ویتامین B1

ویتامین B1  یا تیامین، بدن را قادر می سازد از کربوهیدرات ها به عنوان انرژی استفاده کند. این ماده برای متابولیسم گلوکز ضروری است و نقشی اساسی در عملکرد عصب ، عضله و قلب دارد. ویتامین B1 همانند ویتامین های B کمپلکس ویتامین محلول در آب است. ویتامین ها بر اساس موادی که در آنها حل می شوند طبقه بندی می شوند. برخی در آب حل می شوند و برخی دیگر در چربی حل می شوند. ویتامین های محلول در آب از طریق جریان خون منتقل می شوند. هر آنچه بدن استفاده نمی کند از طریق ادرار از بین می رود. 

 منابع ویتامین B1

•    گوشت، به خصوص گوشت گاو
•    ماهی
•    غلات (ویتامین B1 در لایه های خارجی و جوانه غلات وجود دارد.)
•    مخمر
•    آجیل
•    حبوبات 
•    میوه و سبزیجات شامل گل کلم، پرتقال ،کلم پیچ
•    جگر 
•    تخم مرغ
•    سیب زمینی
•    مارچوبه
غلات صبحانه و محصولات ساخته شده با آرد سفید یا برنج سفید ممکن است با ویتامین B غنی شوند. در ایالات متحده ، مردم حدود نیمی از ویتامین B1 خود را در غذاهایی که به طور طبیعی حاوی تیامین هستند مصرف می کنند ، در حالی که پنچاه درصد باقی مانده از غذاهای غنی شده با این ویتامین است. گرم کردن ، پخت و پز و فرآوری مواد غذایی و جوشاندن آنها در آب ، تیامین را از بین می برد. از آنجا که ویتامین B1 محلول در آب است ، در آب پخته شده حل می شود. برنج سفید که غنی نشده باشد ، فقط یک دهم تیامین موجود در برنج قهوه ای را در بر خواهد داشت. دفتر مکمل های غذایی مؤسسه ملی بهداشت (NIH) خاطرنشان می کند که یک وعده غلات صبحانه غنی شده 1.5 میلی گرم (میلی گرم) تیامین تأمین می کند که بیش از 100 درصد مقدار توصیه شده روزانه است. یک برش نان گندم کامل حاوی 0.1 میلی گرم یا 7 درصد نیاز روزانه است. پنیر ، مرغ و سیب فاقد تیامین هستند. انسان به تأمین مداوم ویتامین B1 نیاز دارد ، زیرا در بدن ذخیره نمی شود در نتیجه باید بخشی از رژیم روزانه باشد.

فواید ویتامین B1

ویتامین B1 یا تیامین به جلوگیری از عوارض سیستم عصبی ، مغز ، عضلات ، قلب ، معده و روده کمک می کند. همچنین در جریان الکترولیت ها به داخل و خارج از سلول های عضلانی و عصبی نقش دارد. به جلوگیری از بیماری هایی مانند بری بری که شامل اختلالات قلب، اعصاب و دستگاه گوارش است، کمک می کند.

موارد استفاده از ویتامین B1 در پزشکی

•    بیمارانی که برای درمان سطح پایین ویتامین B1 ممکن است تیامین دریافت کنند شامل کسانی هستند که دارای نوریت محیطی هستند که شامل التهاب اعصاب خارج از مغز یا پلاگر است
•    برخی از ورزشکاران برای تقویت عملکرد خود از مکمل های تیامین استفاده می کنند.
•    افراد مبتلا به کولیت اولسراتیو که دارای اسهال مداوم و اشتهای ضعیف هستند نیز ممکن است تیامین دریافت کنند.
•     به کسانی که در کما هستند ممکن است آمپول تیامین تزریق شود.
سایر شرایطی که مکمل های تیامین می توانند به شما کمک کنند عبارتند از:
ایدز
•    زخم های شانکر
•    آب مروارید
•    گلوکوم و سایر مشکلات بینایی
•    سندرم مخچه ، نوعی آسیب مغزی
•    سرطان دهانه رحم
•    درد دیابتی
•    بیماری قلبی
•    بیماری کلیوی در بیماران دیابتی نوع 2
•    دریازدگی
•    سیستم ایمنی ضعیف
البته لازم به ذکر است که همه این کاربردها به طور قطعی توسط تحقیقات تأیید نشده اند.

علائم کمبود ویتامین B1

بسیاری از مردم درک نمی کنند که کمبود تیامین دارند ، زیرا بسیاری از علائم ظریف هستند و اغلب نادیده گرفته می شوند. در اینجا چند علامت و نشانه کمبود تیامین رایج را ذکر می کنیم :
۱.    از دست دادن اشتها یکی از علائم متداول اولیه کمبود تیامین ، از دست دادن اشتها یا بی اشتهایی است. دانشمندان بر این باورند که تیامین در تنظیم سیری نقش مهمی دارد. به کنترل "مرکز سیری" واقع در هیپوتالاموس مغز کمک می کند. در واقع هنگامی که کمبود ویتامین B1 رخ می دهد، عملکرد طبیعی "مرکز سیری" تغییر می کند ، و بدن احساس سیری می کند ، حتی در صورت عدم وجود آن. این می تواند باعث کمبود اشتها شود. یک مطالعه روی موشهایی که به مدت 16 روز با رژیم کمبود تیامین تغذیه کردند، نشان داد که آنها به طور قابل توجهی کمتر غذا می خورند. پس از 22 روز ، موشها 69-74٪ کاهش در مصرف غذا نشان دادند.

۲.    خستگی ممکن است به تدریج یا ناگهانی رخ دهد. این می تواند از کاهش جزئی انرژی تا خستگی شدید باشد که احتمالاً به شدت کمبود بستگی دارد. از آنجا که خستگی یک علامت مبهم با دلایل احتمالی متعدد است، می توان آن را به عنوان نشانه ای از کمبود تیامین نادیده گرفت. با این حال، با توجه به نقش حیاتی تیامین در تبدیل غذا به سوخت ، جای تعجب نیست که خستگی و کمبود انرژی یکی از علائم رایج کمبود است.

۳.    تحریک پذیری به معنای احساس تحریک عصبی و ناامیدی است. هنگامی که تحریک پذیر هستید ، اغلب به سرعت ناراحت می شوید. تحریک پذیری می تواند به دلیل شرایط مختلف جسمی، روانی و پزشکی ایجاد شود. خلق و خوی تحریک پذیر از اولین علائم کمبود تیامین عنوان شده است. ممکن است طی چند روز یا چند هفته پس از کمبود رخ دهد. تحریک پذیری به ویژه در مواردی که مربوط به نوزادان مبتلا به بری بری است، یک بیماری ناشی از کمبود تیامین ثبت شده است.

۴.    رفلکس های کاهش یافته، کمبود تیامین می تواند بر اعصاب حرکتی تأثیر بگذارد. در صورت عدم درمان ، آسیب به سیستم عصبی شما ناشی از کمبود تیامین می تواند باعث تغییر در رفلکس ها شود. رفلکس های کاهش یافته یا غایب زانو ، مچ پا و سه سر اغلب مشاهده می شود و با پیشرفت کمبود ، ممکن است بر هماهنگی و توانایی راه رفتن شما تأثیر بگذارد. این علامت اغلب در کمبود تیامین در کودکان تشخیص داده نشده است.

۵.    سوزن سوزن شدن در اندام های فوقانی و تحتانی علامتی است که به پارستزی معروف است و می تواند یکی از علائم ناشی از کمبود ویتامین B1 باشد. در واقع اعصاب محیطی که به بازوها و پاهای شما می رسند تا حد زیادی به عملکرد تیامین متکی هستند. در موارد کمبود تیامین، آسیب عصب محیطی و پارستزی می تواند رخ دهد. در حقیقت، بیماران در مراحل اولیه کمبود تیامین پارستزی را تجربه کرده اند.

۶.    ضعف عضلانی به این دلیل که یک مشکل عمومی بوده، تقریباً در هر زمانی برای همه اتفاق می افتد و تعیین علت آن نیز اغلب دشوار است. با این وجود، ضعف عضلانی مداوم و طولانی مدت بدون دلیل ممکن است نشانه کمبود تیامین باشد. در موارد متعدد، بیماران با کمبود تیامین ضعف عضلانی را تجربه کرده اند.
در نتیجه به طور کلی، کمبود تیامین می تواند بسیاری از عملکردهای مختلف بدن از جمله سیستم عصبی، قلب و مغز را تحت تأثیر قرار دهد و علائم زیر را بروز دهد:
•    کاهش وزن و بی اشتهایی
•    مشکلات روحی، از جمله گیجی و از دست دادن حافظه کوتاه مدت
•    ممکن است عضلات ضعیف شوند
•     علائم قلبی عروقی ممکن است رخ دهد، به عنوان مثال، قلب بزرگ شود

میزان دوز مورد نیاز ویتامین B1

در ایالات متحده ، مقدار توصیه شده روزانه (RDA) تیامین که از طریق دهان مصرف می شود ، 1.2 میلی گرم برای مردان و 1.1 میلی گرم برای زنان بالای 18 سال است. زنان باردار یا شیرده در هر سنی باید روزانه 1.4 میلی گرم مصرف کنند.

افراد در معرض کمبود B1

خوشبختانه ، کمبود تیامین در کشورهای پیشرفته غیر معمول است. کمبود تیامین در بزرگسالان سالم نادر است. این در افرادی که شرایط پزشکی خاص دارند بیشتر است. افرادی که رژیم غذایی ضعیف ، سرطان ، "تهوع صبحگاهی" در دوران بارداری ، جراحی چاقی و همودیالیز دارند در معرض کمبود تیامین هستند. افرادی که مرتباً بیش از حد الکل می نوشند ممکن است دچار کمبود شوند ، زیرا ممکن است تیامین را از غذای خود جذب نکنند. سندرم ورنیکه کورساکوف نوعی اختلال است که مبتلایان به اعتیاد مزمن الکل را درگیر می کند و با کمبود تیامین مرتبط است و در صورت عدم درمان می تواند کشنده باشد. افراد مبتلا به سندرم ورنیکه-کورساکف و کسانی که از الکل دست می کشند ممکن است برای بهبودی به آنها تزریق تیامین انجام دهند. بیماری های دیگر مانند HIV می توانند جذب مواد مغذی را کاهش دهند و این می تواند منجر به کمبود ویتامین B1 شود . افرادی که تحت دیالیز برای کلیه های خود قرار می گیرند یا از داروهای ادرار آور استفاده می کنند نیز در معرض کمبود تیامین قرار دارند. برخی داروهای ادرار آور برای افرادی که نارسایی احتقانی قلب دارند تجویز میشوند که می توانند تیامین را از بدن خارج کنند ، و احتمالاً فواید سلامتی آن را از بین ببرند. از طرفی هم قلب برای عملکرد صحیح خود به تیامین نیاز دارد. افرادی که دیگوکسین و فنی توئین مصرف می کنند نیز باید مراقب باشند.
پس به طور کلی افراد زیر بهتر است بیش از دیگران مراقب علائم کاهش ویتامین B1 در خود باشند:
•    وابستگی به الکل
•    کهنسال
•    اچ آی وی (ایدز)
•    دیابت
•    جراحی چاقی
•    دیالیز
•    استفاده از ادرار آور با دوز بالا

عملکرد ویتامین B1 در بدن

همه ویتامین های گروه B محلول در آب هستند. آنها به تبدیل کربوهیدرات ها ، چربی ها و پروتئین ها به انرژی یا گلوکز کمک می کنند. ویتامین های گروه B برای سالم نگه داشتن کبد ، پوست ، مو و چشم لازم است. آنها همچنین در سیستم عصبی نقش دارند و برای عملکرد خوب مغز مورد نیاز هستند. ویتامین های گروه B گاهی ویتامین های ضد استرس نامیده می شوند ، زیرا در زمان استرس سیستم ایمنی بدن را تقویت می کنند. شواهد هیچ گونه آسیب ناشی از مصرف بیش از حد ویتامین B1 را تأیید نمی کند ، اما سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) در مورد استفاده از مکمل ها هشدار می دهد. آنها مردم را تشویق میکنند که قبل از استفاده از مکمل های غذایی یا به عنوان جایگزین غذاها ، با کارشناس تغذیه خود مشورت کنند و به جای خودآزمایی ، به دنبال مشاوره پزشک در مورد بهبود سلامتی خود باشند.
کمبود تیامین می تواند منجر به دو مشکل عمده سلامتی شود؛ بری بری و سندرم ورنیکه-کورساکف. بری بری بر روی تنفس ، حرکات چشم ، عملکرد قلب و هوشیاری تأثیر می گذارد. علت آن تجمع اسید پیروویک در جریان خون است ، که این یک عارضه جانبی است که بدن شما قادر به تبدیل غذا به سوخت نیست.
سندرم ورنیکه-کورساکف از نظر فنی دو اختلال متفاوت است. بیماری ورنیکه بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد و باعث اختلالات بینایی ، عدم هماهنگی عضلات و افت هوشیاری می شود. اگر بیماری ورنیکه درمان نشود ، می تواند منجر به سندرم کورساکوف شود. سندرم کورساکوف عملکرد حافظه را برای همیشه در مغز مختل می کند. هر دو بیماری با تزریق تیامین یا مکمل قابل درمان هستند. این ممکن است به بینایی و مشکلات عضلانی کمک کند. با این حال ، تیامین نمی تواند آسیب دائمی حافظه ناشی از سندرم کورساکف را اصلاح کند.