تأثیرات روزه‌داری بر عملکرد سلول‌های سیستم ایمنی
1.اثرات روزه‌داری بر سلول‌های سیستم ایمنی ذاتی
روزه‌داری می‌تواند اثرات مثبتی بر فعالیت سیستم ایمنی ذاتی با افزایش تعداد نوتروفیل های دخیل در امر فاگوسیتوز ، تقویت عملکرد انفجار تنفسی نوتروفیل ها ، فعال کردن مسیر کلاسیک ماکروفاژها ، افزایش مقاومت ایمنی در برابر پاتوژن های داخل سلولی مانند مایکوباکتریوم ها و فعال کردن سلول‌های کشنده طبیعی کبدی مؤثر در حصر سلول‌های سرطانی داشته باشد.
نوتروفیل ها
تحقیقات نشان داد که به دنبال روزه‌داری درصد سلول‌های نوتروفیل دخیل در ایمنی افزایش می‌یابد علاوه بر این درصد سلول‌های نوتروفیلیک که فعالیت انفجار تنفسی داشتند نیز افزایش پیدا کرد.
ماکروفاژها
روزه‌داری در ماه مبارک رمضان همانند یک عامل استرس‌زا بر سلول‌های ایمنی ذاتی به‌ویژه ماکروفاژها اثر کرده و فعال شدن مسیر کلاسیک ماکروفاژها را القا می‌کند و این امر سبب افزایش مقاومت ایمنی در برابر پاتوژن های داخل سلولی مانند مایکوباکتریوم ها می‌گردد.
سلول‌های کشنده طبیعی
گرسنگی می‌تواند اثرات مثبتی بر فعالیت سیستم ایمنی ذاتی به واسطه فعال کردن سلول‌های کشنده طبیعی کبدی مؤثر در حذف سلول‌های سرطانی داشته باشد.
اثرات روزه‌داری بر سلول‌های سیستم ایمنی اختصاصی
محدودیت غذایی اثرات محافظتی بر سلول‌های سیستم ایمنی داشته و به تعویق انداختن پیری ایمونولوژیک موجب کاهش بیماری‌های مرتبط با پیری سیستم ایمنی می‌شود.
اثرات روزه‌داری بر سلول‌های بنیادی خون‌ساز
روزه‌داری طولانی مدت قدرت ترمیم و تمایز سلول‌های بنیادی خون‌ساز را تقویت کرده و اثرات مهاری شیمی‌درمانی را کاهش می‌دهد.
روزه‌داری طولانی مدت می‌تواند سلول‌های بنیادی خون‌ساز مغز استخوان را از آسیب حفظ کرده و با تقویت قدرت زایشی آن‌ها باعث محافظت در برابر اثرات سمی و مهاری شیمی درمانی بر روی خون‌سازی و ایمنی گردد.
2.تأثیرات روزه‌داری بر سایتوکاین ها و کموکاین ها
سایتوکاین ها
محدودیت غذایی مداوم و پیوسته می‌تواند بر عملکردهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیک و همچنین بر وضعیت التهابی بدن اثر مثبت داشته باشد.
روزه می‌تواند سبب کاهش آتروژنزیس استرس اکسیداتیو و التهاب شود.
در افراد دارای اضافه‌وزن مبتلا به آسم مشخص‌شده است که محدودیت دریافت کالری موجب کاهش علائم بیماری آسم ملایم می‌شود.
التهاب یکی از عوامل خطر مهم در مشکلات ناشی از دیابت و خصوصاً در آترواسکلروزیس است. التهاب خفیف سیستمیک ناشی از استرس اکسیداتیو در هر دو بیماری نقش مهمی دارد.
کموکاین ها
این مولکول‌ها هستند که تعیین می‌کنند گلبول‌های سفید از چه بافتی به چه بافتی مهاجرت کنند و چه مدت در آنجا باقی بمانند. مطالعات نشان داده است که میزان مکان‌های التهابی در خون افراد در پایان ماه رمضان ،کاهش قابل توجهی از خود نشان می‌دهد. یافته‌ای که مؤید خاصیت تعدیل ایمنی روزه‌داری است.
3.تأثیر روزه‌داری بر ایمنی همورال بدن
ایمنی همورال به وسیله آنتی بادی‌های ترشحی و سیستم کمپلمان ایجاد می‌گردد و نقش فیزیولوژیک آن دفاع در برابر میکروب های خارج سلولی و میکروبی می‌باشد.
آنتی‌بادی
هنگامی‌که بدن در شرایط طبیعی به سر می‌برد و از لحاظ فیزیولوژیک ، حد پایه متابولیسم را دارا می‌باشد ، روزه‌داری تأثیر محسوسی در سطح ایمونوگلوبولین های سرمی ندارد ولی چنانچه شرایط محرک پاتولوژیک وجود داشته باشد ، روزه‌داری می‌تواند به افزایش ایمونوگلوبولین ها بخصوص نوع a در بدن کمک کرده و بدن را برای مقابله با عوامل خطر تقویت نماید و منجر به ارتقای سیستم ایمنی شود.
سیستم کمپلمان
سیستم کمپلمان نقش مکمل عملکرد آنتی بادی‌ها یا ایمونوگلوبولین ها را دارا می‌باشد.
مطالعات نشان داد که روزه‌داری نه تنها باعث کاهش اجزای کلیدی سیستم کمپلمان در خون نمی‌شود بلکه بر فعالیت این سیستم نیز تأثیر کاهشی ندارد.
4.تأثیر روزه‌داری بر پاتوژنز بیماری‌های خود ایمنی
محدود کردن کالری غذایی مصرفی می‌تواند از التهاب و نابودی میلین آن جلوگیری کرده و باعث تخفیف حدت بیماری گردد و جز در موارد حاد و پیشرفته بیماری ، منعی برای روزه‌داری در بیماران ام اس وجود ندارد.
روزه‌داری برای بیماران دچار لوپوس ، عارضه قابل توجهی که منجر به منع روزه شود را ندارد.
در بیماری التهاب روده مشاهده شد که میزان اضطراب در بیماران خانم پس از دوره روزه‌داری به طور معناداری کاهش می‌یابد.
شاخص فعالیت کولیت اولسراتیو در بیماران مرد روزه‌دار ، کاهش قابل ملاحظه‌ای را نشان دهد.
نتیجه روزه‌داری برای آرتریت روماتوئید نیز مثبت بوده است.
