تغذیه در اختلالات خوردن

بی اشتهایی عصبی
بی اشتهایی عصبی یک بیماری روانی و اختلال خوردن است که در آن فرد وزن طبیعی خود را از دست می دهد .
فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی عمدا مصرف مواد غذایی خود را محدود می کند، که این امر به طور کلی به دلیل ترس از اضافه وزن است. این افراد دارای شاخص توده بدنی (BMI) مناسب یا کم تر از حد طبیعی هستند.
این افراد ممکن است ورزش بیش از حد، استفاده از ملین و استفراغ  را برای کاهش وزن انتخاب کنند .
درمان شامل بستری یا مشاوره یا هر دو درمان همزمان است.

انواع گروه های درمانی
درمان فردی
درمان های فردی معمولا به عنوان یک جلسه هفتگی یک ساعته با یک درمانگر آموزش دیده در مدیریت اختلالات خوردن و بررسی مسائل روانی افراد استفاده می شود.
درمان شناختی رفتاری 
این روان درمانی به بررسی احساسات، آموزش بیماران در مورد ساختار بدن و چالش افکار مخرب و بررسی فرضیاتی که باعث ایجاد رفتار بی اشتهایی در فرد شده است می پردازد.
کنترل مداوم وزن بدن
این درمان کمک می کند فرد به طور هفتگی از وضعیت وزن و توده ی بدنی خود آگاه شده که نهایتا منجر به افزایش وزن و بهبود وضعیت فرد می گردد. درمان شامل ویزیت با مشاورین تغذیه، مراجعه و ویزیت پزشک متخصص و مشاوره ی روان درمانی می باشد.
گروه درمانی
اگرچه گروه درمانی در بسیاری از افراد نتایج مثبت را در پی خواهد داشت و باعث تقویت روحیه ی فرد و بالا رفتن انگیزه وی خواهد شد اما در بعضی افراد نتایج عکس را هم در پی داشته است.
درمان خانوادگی
اصطلاح " درمان خانوادگی" به هر گونه مداخله ای که از طرف خانواده با هماهنگی مشاور روان درمان در جهت کمک به تقویت انگیزه و بهبود وضعیت روانی فرد انجام می شود، گفته می شود.
گروه های حمایتی مراقبین
این گروه ها جهت آموزش های بیشتر به مراقبین افراد دارای بی اشتهایی عصبی روش های نوین و اطلاعات به روز را در اختیار آنها قرار می دهند.
درمان
در حالی که مسیرهای مختلف زیادی برای درمان وجود دارد، اما تقریباً همه آنها با دیدن یک متخصص روان آشنا با اختلال در خوردن شروع می شوند. معمولاً این فرد یک روانشناس است که تجربه و آموزش عمیقی در کمک به فرد مبتلا به بی اشتهایی دارد. معاینه جسمی و تمرین فکر بخش اولیه از درمان استاندارد بی اشتهایی عصبی می باشد.
اهداف تغذیه ای برای بیماران با وزن کم 
این اهداف مشتمل بر بازیابی وزن، عادی سازی الگوهای غذایی، دستیابی به درک طبیعی از گرسنگی و احساس سیری و اصلاح عواقب بیولوژیکی و روانی سوء تغذیه می باشد.
1- با خوردن مقادیر بسیار کمی از غذا شروع کنید و به مرور زمان میزان مصرف آن را به تدریج افزایش دهید.
2- قبل از شروع روند افزایش وزن مطمئن شوید که متخصصان تغذیه هرگونه تداخلات غذا و دارو را با مکمل ها، ویتامین ها و غیره بررسی کنند.
3- وقتی صحبت از غذا می شود، به طور معمول وارد بحث شوید و به طور مرتب در ساعات خاص روز (3 وعده غذایی متعادل در روز) غذا بخورید.
4- وزن هدف را تعیین کنید تا هدفی برای رسیدن وجود داشته باشد. افزایش وزن 0.5 تا 1 کیلوگرم در هفته (و نه بیشتر) توسط متخصصان توصیه می شود. این میزان افزایش وزن می تواند با خوردن 7000-3500 کالری اضافی در هفته حاصل شود که البته با 1600-1000 کیلو کالری در روز  شروع می شود. در طی مراحل افزایش وزن، به تدریج به اندازه 100کیلو کالری بر کیلوگرم وزن بدن در روز به آن افزوده شود.
5-در کنار افزایش وزن و نظارت جسمی، بیمار مبتلا به بی اشتهایی عصبی در طول بهبودی باید از حمایت های روانی و عاطفی بهره مند شود، چرا که قبل از بهبودی جسمی فرد باید از نظر روانی بهبود یابد.
6- متخصص تغذیه باید از طریق یادداشت های غذایی بیماران، به بیماران دارای بی اشتهایی عصبی کمک کند تا وعده های غذایی خود را انتخاب كنند و یك برنامه غذایی ساختار یافته را نیز برای آنان فراهم كند كه كفایت و تنوع غذایی را تضمین کرده و از هیچ یك از گروههای اصلی غذایی غافل نشود.
7- بیمارانی که افزایش ناگهانی وزن دارند و یا مشکوک به افزایش مصنوعی وزن خود در اثر نوشیدن مایعات هستند، باید صبح روز بعد و فقط با پوشیدن حداقل لباس وزن شوند. مصرف مایعات آنها نیز باید تحت نظر گرفته شود.