دوست داری رژیم بگیری ؟
میاستنی گراویس
میاستنی گراویس نوعی بیماری عصبی عضلانی است که باعث ضعف در عضلات اسکلتی می‌شود، میاستنی گراویس زمانی رخ می‌دهد که ارتباط بین سلول‌های عصبی و ماهیچه‌ها مختل شود. میاستنی گراویس از بروز انقباضات مهم عضلات جلوگیری می‌کند و درنتیجه ضعف عضلات را در پی دارد. میاستنی گراویس شایع‌ترین اختلال اولیه انتقال عصبی عضلانی است.
علائم بیماری میاستنی گراویس چیست؟
علائم اصلی بیماری میاستنی گراویس ضعف در عضلات اسکلتی ارادی است که معمولاً عدم انقباض عضلات را در پی دارد؛ زیرا عضلات اسکلتی ارادی نمی‌توانند به تحریکات عصبی پاسخ دهند.
ضعف عضلات اسکلتی ارادی در ارتباط با میاستنی گراویس به‌طورمعمول با فعالیت بیشتر افزایش و با استراحت بهبود می‌یابد. علائم میاستنی گراویس می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
• مشکل در صحبت کردن
• مشکل در بالا رفتن از پله‌ها یا بلند کردن اجسام
• فلج صورت
• اختلال تنفسی به دلیل ضعف عضلانی
• مشکل در بلعیدن یا جویدن
• خستگی
• صدای خشن
• افتادگی پلک ها
• دوبینی
همه افراد همه علائم را نخواهند داشت و میزان ضعف ماهیچه‌های اسکلتی ارادی روزبه‌روز تغییر می‌کند. در صورت عدم درمان، شدت علائم به‌طور معمول با گذشت زمان افزایش می‌یابد.
چه عواملی باعث ایجاد میاستنی گراویس می‌شود؟
میاستنی گراویس یک اختلال عصبی عضلانی است که معمولاً در اثر یک مشکل خود ایمنی ایجاد می‌شود. اختلالات خود ایمنی هنگامی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت سالم حمله می‌کند. در این شرایط آنتی‌بادی‌ها پروتئین‌هایی هستند که به‌طور معمول به مواد خارجی و مضر در بدن حمله می‌کنند، در بیماری میاستنی گراویس آنتی بادی‌ها به محل اتصال عصبی عضلانی حمله می‌کنند. صدمه به غشای عصبی و عضلانی باعث کاهش اثر ماده انتقال‌دهنده عصبی استیل کولین می‌شود؛ که یک ماده مهم برای برقراری ارتباط بین سلول‌های عصبی و عضلات است. این امر باعث ضعف عضلات می‌شود.
علت دقیق این واکنش خودایمنی برای دانشمندان مشخص نیست. نظر انجمن دیستروفی عضلانی درباره این اختلال خودایمنی این است که پروتئین‌های خاص ویروسی یا باکتریایی ممکن است بدن را به حمله استیل کولین ترغیب کنند.
طبق نظر انستیتوی ملی بهداشت، میاستنی گراویس به‌طورمعمول در افراد بالای 40 سال اتفاق می‌افتد. احتمالاً در زنان در سنین بزرگسالی و در مردان بالای سن 60 سال تشخیص داده می‌شود
تغذیه و رژیم‌درمانی در میاستنی گراویس
اکنون باید یک بیماری مزمن را مدیریت کنید، درمان خود را مطابق نیاز تنظیم کنید، یاد بگیرید که علائم را بشناسید و برای یک بحران آماده شوید. خستگی، زندگی روزمره را سخت‌تر می‌کند و ممکن است شما به دلیل نیاز به کمک برای کارهای ساده احساس ناامیدی، شرمندگی و یا آسیب‌پذیر بودن کنید.
میاستنی گراویس می‌تواند مواردی از زندگی‌تان که هرگز انتظارش را نداشتید تغییر دهد. میاستنی گراویس می‌تواند عضلاتی که برای تنفس یا بلعیدن غذا مورد نیاز است را با مشکل روبه‌رو کند. بااین‌حال می‌توانید با یادآوری نکات و ترفندهایی آسان، میل کردن غذا را برای خود آسان‌تر کنید.
برای نرم کردن مواد غذایی جامد می‌توانید آن‌ها را با سس‌های مختلف، آبگوشت، کره، چاشنی و یا ماست مرطوب کنید. خودداری از مصرف غذاهای خشک و ترد شده می‌تواند به جلوگیری از احساس خفگی کمک کند. همچنین از داروهای آنتی کولین استراز مانند متینون می‌توان به‌عنوان یک عامل کمک‌کننده برای این امر استفاده کرد.
درباره برخی از افراد مبتلا به بیماری میاستنی گراویس گزارش داده‌شده که حتی بلع بزاق برای فرد می‌تواند مشکل باشد. دراز کشیدن و استراحت نیز برای آن‌ها دشوار است. اگر شما مبتلا به بیماری میاستنی گراویس هستید، ممکن است در مصرف داروهای خود دچار مشکل شوید. خرد کردن قرص و مخلوط کردن آن‌ها با اسموتی یا آبمیوه در صورت تائید پزشک می‌تواند یک راه حل بسیار خوب باشد. مخلوط کردن مکمل‌ها در شیک‌ها و آبمیوه‌ها نیز می‌تواند راهی آسان برای دریافت بیشتر مواد مغذی مورد نیاز شما باشد. فقط اطمینان حاصل کنید که پزشک یا متخصص تغذیه از برنامه غذایی شما آگاهی دارد زیرا ممکن است برخی مکمل‌ها با داروهای شما تداخل داشته باشند.
جلوگیری از احتباس آب (یک عارضه جانبی مشترک برخی داروها) می‌تواند با کاهش سدیم از طریق اجتناب از مصرف غذاهای منجمد و میان وعده‌های شور میسر شود.
پیروی از یک رژیم غذایی سالم برای همه افراد لازم و ضروری است و این امر به‌ویژه در مورد بیماران مزمن، مانند میاستنی گراویس که ممکن است در جویدن و بلع مشکل داشته باشند از اهمیت بالاتری برخوردار است. برای حفظ عملکرد طبیعی بدن، شما به یک رژیم غذایی متعادل با مواد مغذی کافی نیاز دارید.
موارد تغذیه‌ای ویژه برای افراد مبتلا به بیماری میاستنی گراویس وجود دارد؛ توجه داشته باشید که کمبودهای غذایی اغلب ناشی از نداشتن یک رژیم غذایی مناسب است. خستگی، مشکل در جویدن و بلع ممکن است باعث اختلال در تغذیه فرد و ایجاد مشکلات ایمنی شود. همچنین در صورت مصرف داروهای خاصی برای بیماران میاستنی گراویس، ممکن است اصلاح رژیم غذایی توصیه شود.
• رژیم غذایی معقول را انتخاب کنید
یک رژیم غذایی سالم با انواع غذاهای حاوی مواد مغذی موردنیاز خود انتخاب کنید. سن، جنس، اندازه و سطح فعالیت شما میزان کالری مورد نیاز روزانه شما را تعیین می‌کند. یک رژیم غذایی روزانه مغذی شامل خوراکی‌های پنج گروه غذایی است. مصرف چربی‌ها، روغن‌ها، شیرینی‌ها و نمک را محدود کنید.
• صرفه‌جویی در مصرف انرژی و زمان صرف غذا
سعی کنید وعده‌های غذایی خود را زمانی تنظیم کنید که قدرت شما بهینه باشد. به‌آرامی بخورید و در صورت لزوم بین میل کردن غذا استراحت کنید. هنگامی‌که مشکل خستگی زودرس در طول روز ایجاد شد، سعی کنید غذای اصلی خود را زودتر بخورید. به‌جای سه وعده غذایی بزرگ‌تر، سعی کنید پنج یا شش وعده غذایی کوچک‌تر میل کنید.
• راحت‌تر جویدن و بلعیدن
اصلاح قوام غذا می‌تواند مشکلات میل کردن و آشامیدن را برای فرد تا حدود زیادی از بین ببرد. غذاها را به روشی نرم‌تر و بافتی لطیف‌تر آماده کنید که باعث شود جویدن و بلع آن‌ها آسان‌تر گردد. غذاهای خردشده و پوره شده را امتحان کنید. غذاهای خشک را با مایع مرطوب کنید. در حین میل کردن غذا، از نوشیدنی‌ها برای نرم کردن مواد غذایی در دهان خود استفاده کنید و از چسبیدن مواد جامد در گلو خود جلوگیری کنید. قوام اندکی که مایعات به غذای خورده شده می‌دهند، باعث می‌شود که محتویات داخل دهان به سمت ریه‌ها رها نشوند.
• موقعیت بدن و محیط غذایی
موقعیت بدن و محیط غذایی شما مهم است. هنگام میل کردن غذا، به‌صورت قائم در صندلی بنشینید و سر خود را به جلو خم کنید. اگر همچنان در طولانی مدت با میل کردن غذا مشکل دارید، ارزیابی‌های یک متخصص تغذیه و یک آسیب‌شناس زبان گفتار ممکن است مفید باشد.
• اصلاحات رژیم‌های غذایی ویژه
گاهی اوقات، داروهای آنتی کولینرژیک ممکن است باعث اسهال شوند در این صورت حتماً باید با پزشک خود مشورت کنید تا در صورت لزوم دوز دارو کاهش یابد یا اینکه پزشک دارویی را برای کمک به کنترل اسهال توصیه کند. بدون مشورت اولیه با پزشک، هیچ داروی ضدافسردگی مصرف نکنید. اگر اسهال همچنان ادامه دارد، از مصرف غذاهایی که این بیماری را تشدید می‌کنند، از جمله غذاهای تند، غذاهای پرچرب، غذاهای پرادویه، لبنیات، سبزی‌های خام، سبوس، میوه خشک‌شده، غلات کامل و ذرت بوداده خودداری کنید. قهوه، چای و شکلات حاوی کافئین هستند که باعث تسریع در عملکرد روده می‌شوند و اسهال را نیز بدتر می‌کنند.
اسهال می‌تواند باعث از دست رفتن مایعات و مواد معدنی شود. غذاهایی را انتخاب کنید که ملایم بوده و به‌راحتی قابل‌هضم باشند اما سرشار از مواد معدنی مانند پتاسیم و سدیم هستند (مگر اینکه شما در رژیم غذایی محدود سدیم قرار داشته باشید). به‌جای وعده‌های غذایی بزرگ، مقادیر کمتری غذا و مایع را در طول روز میل کنید. غذاهایی مانند برنج سفید، سیب، موز کاملاً رسیده، مرغ یا ماهی پخته‌شده را در برنامه غذایی خود قرار دهید. سوپ‌های سبک با جو یا برنج سفید و سبزی‌های ملایم نیز مفید هستند.
با گذشت مدت طولانی، داروهای استروئیدی مانند پردنیزون می‌توانند باعث نازک شدن استخوان شوند. اگر استروئید مصرف می‌کنید، وجود مقدار کافی کلسیم و ویتامین D در رژیم غذایی روزانه می‌تواند بسیار مفید باشد. فرآورده‌های شیر، سبزی‌های برگ سبز تیره پخته‌شده، لوبیا خشک، ساردین کنسرو شده یا ماهی قزل‌آلا، آب‌میوه‌های غنی‌شده از کلسیم و غلات غنی از کلسیم هستند. در مورد مصرف مقادیر روزانه توصیه‌شده (RDAs) برای ویتامین D و کلسیم از متخصص تغذیه خود مشورت بگیرید.
مصرف استروئید همچنین می‌تواند باعث حفظ مایعات شود، بنابراین مهم است که مصرف سدیم را کاهش داده و پتاسیم را در رژیم غذایی خود افزایش دهید. به‌خصوص از مصرف گوشت دودی و پخته‌شده، سوپ و سبزی‌ها کنسرو شده، محصولات ترشی، میان وعده‌های شور خودداری کنید.
