آسیب طناب نخاعی

آسیب نخاعی نوعی آسیب است که شکستگی های ثابت ستون فقرات تا قطع طناب نخاعی را شامل می شود. آسیب طناب نخاعی کامل به صورت جراحتی تعریف می شود که در آن، هیچ عملکرد حسی و حرکتی در بیش از سه بخش در قسمت های تحتانی محل آسیب وجود نداشته باشد ولی در آسیب غیر کامل، درجاتی از عملکرد حرکتی و حسی در بیش از سه قسمت زیر محل آسیب وجود دارد. در ابتدا هنگام آسیب طناب نخاعی شاهد خونریزی، کوفتگی و قطع آکسون ها هستیم ولی به دنبال آن یک روند بازسازی چندساله صورت می گیرد.

مدیریت پزشکی آسیب نخاعی 

بر اساس نوع آسیب طناب نخاعی تظاهرات بالینی متفاوتی وجود دارد. قطع کامل نخاع منجر به از دست دادن کامل عملکرد در بخش های زیرین محل آسیب از جمله مثانه و دریچه ها می شود. بعد از پایدار شدن وضعیت بیمار، پزشک میزان آسیب عصبی را ارزیابی می کند. بیمارانی که مشکوک به آسیب نخاعی باشند معمولا بلافاصله در محل حادثه بی حرکت نگه داشته می شوند و پس از انتقال به بیمارستان به ارزیابی رادیوگرافی کامل بر روی ستون فقرات نیاز دارند.
با مشاهده ی کاهش عملکرد نخاع در بیمار هوشیار، باید آزمایشات تشخیصی بیشتری مانند سی تی اسکن و MRI جهت تعیین دقیق تر آسیب استخوانی و طناب نخاعی انجام شود. حدود 3% از بیماران با آسیب کامل طناب نخاعی، بخشی از عملکرد خود را تا 24 ساعت بعد از حادثه باز می یابند در غیر این صورت احتمال عملکرد مجدد و بهبود نخاع کاهش می یابد. سندرم های ناکامل طناب نخاعی ممکن است پیامد های نسبتا بهتری داشته باشند.
 
میزان بیماری زایی و مرگ و میر مرتبط با آسیب نخاعی به خصوص در طی دو دهه اخیر کاهش یافته است. پیشرفت در مراقبت های فاز حاد، باعث کاهش مرگ و میر زودرس شده است. امروزه کمتر از 10% بیمارانی که دچار آسیب نخاعی شده اند، جان خود را از دست می دهند.

تغذیه درمانی پزشکی در آسیب نخاعی

پیشرفت تکنولوژی در تکنیک ها و مواد مغذی فرموله شده به صورت روده ای و وریدی، در حفظ وضعیت تغذیه ای بیمارانی که دچار آسیب نخاعی شده اند، نقش داشته است. در آسیب حاد نخاعی مانند سایر آسیب های عصبی حاد ممکن است در ابتدا، قسمتی از روده دچار فلجی شود ولی معمولا تا 72 ساعت پس از آسیب بهبود می یابد. به بیمارانی که دچار آسیب نخاعی حاد شده اند ممکن است، مکمل روغن ماهی توصیه شود.
در افرادی که پس از آسیب نخاعی دچار ناتوانی می شوند، تغییرات قابل ملاحظه ای در سبک زندگی و مشکلات ثانویه احتمالی مانند یبوست، زخم بستر،  چاقی و درد پیش می آید. افرادی که دچار آسیب نخاعی می شوند توده چربی بیشتری دارند. با فلج عضلات اسکلتی و از دست دادن عملکرد آن ها در قسمت های زیرین محل آسیب نخاعی مشکلات متعددی پیش می آید از جمله:
•    کاهش سوخت وساز بدن
•    کاهش اولیه وزن 
•    افزایش ابتلا به پوکی استخوان 
•    افزایش شکستگی های استخوان های دراز
•    کاهش انرژی مورد نیاز
در این شرایط دریافت کافی ویتامین D باید مد نظر باشد.
 

کربوهیدرات ها ترکیبات آلی هستند که انرژی زیادی را برای فعالیت بدنی و عملکرد اندام فراهم می کنند. فیبر یک عنصر مهم در کربوهیدرات های پیچیده مانند غلات کامل، سبزیجات و میوه هایی است که به یک رژیم غذایی سالم کمک می کند. فیبر احتمال یبوست، ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و  احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش می دهد و همچنین باعث بهبود وضعیت افراد دارای آسیب نخاعی نیز می شود. رژیم غذایی كه كربوهیدرات، 45٪ آن را شامل می شود، ممكن است برای افراد دارای آسیب نخاعی مفید باشد و در ترکیبات بدن اختلالی ایجاد نکند. 
آسیب نخاعی، بر سطح نیتروژن بدن تأثیر می گذارد. تعادل نیتروژن رابطه بین میزان نیتروژن گرفته شده از طریق غذا و میزان دفع آن از طریق ادرار و مدفوع است. 
 
نیتروژن همچنین به عنوان فراوان ترین ماده مغذی در بدن انسان به ویژه در عضلات اسکلتی در نظر گرفته می شوند. از آنجایی که میزان دریافت نیتروژن از طریق مواد غذایی در طی چند هفته اول پس از آسیب نخاعی کاهش می یابد و در نتیجه تعادل نیتروژن بدن منفی است، سطح نیتروژن ادرار و هیدرولیز پروتئین ها افزایش می یابد. کاهش سطح نیتروژن بدن افراد مبتلا به آسیب نخاعی منجر به تحلیل عضله اسکلتی می شود. 
این روند تعادل نیتروژن منفی منجر به تحلیل عضله اسکلتی می شود که در افراد با آسیب نخاعی گزارش شده است. مطالعات نشان داده است كه وزن ماهیچه اسكلتی در افراد مبتلا به آسیب نخاعی پس از 6 هفته، 33% از وزن ماهیچه اسکلتی افراد سالم کمتر است. از دست دادن سریع توده عضلانی بر سلامتی فرد تأثیر گذاشته و باعث ایجاد مقاومت به انسولین، عدم تحمل گلوکز و اختلالات کربوهیدرات می شود.
با توجه به این واقعیت ها، متخصصان تغذیه در تنظیمات بالینی معمولاً مصرف مایعات با پروتئین بالا را که سرشار از اسیدهای آمینه ضروری هستند و استفاده از مکمل های پروتئینی را توصیه می کنند. 
چربی ها ترکیبات آلی هستند که به عنوان منبع انرژی در غذاها استفاده می شوند. آنها متعلق به گروهی از مواد به نام لیپیدها هستند و به صورت مایع یا جامد وجود دارند. تمام چربی ها ترکیبی از اسیدهای چرب اشباع و اشباع نشده هستند. چربی ها وظیفه انتقال ویتامین های خاص، حفظ پوست و مو، عایق بندی اندام ها از ضربه، تقویت عملکرد سلول های سالم و حفظ دمای بدن را دارند. در آسیب نخاعی رژیم های پرچرب توصیه نمی شود زیرا چربی اضافی در بافت چربی ذخیره و منجر به چاقی می شود و احتمال ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و دیابت را افزایش می دهد. علاوه بر این، بارها و بارها شواهدی ارائه شده است که نشان می دهد میزان چربی خوب در گروه های مبتلا به آسیب نخاعی نسبت به گروه کنترل سالم کمتر است. مردان مبتلا به آسیب نخاعی نباید بیش از 30٪ از کل چربی و 10٪ چربی اشباع را در کالری روزانه خود مصرف کنند.