت تازه‌ای پیدا می‌کند. این مسئله ممکن است نتیجه پیش آمدی در زندگی یا به‌واسطه آموزش باشد و منجر به آگاهی از این مطلب می‌شود که سالم بودن و سالم ماندن مهم می‌باشند. مثل آگاهی از نتایج غربالگری فشارخون، کلسترول یا دیابت، مواجهه شدن با واقعیت مرگ، واکنش فرد در هنگامی‌که سلامت وی، همسر یا یکی از اعضای خانواده‌اش درخطر است، یا پی بردن به این‌که لباس‌ها آن‌طور که باید اندازه او نیستند. صرف‌نظر از هر دلیلی مفهوم سلامت معنای جدیدی به خود گرفته و این وقایع فرصتی مناسب برای آموزش هستند.

حتی در صورتی‌ که تأکید بر سلامت و پیشگیری باشد یک ارتباط قوی با عوامل خطری وجود دارد که بر بیماری و مرگ‌ومیر تأثیر می‌گذارد. در ایالات‌ متحده علل عمده منجر به مرگ و ناتوانی در بزرگسالان شامل این موارد می‌باشد:

1. بیماری قلبی
2. سرطان
3. بیماری‌های مزمن تنفسی فوقانی
4. بیماری‌های عروق مغزی
5. تصادفات
6. بیماری آلزایمر
7. دیابت
8. نفریت
9. سندروم نفروتیک و نفروز

اضافه‌وزن و چاقی به‌عنوان پیش‌زمینه و نیز عارضه تمام این بیماری‌ها هستند. شیوع اضافه‌وزن که با نمایه توده بدنی 25 و بالای آن تعیین می‌شود در تمام گروه‌های سنی افزایش‌یافته است.

این امر حائز اهمیت است که در زمان بررسی سلامت عمومی بزرگسالان به ارزیابی نمایه توده بدن به عنوان یک عامل خطر اصلی جهت حرکت به فاز بعد ارزیابی نهایی و کلی در شناسایی پروفایل سلامت توجه گردد.

پرفشاری خون، هیپر لیپیدمی، سطوح بالای گلوکز خون به‌طور معمول با همدیگر به همراه چاقی یا بدون چاقی تحت عنوان سندروم متابولیک شناخته می‌شوند. افزایش تعداد بزرگسالان دارای اضافه‌وزن و با افزایش در تعداد نمونه‌های سندروم متابولیک مرتبط است. یک رابطه ژنتیکی با این سندروم متابولیک وجود دارد اما سبک زندگی یک موضوع اصلی است.

شواهد نشان می‌دهد امکان کنترل یا به عقب انداختن ریسک فاکتورهای مرتبط با سندروم متابولیک با تغییرات سبک زندگی از جمله رژیم بهبوددهنده سلامت و الگوهای ورزشی با کمک متخصصین حوزه سلامت وجود دارد.

چاقی و اضافه‌وزن به‌صورت مستقیم با عدم تعادل انرژی در ارتباط‌ اند. برآورد شده است که کمتر از نیمی از بزرگسالان آمریکایی در فعالیت‌های جسمانی منظم شرکت می‌نمایند و یک‌چهارم بزرگسالان هیچ‌گونه فعالیتی را گزارش نکرده‌اند.

بسیاری از خطرات سلامتی در سال‌های بزرگسالی ازجمله بیماری عروق کرونر، برخی از انواع سرطان، پرفشاری خون، دیابت نوع 2، افسردگی، اضطراب و پوکی استخوان با شرکت محدود در فعالیت‌های جسمانی منظم و رفتارهای تغذیه‌ای نامناسب ارتباط دارند.

هیچ فردی نمی‌تواند بدون همراهی فعالیت جسمانی و انتخاب غذایی متناسب با نیازهای خود برای تعادل انرژی و تغذیه به‌ سلامتی قطعی دست یابد. قابل‌ ذکر است باید تأکید بر نیازهای فردی باشد.

چه چیزی می‌تواند باعث شود داشتن تغذیه سالم با افزایش سن، سخت‌تر شود؟

برخی از تغییراتی که با افزایش سن می‌تواند اتفاق بیفتد باعث می‌شود تغذیه سالم برای شما سخت‌تر شود. این‌ها شامل:

• تنها زندگی کردن و داشتن مشکل در اطراف خود
• عدم سلامتی که می‌تواند آشپزی یا تغذیه را برای شما سخت کند.
• داروهایی که می‌توانند طعم و مزه غذا را تغییر دهند، دهان را خشک می‌کنند یا اشتهای شما را از بین می‌برند.
• درآمد، این بدان معنی است که شما ممکن است به‌ اندازه کافی پول برای غذا نداشته باشید.
• از بین رفتن حس بو و مزه
• مشکل در جویدن یا بلع مواد غذایی 

مداخلات تغذیه و پیشگیری

بزرگسالان به سبب داشتن تجربه زندگی و تأثیرپذیری به‌صورت توأم در مرحله‌ای مناسب از زندگی برای دریافت توصیه‌های تغذیه‌ای به‌منظور ارتقاء سلامت و پیشگیری از بیماری می‌باشند. این گروه قابلیت شکل‌دهی به انتخاب‌های سبک زندگی شخصی و اثرگذاری بر سبک زندگی دیگران رادارند. ابزار آن ازجمله بشقاب من و بخش اطلاعات تغذیه‌ای بر روی برچسب‌های غذایی می‌باشند.

رژیم گیاهخواری یا رژیم بر پایه گیاهی و رژیم مدیترانه‌ای در بین عموم مردم، متخصصین تغذیه و سلامت شهرت خاصی پیداکرده است.

الگوها و منابع متناوب افرادی که رژیم گیاهخواری یا گیاهخواری واقعی را انتخاب می‌کنند را حمایت می‌کند. هر دو الگو بیشتر بر پایه گیاهی هستند و از توصیه‌ها و دستورالعمل‌های غذایی آمریکا حمایت می‌کند. اتخاذ تصمیمات مناسب و حرکت مردم در راستای زنجیره سبک زندگی سالم از دیگر موضوعات مطرح می‌باشد.

تحقیقات نشان می‌دهد بسیاری از مصرف‌کنندگان از مسائل مربوط به سبک زندگی و رژیم غذایی آگاه‌اند ولی تمایل محدودی در دادن تغییرات دائمی دارند. یک باور مصرف‌کنندگان این است که خوردن غذاهای سالم به این معنی است که باید غذاهایی را که دوست دارند کنار بگذارند یا غذاهایی را بخورند که طعم مورد علاقه آن‌ها را ندارند. رویکرد کلی‌نگر رژیم غذایی با ایجاد تغییرات تدریجی در گزینش‌های غذایی و سبک زندگی ممکن است کمک کند. برنامه گام‌های کوچک، پاداش‌های بزرگ یک نمونه از چنین دستاوردی است که با هدف پیشگیری از دیابت نوع 2 طراحی‌شده است.

بزرگسالان در فرهنگ ما برای انتخاب ارزش قائلند: این‌ یک حق است حتی اگر به‌ سلامت کمتر و بیماری مزمن یا مرگ منجر شود. برخی از پیام‌ها مستقیماً محل زندگی و کار بزرگسالان را مورد توجه قرار می‌دهند. برای جمعیت بزرگسال شاغل بیشتر روز را در محل کار می‌گذرانند. تلاش‌های رو به افزایشی در هر دو بخش خصوصی و دولتی در راستای ارتقاء رفتارهای مثبت مرتبط با تغذیه و برنامه‌های مرتبط در محل کار صورت گرفته است.

انرژی و مواد مغذی موردنیاز برای سنین بین 19 تا 50 سال تغییر نمی‌کند، به‌جز در دوران بارداری یا شیردهی، اما بسته به جنس و میزان فعالیت آن‌ها متفاوت است. توصیه می‌شود که بزرگسالان همراه با یک رژیم غذایی مناسب، فعالیت بدنی منظم (روزانه) نیز داشته باشند به‌طوری‌که 150 دقیقه فعالیت متوسط و یا 75 دقیقه فعالیت شدید و یا ترکیبی از هر دو نوع ورزش را در طول دوره یک هفته داشته باشند.

بزرگسالان همچنین باید حداقل دو روز در هفته فعالیت‌های تقویت عضله را انجام دهند. فعال بودن روزانه، انواع مزایای سلامتی از جمله کمک به حفظ وزن سالم و کاهش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب، سکته مغزی و دیابت نوع 2 را به شما ارائه می‌دهد. دامنه ایده آل BMI برای بزرگسالان بین 18.5-24.9 کیلوگرم در مترمربع است، اگرچه این بازه ممکن است برای ورزشکارانی که دارای عضله بالا یا ورزشکاران حرفه‌ای هستند، متفاوت باشد.

تغذیه و رژیم‌درمانی در بزرگسالان

رژیم غذایی مناسب برای بزرگسالان مانند بقیه دوره‌های سنی باید شامل تمام گروه‌های غذایی از جمله گروه پروتئین، گروه کربوهیدرات، گروه سبزی‌ها و میوه‌جات و گروه چربی باشد؛ اما از لحاظ مقدار با توجه به شرایط فرد می‌تواند کمی متفاوت باشد.

یک رژیم غذایی متنوع شامل نان، برنج، سیب‌زمینی، ماکارونی و سایر مواد غذایی نشاسته‌ای و میوه و سبزی‌ها برخی شیر و غذاهای لبنی؛ برخی از گوشت ها، ماهی، تخم‌مرغ، لوبیا و دیگر منابع پروتئین غیر لبنیاتی.

چگونه با افزایش سن غذاهای سالم بخوریم؟

• غذاهایی بخورید که مقدار زیادی از مواد مغذی را بدون کالری اضافی زیادی به شما می‌دهند، مانند:

• میوه و سبزی‌ها (انواع مختلفی را با رنگ‌های روشن انتخاب کنید)
• غلات سبوس‌دار مانند جو دوسر، نان سبوس‌دار و برنج قهوه‌ای
• شیر و پنیر بدون چربی یا کم‌چربی یا شیر سویا یا برنج که به ویتامین D و کلسیم غنی‌شده است.
• غذاهای دریایی، گوشت های بدون چربی، مرغ و تخم‌مرغ
• لوبیا، آجیل و دانه

• از کالری‌های خالی خودداری کنید. این‌ها غذاهایی با کالری زیادی هستند که موادی از قبیل چیپس، آب‌نبات، محصولات پخته‌شده، سودا و الکل می باشد.
• غذاهایی را انتخاب کنید که دارای کلسترول و چربی کم باشند. به‌خصوص سعی کنید از چربی‌های اشباع و ترانس پرهیز کنید. چربی‌های اشباع‌شده معمولاً چربی‌هایی هستند که از نوع حیوانی هستند.
• به‌اندازه کافی مایعات بنوشید تا دچار کمبود آب نشوید. برخی از افراد با افزایش سن حس تشنگی خود را از دست می‌دهند؛ و داروهای خاص ممکن است وجود مایعات فراوان را از اهمیت بیشتری برخوردار سازد.
• از نظر جسمی فعال باشید. اگر شروع به از دست دادن اشتهای خود کرده‌اید، ورزش ممکن است به شما در گرسنگی کمک کند.