اختلالات خوردن

بی اشتهایی عصبی نوعی اختلال تغذیه ای است که در آن شخص با کمبود وزن غیر طبیعی و ترس شدید از افزایش وزن روبه رو است. برای جلوگیری از افزایش وزن، افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی معمولاً میزان غذایی که مصرف می کنند را به شدت محدود می کنند. آنها ممکن است کالری مصرفی را از طریق استفراغ بعد از میل کردن غذا یا استفاده نادرست از ملین ها، داروهای ادرارآور یا کبدی کنترل کنند. همچنین ممکن است با ورزش بیش از حد وزن خود را کاهش دهند. هر چقدر هم وزن کم شود، فرد همچنان از افزایش وزن ترس دارد.
بی اشتهایی عصبی واقعاً در مورد غذا نیست. بی اشتهایی عصبی یک روش بسیار ناسالم و گاهی تهدیدکننده زندگی است که سعی در کنار آمدن با مشکلات عاطفی دارد. هنگامی که دچار بی اشتهایی عصبی می شوید، اغلب لاغربودن را با ارزش و یکی از اهداف خود قرار می دهید.
بی اشتهایی عصبی مانند سایر اختلالات تغذیه ای می تواند زندگی شما را به دست بگیرد و غلبه بر آن بسیار دشوار است. اما با درمان، شما می توانید حس بهتری داشته باشید، به عادات غذایی سالم تر برگردید و برخی از عوارض جدی بی اشتهایی عصبی را حذف کنید. در بیماری بی اشتهایی عصبی عوامل زیر تأثیر گذار هستند:
•    عوامل ژنتیکی 
•    عوامل روانی – اجتماعی
•    عوامل فردی 
پیشرفت های چشمگیری در درمان به ویژه در نوجوانان روی داده است که در روند بهبودی آن ها تأثیر بسزایی دارد. ما باید درک مکانیسم های اساسی بیولوژیکی و روانی اجتماعی را تقویت کنیم و راهکارهای پیشگیری و مداخله زودهنگام را بهبود ببخشیم.

علائم بی اشتهایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

•    کاهش شدید وزن یا عدم افزایش وزن مورد انتظار رشد
•    ظاهر لاغر
•    شمارش خون غیر طبیعی است
•    خستگی
•    بی خوابی
•    سرگیجه یا غش
•    کبودی انگشتان
•    موهایی که نازک می شوند، می شکنند یا از بین می روند
•    عدم وجود قاعدگی
•    یبوست و درد شکم
•    پوست خشک یا زرد
•    عدم تحمل سرما
•    ضربان قلب نامنظم 
•    فشار خون پایین
•    کم آبی
•    تورم بازوها یا پاها
•    دندان های پوسیده 

علائم عاطفی و رفتاری

علائم رفتاری بی اشتهایی عصبی ممکن است شامل تلاش برای کاهش وزن توسط موارد زیر باشد:
•    محدود کردن میزان مصرف مواد غذایی از طریق رژیم های غذایی یا روزه گرفتن
•    ورزش بیش از حد
•    استفراغ های عمدی برای خلاص شدن از شر موادغذایی، همچنین استفاده از ملین ها، داروهای رژیم غذایی یا محصولات گیاهی که در کاهش وزن دخیل هستند. 
•    انکار گرسنگی یا بهانه ای برای میل نکردن غذا
•    معمولا وعده های غذایی خود را کم کالری و کم چربی انتخاب می کنند.
•    تمایلی به میل کردن غذا در ملاء عام ندارند.
•    دروغ گفتن درباره حجم غذای مصرفی
•    ترس از افزایش وزن که ممکن است شامل وزن کردن مکرر یا اندازه گیری بدن باشد.
•    بررسی مکرر در آینه و توجه بیش از اندازه به نقص ها

علت ابتلا به بی اشتهایی عصبی

علت دقیق بی اشتهایی عصبی ناشناخته است. مانند بسیاری از بیماری ها، احتمالاً ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، روانی و محیطی است.
بیولوژیکی: اگرچه هنوز مشخص نیست که ژنها درگیر چه مواردی هستند، اما ممکن است تغییرات ژنتیکی وجود داشته باشد که برخی از افراد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بی اشتهایی عصبی قرار می دهد. 
روانشناسی: برخی از مبتلایان به بی اشتهایی عصبی ممکن است وسواس داشته باشند که باعث می شود با وجود گرسنگی، رژیم های سختگیرانه ای را رعایت کنند. آنها ممکن است یک انگیزه شدید برای کمال گرایی داشته باشند که باعث می شود فکر کنند هرگز به اندازه کافی لاغر نیستند. ممکن است آنها اضطراب بالایی داشته باشند و برای کاهش آن مصرف مواد غذایی را محدود کنند. 
محیطی: فرهنگ مدرن غربی بر لاغر بودن تأکید دارد. موفقیت و ارزش اغلب با لاغر بودن برابر است. فشار همسالان به ویژه در بین دختران جوان ممکن است تمایل فرد به سمت لاغر شدن را افزایش دهد.

عوامل خطر در بی اشتهایی عصبی

بی اشتهایی در دختران و خانم ها بیشتر دیده می شود با این حال،  پسران و مردان به طور افزاینده ای دچار اختلال تغذیه ای شده اند که احتمالا مربوط به فشار های رو به رشد اجتماعی است.
بی اشتهایی در بین نوجوانان نیز بیشتر دیده می شود. با این وجود، افراد در هر سنی می توانند دچار اختلال تغذیه ای شوند، اگر چه در افراد بالای 40 سال نیز نادر است. ممکن است نوجوانان به دلیل تمام تغییراتی که بدن آن ها در دوران بلوغ می گذارد، بیشتر در معرض خطر باشند. آنها همچنین ممکن است با افزایش فشار همسالان روبرو شوند و نسبت به انتقاد یا حتی اظهارات گاه بی گاه درباره وزن یا شکل بدن حساس شوند.

عوارض بی اشتهایی عصبی

بی اشتهایی عصبی می تواند عوارض بی شماری داشته باشد. در شدیدترین حالت ممکن است کشنده باشد. مرگ ممکن است به صورت ناگهانی رخ دهد و ناشی از ضربان قلب غیر طبیعی یا عدم تعادل الکترولیت ها مانند مواد معدنی مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم که تعادل مایعات را در بدن شما حفظ می کنند، باشد.

تغذیه درمانی بی اشتهایی عصبی

سوء تغذیه ای که همراه با بی اشتهایی عصبی است، می تواند بر تمام سیستم های بدن تأثیر منفی بگذارد. بنابراین، ترمیم وزن و سلامت تغذیه ای یکی از مؤلفه های اصلی درمان بی اشتهایی عصبی است.
بازگرداندن تغذیه مناسب به بدن این افراد بسیار زمان بر است و ممکن است ماه ها یا حتی سال ها طول بکشد. بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی به طور کلی باید تحت مراقبت تیم درمانی باشند که معمولاً شامل یک پزشک، یک متخصص تغذیه، یک روان درمان و یک روانپزشک است.
نوجوانانی که خانواده هایشان درمان آن ها را محور اصلی خود قرار داده اند، معمولا با مصرف 2000 تا 2500 کالری در روز درمان را شروع می کنند. همچنین در این روش به والدین اغلب افزایش وعده های غذایی توصیه می شود. 
تحقیقات جدیدتر نشان داده اند که تجویز رژیم های غذایی با کالری بالاتر، طول مدت بستری در بیمارستان را کاهش می دهند و با افزایش خطر ابتلا به اختلال الکترولیت یا سایر عوارض جانبی همراه نیستند. توجه داشت باشید هرچه درصد اولیه وزن ایده آل بدن (IBW) پایین تر باشد، میزان فسفات سرم باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
برنامه های غذایی اولیه در حال حاضر از 1400 تا 1800 کیلو کالری در روز شروع می شود، با افزایش 300 تا 400 کیلو کالری در هر 3 تا 4 روز،  افزایش وزن مداوم 0.2 تا 0.25 کیلوگرم در روز اتفاق می افتد. همچنین، منبع انرژی مغذی ایده آل (کالری) هنوز هم به طور کامل برای این نوع سوء تغذیه شدید اثبات نشده است، اما یک ترکیب معمولی 40٪ کربوهیدرات، 40٪ پروتئین و 20٪ انرژی از چربی ضروری است.
افرادی که دچار بی اشتهایی عصبی هستند و تحت درمان قرار دارند، غالباً دچار سندرم هیپر متابولیک می شوند و این سندرم مجموعه ای از عوامل خطرزای متابولیک می باشد که در یک فرد وجود دارد و سعی دارد که تمام بافت های از دست رفته در هنگام گرسنگی را بازسازی کند.
این نکته حائز اهمیت است از آنجا که افزایش کالری دریافتی اضطراب قابل توجهی را در افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی ایجاد می کند، دستیابی به این اهداف کالری حتی با پشتیبانی اضافی ممکن است بسیار چالش برانگیز باشد. با این وجود ضروری است که بدن به مقدار کافی کالری برای بهبودی مصرف کند.

پرخوری عصبی

این افراد مکررا از وعده های حجیم غذایی استفاده می کنند و سپس سعی می کنند از روشهای جبرانی چون ملین ها یا استفراغ عمدی این حجم از پرخوری را جبران کنند. در بین پزشکان تشخیص پرخوری عصبی کمی سخت تر است زیرا آن ها تصور می کنند که در صورت ابتلا به اختلال تغذیه ای، فرد باید كم وزن و لاغر باشد بنابراین به این افراد توجه کمتری می شود. 

نشانه های پرخوری عصبی

•    عدم کنترل در مصرف غذا
•    انکار کردن حجم غذای مصرف شده 
•    مصرف زیاد مواد غذایی غیر معمول
•    تکرار دو وضعیت پرخوری و روزه داری (روشی برای جبران غذای خورده شده)
وقتی با پرخوری عصبی زندگی می کنید، بدن و حتی زندگی خود را در معرض خطر قرار می دهید. خطرناک ترین عارضه جانبی پرخوری عصبی، کمبود آب در اثر پاکسازی است. استفراغ، ملین و دیورتیک ها (داروهای ادرار آور) می توانند باعث عدم تعادل الکترولیت ها در بدن شوند و در نتیجه سطح پتاسیم بدن را کاهش دهند. سطح پتاسیم پایین باعث ایجاد علائم زیر می شود:
•    بی حالی 
•    ضربان قلب نامنظم 
•     مرگ
مقادیر کم پتاسیم مزمن نیز می تواند منجر به نارسایی کلیه شود. 

تغذیه درمانی پزشکی در پرخوری عصبی

مشکلات تغذیه ای در بیمار مبتلا به پرخوری عصبی نسبت به بیمار مبتلا به بی اشتهایی عصبی آنقدر آشکار نیست، اما به نظر می رسد الگوهای رژیم غذایی نقش مهمی در فرد دارند. روش های درمان بیماری پرخوری عصبی معمولاً دوره ای از رژیم های غذایی را برای کاهش وزن دنبال می کنند.

توصیه های تغذیه ای در بیماری پرخوری عصبی

•    برای کسب اطلاعات در مورد غذاهای سالم و کم کالری که می توانند هوس شما را تسکین دهد بدون اینکه باعث افزایش وزن شود، با یک متخصص تغذیه مشورت کنید.
•    اگر از یک رژیم غذایی سالم و متعادل با مقادیر کافی از مواد مغذی لازم استفاده می کنید، باید بتوانید با مشکلات گرسنگی کنار بیایید و در برابر اصرار برای پرخوری مقاومت کنید.
•    رژیم غذایی خود را فاقد چربی و کربوهیدات نکنید.
•    1/3 رژیم غذایی شما باید از کربوهیدرات های نشاسته ای باشد. کربوهیدرات منبع غالب انرژی بدن است. به طور کلی توصیه می شود "کربوهیدرات های تصفیه نشده" مانند غلات سبوس دار را انتخاب کنید که سرشار از فیبر است و تصور می شود برای محافظت در برابر دیابت، بیماری های قلبی و برخی سرطان ها مفید است.
•    1/3 رژیم غذایی شما باید از میوه و سبزیجات باشد. توصیه می شود هدف که روزانه 5 عدد میوه و سبزیجات میل کنید. مصرف میان وعده های سالم در طول روز می تواند به تسکین دردهای گرسنگی کمک کرده و خطر ابتلا به دیابت را کاهش دهد.
•    1/3 رژیم غذایی باقی مانده شما باید از لبنیات و پروتئین باشد. این می تواند شامل شیر، خامه، پنیر، گوشت، ماهی، آجیل، لوبیا و تخم مرغ باشد.
•    از چربی های اشباع شده از غذاهای فرآوری شده پرهیز کنید زیرا کلسترول بالایی دارند و خطر رسوب چربی در شریان ها را که منجر به بیماری های قلبی عروقی می شود، افزایش می دهد.