اختلال های غذایی

اختلالات خوردن شرایط جدی مربوط به رفتارهای غذا خوردن است که بر سلامتی، احساسات و توانایی شما در زمینه های مهم زندگی تأثیر منفی می گذارد. شایع ترین اختلالات خوردن عبارت اند از:
•    بی اشتهایی عصبی
•    پرخوری عصبی 
•    اختلال پرخوری 

بیشتر اختلالات خوردن به علت تمرکز بیش از حد روی وزن، شکل بدن و غذا ایجاد می شوند که در نهایت منجر به رفتارهای خطرناک غذایی می شود. این رفتارها می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی بدن شما در دریافت تغذیه مناسب تأثیر بگذارد. اختلالات خوردن می تواند به قلب، دستگاه گوارش، استخوان ها و دندان ها و دهان آسیب برساند و منجر به بیماری های مخنلفی شود.

اختلالات خوردن غالباً در سنین نوجوانی و جوانی ایجاد می شود، اگرچه ممکن است در سنین دیگر نیز ایجاد شود. با درمان می توانید به عادات غذایی سالم تری برگردید و گاهی عوارض جدی ناشی از اختلال خوردن را معکوس کنید.

علائم اختلالات خوردن

علائم بسته به نوع اختلال خوردن متفاوت است. بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری شایع ترین اختلالات خوردن است. سایر اختلالات خوردن شامل اختلال نشخوار و اختلال در مصرف مواد غذایی اجتنابی / محدود کننده است.

بی اشتهایی عصبی

بی اشتهایی عصبی که به آن آنورکسیا نیز می گویند، نوعی اختلال تغذیه ای است که حیات فرد را تهدید می کند. مشخصه های اصلی افرادی که مبتلا به بی اشتهایی عصبی هستند عبارت اند از:
•    وزن کم غیرطبیعی بدن
•     ترس شدید از افزایش وزن 
•    برداشت تحریف شده و نابه جا از وزن یا شکل
افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی از تلاش های شدید برای کنترل وزن و شکل خود استفاده می کنند که اغلب به طور قابل توجهی در سلامتی و زندگی آنها اختلال ایجاد می کند.
افرادی که دچار بی اشتهایی عصبی هستند، کالری را بیش از حد محدود می کنند و یا از روش های دیگر کاهش وزن مانند ورزش بیش از حد، استفاده از داروهای ملین یا رژیم های غذایی یا استفراغ بعد از غذا خوردن استفاده می کنند. تلاش برای کاهش وزن، حتی در صورت کمبود وزن، می تواند باعث ایجاد مشکلات جدی در سلامتی شود که گاهی اوقات تا حدی منجر به خود گرسنگی می شود.

پرخوری عصبی

یک اختلال جدی تغذیه ای است که به طور بالقوه زندگی فرد را تهدید می کند. هنگامی که به پرخوری عصبی مبتلا می شوید، دوره هایی از پرخوری و پاکسازی را تجربه می کنید که به علت احساس عدم کنترل بر غذا خوردن رخ می دهند. بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری عصبی نیز در طول روز  میزان تغذیه خود را محدود می کنند، که اغلب منجر به پرخوری و پاکسازی بیشتر می شود. 
به طور معمول،  افراد در هر وعده غذایی در مدت زمان کوتاهی مقدار زیادی غذا میل می کنند و سپس سعی می کنند کالری های اضافی دریافتی خود را از طریق روش های نادرست دفع کنند. افراد مبتلا به پرخوری عصبی به دلیل احساس گناه، شرمندگی و ترس شدید از افزایش وزن در اثر پرخوری، ممکن است از استفراغ عمدی، ورزش بیش از حد یا از روش های دیگر مانند ملین ها برای خلاص شدن از کالری اضافی استفاده کنند.
افرادی که به پرخوری عصبی دچار شدند، ممکن است که وسواس زیادی نسبت به وزن و تناسب اندام خود داشته باشند، در حالی که در بعضی مواقع ممکن است وزن فرد طبیعی باشد یا حتی کمی اضافه وزن داشته باشید. 

اختلال پرخوری

افرادی که دچار اختلال پرخوری هستند، مرتباً بیش از حد غذا میل می کنتد (پرخوری) و احساس عدم کنترل بر غذا خوردن می کنند. حتی اگر گرسنه نباشند ممکن است به سرعت یا بیش از حد مجاز غذا مصرف کنند و حتی پس از سیری ناخوشایند نیز می توانند به خوردن ادامه دهند.
فرد ممکن است بعد از پرخوری، از رفتار و مقدار غذای خورده خود احساس گناه، انزجار یا شرمندگی کند اما سعی نمی کند این رفتار را با ورزش بیش از حد یا پاکسازی جبران کند. خجالت و شرمندگی ناشی از عدم کنترل بر رفتارهای تغذیه ای، می تواند منجر به صرف غذا شود تا پرخوری شما را پنهان کند.
پرخوری معمولاً حداقل هفته ای یک بار اتفاق می افتد و حتی ممکن است فرد وزن طبیعی، اضافه وزن یا چاقی داشته باشد.

اختلال نشخوار

اختلال نشخوار به طور مكرر و مداوم پس از صرف غذا باعث پس زدن غذا مي شود اما به دليل بيماري پزشكي يا اختلال غذايي ديگري مانند بي اشتهايي و پرخوري نيست. غذا بدون حالت تهوع به داخل دهان برگردانده می شود که ممکن است اینکار عمدی نباشد. گاهی اوقات غذای پس زده دوباره قورت داده می شود یا تف می شود.
در صورت تف کردن غذا یا خوردن مجدد غذای بلعیده شده، ممکن است منجر به سوءتغذیه شود. بروز اختلال نشخوار ممكن است در كودكي يا در افرادي كه از نظر ذهني دچار ناتواني هستند، شايعتر باشد.

اختلال اجتناب کننده / محدودکننده مصرف غذا

مشخصه این اختلال عدم تأمین حداقل نیازهای روزانه تغذیه ای شما است زیرا شما علاقه ای به غذا خوردن ندارید. افراد مبتلا به اختلال محدودکننده مصرف غذا، از غذا با ویژگی های خاص حسی مانند رنگ، بافت، بو یا طعم خودداری می کنند یا نگران عواقب خوردن غذا مانند ترس از خفگی هستند اما به دلیل ترس از افزایش وزن از غذا خوردن جلوگیری نمی کنند.
اختلال اجتناب کننده / محدودکننده مصرف غذا می تواند منجر به کاهش قابل توجه وزن یا عدم افزایش وزن در دوران کودکی و همچنین کمبودهای تغذیه ای شود که می تواند منجر به مشکلات سلامتی شود.

زمان مراجعه به پزشک

در اختلالات خوردن کنترل یا غلبه بر خود یک مشکل غذایی است. اختلالات خوردن می تواند عملا زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. اگر هر یک از این مشکلات را تجربه می کنید یا اگر فکر می کنید ممکن است دچار اختلال در خوردن شده باشید، حتما از یک پزشک کمک بگیرید.

حتما اختلالات خوردن را درمان کنید

متأسفانه بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات خوردن ممکن است فکر کنند که نیاز به درمان ندارند. اگر نگران عزیزی هستید، او را ترغیب کنید که با یک پزشک صحبت کند. 
در مورد الگوها و اعتقادات غذایی که ممکن است نشان دهنده رفتارهای ناسالم باشد و همچنین فشار همسالان که ممکن است باعث اختلالات خوردن شوند، هوشیار باشید. علائمی که ممکن است نشان دهنده یکی از اختلالات خوردن باشند عبارتند از:
•    کنار گذاشتن وعده های غذایی یا بهانه های عدم غذا خوردن
•    اتخاذ یک رژیم گیاهخواری بیش از حد محدود
•    تمرکز بیش از حد روی تغذیه سالم
•    تهیه وعده های غذایی مختص به خود و عدم صرف غذا با خانواده 
•    کناره گیری از فعالیت های عادی اجتماعی
•    نگرانی مداوم یا شکایت از چاق بودن و صحبت از کاهش وزن
•    بررسی مکرر در آینه و توجه بیش از حد به نقایص 
•    به طور مکرر مقادیر زیادی شیرینی یا غذاهای پرچرب مصرف کنید
•    استفاده از مکمل های غذایی، ملین یا محصولات گیاهی برای کاهش وزن
•    ورزش بیش از حد
•    ایجاد پینه های بند انگشت در اثر استفراغ
•    مشکلاتی در از دست دادن مینای دندان که ممکن است نشانه استفراغ مکرر باشد
•    ترک میز غذا برای استفاده از توالت
•    صرف غذای بیش از حد در هر وعده غذایی یا میان وعده 
•    ابراز افسردگی، انزجار، شرمندگی یا احساس گناه در مورد عادات غذایی
•    در خفا غذا خوردن
اگر نگران هستید که کودک شما ممکن است دچار اختلالات خوردن شود با پزشک وی تماس بگیرید تا در مورد نگرانی های خود صحبت کنید. در صورت نیاز می توانید به یک متخصص بهداشت روان با تخصص در زمینه اختلالات خوردن مراجعه کنید، یا مستقیماً با یک متخصص تماس بگیرید.

علل ایجاد اختلالات خوردن

علت دقیق اختلالات خوردن مشخص نیست. مانند سایر بیماری های روانی، ممکن است دلایل زیادی داشته باشد، از جمله:

•    ژنتیک و خصوصیات بیولوژیک: برخی از افراد ممکن است ژن هایی داشته باشند که خطر ابتلا به اختلالات خوردن را افزایش می دهد. عوامل بیولوژیکی مانند تغییرات در مواد شیمیایی مغز، ممکن است در اختلالات خوردن نقش داشته باشند.
•    سلامت روانشناختی و عاطفی: افراد مبتلا به اختلالات خوردن ممکن است دارای مشکلات روحی و روانی باشند که در بروز این اختلال نقش دارند. همچنین افراد مبتلا به اختلالات خوردن ممکن است عزت نفس پایین، کمال گرایی، رفتار تکانشی و روابط آشفته داشته باشند.

عوامل خطر مؤثر بر اختلالات خوردن 

دختران نوجوان و زنان جوان بیشتر از پسران و مردان جوان دچار کم اشتهایی یا پرخوری می شوند، اما مردان نیز می توانند اختلالات غذایی داشته باشند. اگرچه اختلالات خوردن در طیف وسیعی از سنین رخ می دهد، اما اغلب در نوجوانان و اوایل دهه 20 بروز می کنند.
برخی عوامل ممکن است خطر ابتلا به اختلال خوردن را افزایش دهند، از جمله:
•    سابقه خانوادگی:  اختلالات خوردن به طور قابل توجهی در افرادی که والدین یا خواهر و برادرانی دارند که دچار اختلال در خوردن شده اند، بیشتر اتفاق می افتد.
•    سایر اختلالات بهداشت روان:  افراد مبتلا به اختلالات خوردن معمولاً سابقه  اضطراب، افسردگی یا وسواس فکری _ عملی دارند.
•    رژیم گرفتن و گرسنگی ناشی از رژیم غذایی: گرسنگی بر مغز تأثیر می گذارد و بر تغییرات خلقی، تفکر، اضطراب و کاهش اشتها تأثیر می گذارد. شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد بسیاری از علائم اختلال در غذا خوردن در واقع علائم گرسنگی است. گرسنگی و کاهش وزن ممکن است نحوه عملکرد مغز در افراد آسیب پذیر را تغییر دهد که ممکن است رفتارهای محدود کننده غذا را تداوم بخشد و بازگشت به عادات غذایی معمول را دشوار کند.
•    فشار: رفتن به دانشگاه، نقل مکان کردن، شغل جدید، یک مسئله خانوادگی یا به طور کلی هر تغییری می تواند استرس ایجاد کند که در نهایت ممکن است خطر ابتلا به یک اختلال غذایی را افزایش دهد.

عوارض ناشی از اختلالات خوردن

اختلالات خوردن باعث ایجاد طیف گسترده ای از عوارض می شود و برخی از آنها تهدید کننده زندگی هستند. هرچه اختلال خوردن شدیدتر یا طولانی تر باشد، احتمال بروز عوارض جدی بیشتر می شود. عوارض اختلالات خوردن عبارت اند از: 
•    مشکلات جدی سلامتی
•    افسردگی و اضطراب
•    افکار یا رفتار خودکشی
•    مشکلات رشد و نمو
•    مشکلات اجتماعی و روابط
•    اختلالات مصرف مواد
•    مسائل کار و مدرسه
•    مرگ

جلوگیری از اختلالات خوردن

هیچ روش مطمئنی برای جلوگیری از اختلالات خوردن وجود ندارد به همین دلیل در اینجا چند راهکار برای کمک به کودک در ایجاد رفتارهای غذایی سالم بیان شده اند از جمله:
•    از رژیم گرفتن در اطراف فرزند خود اجتناب کنید: عادت های تغذیه ای خانوادگی ممکن است بر روابطی که کودکان با غذا ایجاد می کنند، تأثیر بگذارد. صرف وعده های غذایی با خانواده به شما فرصتی می دهد تا در مورد مشکلات رژیم غذایی به کودک خود بیاموزید و رژیم های غذایی متعادل را در بخش های مناسب ترغیب می کنید.
•    با کودک خود صحبت کنید: به عنوان مثال، وب سایت های بی شماری وجود دارند که ایده های خطرناکی را مانند بی اشتهایی به عنوان یک شیوه زندگی و نه یک اختلال خوردن، ترویج می دهند. اصلاح تصورات غلط از این قبیل و صحبت با کودک در مورد خطرات ناشی از انتخاب های ناسالم غذایی بسیار مهم است.
•    تصویر بدنی سالم و متناسب با شکل و اندازه کودک را در او پرورش داده و تقویت کنید:  با کودک خود در مورد تصویر از خود صحبت کنید و اطمینان دهید که اشکال بدن متفاوت است. سعی کنید از انتقاد از بدن خود در مقابل فرزند خود بپرهیزید. پیام های پذیرش و احترام می تواند به ایجاد عزت نفس و تاب آوری سالم در دوره های نوجوانی کمک کند.
•    از پزشک کودک خود کمک بگیرید: در هنگام ویزیت، پزشکان ممکن است بتوانند شاخص های اولیه اختلال خوردن را تشخیص دهند. به عنوان مثال، آنها می توانند از کودکان در مورد عادات غذایی و رضایت از شکل ظاهری آنها در قرارهای پزشکی معمول سؤال کنند. این ویزیت ها باید شامل بررسی صدک های قد و وزن و شاخص توده بدن باشد که می تواند شما و پزشک کودک را از هرگونه تغییر قابل توجه آگاه کند.
اگر متوجه شدید یکی از اعضای خانواده یا دوستانتان علائم اختلالات خوردن را دارد، در مورد نگرانی خود در مورد سلامتی وی صحبت کنید. اگرچه ممکن است نتوانید از بروز اختلالات خوردن جلوگیری کنید، اما دلسوزی ممکن است فرد را ترغیب به درمان کند.