نارضایتی از بدن

عدم رضایت از بدن ارزیابی ذهنی منفی بدن فرد است زیرا مربوط به‌اندازه بدن، شکل عضلانی یا عضله، وزن و تناسب‌اندام است. عدم رضایت از بدن به‌عنوان یک عامل تأثیر منفی مهم مرتبط با تصویر بدن در نظر گرفته می‌شود. به‌طورمعمول، عدم رضایت شامل اختلاف درک شده بین بدن فعلی و بدن ایده آل فرد است که احساسات و نارضایتی‌های منفی را پرورش می‌دهد. عدم رضایت از بدن به‌عنوان هنجاری تلقی می‌شود و طی دهه های اخیر مورد توجه تحقیقات قرارگرفته است. افزایش محبوبیت تا حدودی به دلیل شیوع روزافزون در سراسر جهان و همچنین پیامدهای آن در ایجاد طیف وسیعی از رفتارها و احساسات ناسازگار است، مانند کاهش عزت‌نفس، فعالیت بدنی، خوشبختی، خوش‌بینی، غرور و در غذا خوردن بی‌نظم، علائم افسردگی و شرم و گناه مربوط به بدن افزایش می‌یابد.

اختلال تصویر بدن با چندین اختلال روانی همراه است. تحقیقات قبلی در مورد تصویر بدن بیشتر بر روی زنان متمرکزشده بود که تا حد زیادی از تصویر بدن در مردان غفلت شده است. علاوه بر این، فقط تعداد کمی از مطالعات مقایسه جنسیتی تصویر بدن را در طول عمر انجام داده‌اند و شامل شرکت‌کنندگان 50 سال به بالا بوده است. با توجه به اندازه‌گیری، تصویر بدن اغلب فقط ازنظر عدم رضایت بدن ارزیابی می‌شود و جنبه‌های دیگری مانند اهمیت ظاهر را نادیده می‌گیریم. عدم رضایت بدن در سنین بالاتر در زنان ثابت خواهد ماند و اهمیت ظاهر در زنان مسن در مقایسه با زنان جوان کمتر است. پیش‌بینی می‌شود رضایت از بدن در مردان بیشتر از زنان باشد. مطابق با فرضیه‌ها، نارضایتی بدن در زنان بیشتر از مردان بوده و ازنظر سن در زنان تأثیر نداشت و اهمیت ظاهر در زنان بیشتر از مردان بوده است.

اثرات فرهنگی اجتماعی

فشارها برای لاغر و متناسب بودن زنان و لاغر و عضلانی بودن مردان می‌تواند از منابع متعددی ازجمله رسانه‌ها، والدین، ​​خواهر و برادرها و همسالان ناشی شود. این منابع ممکن است فشارهای مستقیم یا غیرمستقیم را برای دستیابی به فیزیک مطلوب ایجاد کنند.

فشارهای فرهنگی- اجتماعی برای دستیابی به فیزیکی مطلوب ازنظر اجتماعی از عوامل مهم عدم رضایت بدن به‌حساب می‌آیند. به‌طور خاص، آگاهی رسانه‌ای، آگاهی از ایده آل های ارائه‌شده توسط رسانه‌ها یا اقدامات انجام‌شده یا اظهار نظرهای انجام‌شده توسط خانواده و دوستان برای تشویق فیزیکی مطلوب اجتماعی، از جنبه‌های مهم فشار فرهنگی -اجتماعی برای مطابقت با بدن ایده آل است.

 محققان به این نتیجه رسیده‌اند که حتی قرار گرفتن کوتاه‌مدت در تصاویر رسانه‌ای ایده آل از بدن مردان و زنان می‌تواند منجر به افزایش نارضایتی بدن در هر دو جنس می شود. نظریه و تحقیقات همچنین از مدل‌سازی و ارتباطات منفی به‌عنوان وسایلی پشتیبانی می‌کنند که از طریق آن خانواده و همسالان ممکن است بر نارضایتی بدن تأثیر بگذارند. بااین‌وجود، رابطه بین رسانه‌های جمعی و نارضایتی بدن پیچیده، چند برابر تعیین‌شده و دوطرفه است. تشخیص این نکته مهم است که تعدادی از تفاوت‌های فردی (درونی سازی بدن ایده آل، تمایل به مقایسه اجتماعی، شناسایی با مدل‌ها، اطلاعات ظاهری و پردازش تصویر بدن) ممکن است فشار فرهنگی-اجتماعی را تعدیل کند.

تفاوت‌های جنسیتی

یکی از ثابت‌ترین یافته‌ها این است که زنان به میزان قابل‌توجهی بیشتر از مردان از بدن خود ناراضی هستند. در مقایسه با مردان در سراسر طول عمر و منطقه جغرافیایی، میزان شیوع بالاتری برای زنان گزارش‌شده است. 90٪ دختران از حداقل یکی از جنبه‌های فیزیکی خود ناراضی هستند، زیرا وزن و اندازه بدن به‌طورمعمول در بالاترین رتبه قرار دارد. بااین‌وجود، نارضایتی از بدن در میان مردان در حال افزایش است. برخی از محققان گزارش داده‌اند که بیش از 90٪ مردان نیز درجاتی از نارضایتی بدن را تجربه می‌کنند. برخلاف یافته‌ها برای زنان، نارضایتی بدن مردان بر روی عضله است و هر دو انتهای  طیف وزن را درگیر می‌کند. یعنی بعضی از آقایان مایل به لاغر شدن هستند، درحالی‌که برخی دیگر می‌خواهند وزن اضافه کنند.

علیرغم تفاوت‌های ظاهری جنسیتی، توجه به این نکته مهم است که اکثر اقدامات نارضایتی بدن بر ارزیابی وزن و شکل به ازای عضله سازی متمرکز است. بنابراین، بیشتر معیارهای نارضایتی بدن نگرانی‌های معمول مردان را به‌اندازه کافی ارزیابی نمی‌کند. تا زمانی که طیف کاملی از ارزیابی‌های ظاهری و تناسب‌ اندام که توسط مردان و زنان ارائه می‌شود، در نظر گرفته شود، نتیجه‌گیری مشخص در مورد تفاوت‌های جنسیتی در نارضایتی بدن دشوار است.

سن

نارضایتی بدن می‌تواند در سنین پایین بروز کند. یافته‌های نظرسنجی نشان می‌دهد که تعداد قابل‌توجهی از کودکان خردسال از بدن خود ابراز نارضایتی می‌کنند، اما سطح آن در دوران کودکی در مقایسه با دوره بلوغ و بزرگسالی نسبتاً پایین است. به‌طورکلی، دختران در سنین بلوغ نارضایتی بیشتری از بدن را تجربه می‌کنند که در دوران بلوغ شدت می‌یابد. تغییرات طبیعی جسمی افزایش وزن و چربی بدن دختران را از ایده آل فرهنگی بدنی لاغر و متناسب دورتر می‌کند. به‌طورمعمول، نارضایتی در زنان در تمام بزرگسالی نسبتاً ثابت باقی می‌ماند. در بزرگسالی، برخی از زنان علاوه بر کمبودهای ظاهری مربوط به سن، نارضایتی شدید از جنبه‌های عملکرد بدنی بدن خود را گزارش می‌دهند. پسران مرحله کوتاهی از نارضایتی نسبی از ظاهر را در اوایل نوجوانی پشت سر می‌گذارند، اما تغییرات جسمی مرتبط با بلوغ به‌زودی آن‌ها را به ایده آل مردانه افزایش می‌دهد (افزایش قد و عضلات، شانه‌های پهن تر). بااین‌حال، برخی از مردان ممکن است در دوران میانسالی یک دوره نارضایتی را تجربه کنند ("یائسگی مردان"). مردان مانند همتایان زن خود، با افزایش سن سرمایه‌گذاری بیشتری در تناسب‌اندام و سلامتی انجام می‌دهند.

یکی از موضوعات مقایسه گروه‌های سنی مختلف با یکدیگر با استفاده از یک طرح مقطعی این است که ایده آل ها و تجارب تاریخی یا فرهنگی در طول زمان متفاوت است. تحقیقات در این زمینه نیاز به استفاده از مطالعات طولی است که با گذشت زمان گروه‌ها را پیر می‌کند.

گرایش جنسی

با توجه به تأکید بر ظاهر در فرهنگ همجنسگرایان، تحقیقات قابل‌توجهی نشان داده است که پسران و مردان همجنسگرا گروهی را تشکیل می‌دهند که به‌ویژه در برابر نارضایتی از بدن آسیب‌پذیر هستند. مردان همجنسگرا در مقایسه با مردان دگرجنسگرا سطح بالاتری از نارضایتی بدن را گزارش می‌کنند، درحالی‌که زنان همجنسگرا نارضایتی بدن کمتر از زنان دگرجنسگرا را گزارش کرده‌اند.

قومیت

اختلافات قومی در نارضایتی بدن در میان افراد از کشورهای غربی گزارش‌شده است. این الگوی تفاوت‌های قومی نشان می‌دهد که معنای بدن در زمینه گروه‌های فرهنگی و اجتماعی است. بیشتر مطالعات بررسی اختلافات قومی بر روی زنان متمرکز است. نارضایتی از بدن بیشتر در زنان قفقازی و در زنان سیاه پوست کمتر دیده می‌شود. بااین‌حال، این تفاوت کم است. اگرچه تحقیقی که در دهه 1990 منتشر شد گزارش داد که زنان اسپانیایی‌تبار و آسیایی به‌طورمعمول از بدن خود راضی‌تر از زنان سفیدپوست هستند، اما شواهد جدید نشان می‌دهد که تفاوت‌های حداقل یا هیچ تفاوتی بین زنان سفیدپوست و زنان از نژاد دیگر وجود ندارد. محققان باهدف ایجاد تفاوت در نارضایتی بدن در بین گروه‌های قومی نشان می‌دهند که زنان آمریکای لاتین نسبت به زنان سیاه‌پوست کمی از بدن خود ناراضی هستند. در مورد اختلافات قومی در عدم رضایت مردان کمتر کار می‌شود، اگرچه توافق عمومی وجود دارد که مردان سیاه‌پوست رضایت بیشتری نسبت به مردان سفیدپوست گزارش می‌کنند و ایده آل های بدن بیشتری نسبت به مردان سفیدپوست دارند. به‌طورکلی، ممکن است اختلاف قومی در نارضایتی کمتر از چیزی باشد که تصور می‌شد.

وضعیت رابطه

به‌طورکلی، افراد در روابط پایدار و طولانی‌مدت از بدن خود رضایت بیشتری نسبت به افراد مجرد دارند. این مربوط به همه سنین است. با توجه به روابط رسمی کمتر، نارضایتی از بدن در میان نوجوانانی که کیفیت دوستی پایین‌تری را گزارش می‌کنند و حمایت اجتماعی کمتر و پذیرش کمتری از سوی همسالان را درک می‌کنند، شیوع بیشتری دارد. همچنین، زنان در سراسر طول زندگی گزارش کرده‌اند که روابط با همسالان باکیفیت است و حمایت اجتماعی آن‌ها را در برابر نارضایتی بدن محافظت می‌کند.

بارداری

چندین مطالعه نشان داده است که زنان باردار نسبت به زنان غیر باردار دیدگاه‌های مثبت بیشتری در مورد بدن خود دارند. حتی اگر زنان باردار هنوز هم به ایده آل بدن نازک و متناسب اهمیت می‌دهند، اما نگرانی آن‌ها در مورد عدم مطابقت با این ایده آل معمولاً در طول این واقعه زندگی کاهش می‌یابد. بااین‌وجود، پس از بارداری بسیاری از نگرانی‌های مربوط به تصویر بدن را ایجاد می‌کند که بر وزن اضافی و کمبود عضله متمرکز هستند. تأکید غالب بر دستیابی به وزن و شکل بدن قبل از بارداری ممکن است نارضایتی بدن را تشدید کند.

نارضایتی بدن، ورزش و فعالیت بدنی

به‌طورکلی، عدم رضایت از بدن می‌تواند به‌عنوان یک محرک و بازدارنده برای ورزش و فعالیت‌های بدنی عمل کند. چندین محقق اشاره‌ کرده‌اند که شرکت در ورزش می‌تواند به‌عنوان یک عملکرد محافظتی در برابر احساس نارضایتی بدن باشد. فعالیت بدنی همچنین می‌تواند با افزایش تصور در مورد تسلط بر بدن و تمرکز مجدد به‌سلامتی، تناسب‌اندام و عملکرد بدن به‌دوراز نگرانی در مورد شکل ظاهری، درک بزرگسالان از بدن را بهبود بخشد. بااین‌وجود، رابطه بین نارضایتی بدن و فعالیت بدنی با توجه به شرایط ورزشی و فرهنگی متفاوت است. برخی از ورزش‌های زیبایی مانند ژیمناستیک و رقص اهمیت زیادی برای بدن ایده آل ازنظر فرهنگی دارند. در این موارد، غیرمعمول نیست که افراد سطح بالاتری از نارضایتی مربوط به بدن خود را تجربه کنند. بعلاوه، برخی از ورزشکاران از عدم رضایت بدن در حین ورزش خود گزارش می‌دهند، بدین ترتیب فیزیک بدن آن‌ها دارای ارزش خاص ورزشی اما نارضایتی بیشتری از بدن در خارج از ورزش است، جایی که فیزیک ورزشی آن‌ها با استانداردهای ایده آل جامعه در ظاهر و شکل بدن ناسازگار است.

نارضایتی از بدن یک مشکل جدی است

تصویر بدن از مهم‌ترین موضوعات مورد توجه جوانان است. مسائل مربوط به تصویر بدن طی 30 سال گذشته در سرتاسر جهان افزایش‌یافته است و فقط مربوط به جوانان نیست بلکه افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. افرادی که نارضایتی از بدن را تجربه می‌کنند می‌توانند در تغییر شکل بدن خود عادت کنند که این امر می‌تواند منجر به اقدامات ناسالم همراه با غذا و ورزش شود. این روش‌ها معمولاً به نتیجه مطلوب (ازنظر جسمی یا روحی) نمی‌رسند و می‌توانند احساس ناامیدی، شرم و گناه شدیدی داشته باشند و درنهایت خطر ابتلا به اختلال خوردن را افزایش دهند.