ویروس کرونا

(COVID-19)  بیماری کووید 19

COVID-19 بیماری ناشی از ویروس کرونا است که SARS-CoV-2 نامیده می شود. WHO  برای اولین بار از این ویروس جدید در تاریخ 31 دسامبر 2019 به دنبال گزارش یک گروه از موارد ذات الریه ویروسی در ووهان جمهوری خلق چین مطلع شد.
بیماری کرونا ویروس (COVID-19) یک بیماری عفونی است که توسط ویروس کرونا ایجاد شده است. بیشتر افراد آلوده به ویروس COVID-19 بیماری تنفسی خفیف تا متوسط را تجربه کرده و بدون نیاز به درمان خاص بهبود می یابند. افراد مسن و کسانی که با مشکلات پزشکی زمینه ای مانند بیماری های قلبی عروقی ، دیابت ، بیماری مزمن تنفسی و سرطان روبرو هستند ، به احتمال زیاد به بیماری جدی مبتلا می شوند. بهترین راه پیشگیری و کاهش سرعت انتقال ، آگاهی کافی از ویروس COVID-19 ، بیماری ناشی از آن و نحوه انتشار آن است. با شستن دستها یا استفاده مکرر از مالش الکل و عدم لمس صورت ، از خود و دیگران در برابر عفونت محافظت کنید. ویروس COVID-19 در هنگام سرفه یا عطسه فرد آلوده ، عمدتا از طریق قطرات بزاق یا ترشح از بینی پخش می شود ، بنابراین مهم است که شما نیز آداب تنفسی را انجام دهید به عنوان مثال با سرفه در آرنج خمیده انجام دهید.
9COVID-1از طرق مختلف بر افراد مختلف تأثیر می گذارد. بیشتر افراد آلوده به بیماری خفیف تا متوسط مبتلا می شوند و بدون بستری شدن در بیمارستان بهبود می یابند. 
 در میان کسانی که علائم دارند ، بیشتر آنها (حدود 80٪) بدون نیاز به درمان در بیمارستان از بیماری بهبود می یابند. حدود 15٪ به شدت بیمار می شوند و به اکسیژن نیاز دارند و 5٪ نیز به شدت بیمار می شوند و نیاز به مراقبت های ویژه دارند. عوارض منجر به مرگ ممکن است شامل نارسایی تنفسی ، سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) ، سپسیس و شوک سپتیک ، ترومبوآمبولی و یا نارسایی چند ارگان ، از جمله آسیب به قلب ، کبد یا کلیه ها باشد. در موقعیت های نادر ، چند هفته پس از عفونت ، کودکان می توانند دچار یک سندرم التهابی شدید شوند.
افراد 60 ساله و بیشتر و کسانی که دارای مشکلات پزشکی زمینه ای مانند فشار خون بالا ، قلب و ریه ، دیابت ، چاقی یا سرطان هستند ، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری جدی قرار داند.  با این حال ، هر کسی می تواند با COVID-19 بیمار شود و در هر سنی به سختی بیمار شود یا بمیرد.

علائم COVID-19 

شایعترین علائم COVID-19 
تب
سرفه خشک
خستگی
علائم دیگری که کمتر شایع هستند و ممکن است برخی از بیماران را درگیر کنند عبارتند از:
از دست دادن حس چشایی و بویایی
گرفتگی بینی
ورم ملتحمه که به آن چشم قرمز نیز گفته می شود.
گلو درد
سردرد 
درد عضلانی یا مفصلی 
انواع مختلف بثورات پوستی 
حالت تهوع یا استفراغ 
اسهال 
لرز یا سرگیجه
علائم بیماری COVID ‐ 19 شدید شامل موارد زیر است:
تنگی نفس
از دست دادن اشتها
گیجی
درد یا فشار مداوم در قفسه سینه 
دمای بالاتر از 38 درجه سانتیگراد
علائم دیگر کمتر شایع عبارتند از:
تحریک پذیری 
گیجی
کاهش هوشیاری که گاهی اوقات با تشنج همراه است.
اضطراب 
افسردگی
اختلالات خواب
عوارض عصبی شدیدتر و نادرتر مانند سکته مغزی ، التهاب مغز ، هذیان و آسیب عصبی.
افراد در هر سنی که دچار تب و یا سرفه همراه با دشواری تنفس یا تنگی نفس ، درد یا فشار قفسه سینه ، یا از دست دادن گفتار یا حرکت می شوند ، باید سریعاً به دنبال مراقبت های پزشکی باشند. در صورت امکان ابتدا با ارائه دهنده خدمات بهداشتی ، خط تلفن یا مرکز بهداشت خود تماس بگیرید تا بتوانید به کلینیک مناسب هدایت شوید.

درمان COVID-19 
دانشمندان در سراسر جهان در تلاشند تا درمان COVID-19 را پیدا و توسعه دهند. مراقبت حمایتی مطلوب شامل اکسیژن برای بیماران سخت و کسانی که در معرض خطر بیماری شدید هستند و پشتیبانی تنفسی پیشرفته تر مانند تهویه برای بیمارانی که به شدت بیمار هستند. دگزامتازون یک کورتیکواستروئید است که می تواند به کاهش مدت زمان استفاده از دستگاه تنفس کمک کند و جان بیماران مبتلا به بیماری شدید و بحرانی را نجات دهد. نتایج حاصل از آزمایش همبستگی WHO نشان داد که رژیم ها  remdesivir hydroxychloroquine ، lopinavir / ritonavir  و interferon به نظر می رسد تأثیر کمی بر مرگ و میر 28 روزه یا دوره COVID- 19 در بیمارستان در بیماران بستری دارند. اثبات نشده است كه هیدروکسی كلروكین هیچ فوایدی در درمان COVID-19 دارد. خود درمانی را با هیچ دارویی از جمله آنتی بیوتیک به عنوان پیشگیری یا درمانی برای COVID-19 توصیه نمی کند WHO .در حال هماهنگی تلاشها برای توسعه روشهای درمانی COVID-19 است و با در دسترس قرار دادن اطلاعات جدید همچنان ادامه خواهد داد.

آیا آنتی بیوتیک ها در پیشگیری یا درمان COVID-19 موثر هستند؟ 

آنتی بیوتیک ها در برابر ویروس ها کار نمی کنند. آنها فقط روی عفونت های باکتریایی کار می کنند COVID-19 .توسط ویروس ایجاد می شود ، بنابراین آنتی بیوتیک ها موثر نیستند. از آنتی بیوتیک ها نباید به عنوان وسیله ای برای پیشگیری یا درمان COVID-19 استفاده شود. در بیمارستان ها ، پزشکان گاهی اوقات از آنتی بیوتیک برای جلوگیری یا درمان عفونت های باکتریایی ثانویه استفاده می کنند که می تواند از عوارض COVID-19 در بیمارانی که به سختی بیمار هستند باشد. آنها فقط باید طبق دستور پزشک برای درمان عفونت باکتریایی استفاده شوند.
بیشتر افرادی که به COVID-19 مبتلا می شوند می توانند در خانه بهبود یابند. برخی از همان کارهایی که شما در صورت ابتلا به آنفلوانزا احساس راحتی می کنید. استراحت کافی ، هیدراته بودن کافی و مصرف داروهایی برای تسکین تب و دردها به COVID-19 نیز کمک می کند. فراتر از آن ، همچنین مجاز به درمان هایی است که ممکن است برای افرادی که با COVID-19 و سایر داروها در بیمارستان بستری شده اند ، برای جلوگیری از پیشرفت COVID-19 در افرادی که در بیمارستان بستری نیستند اما در معرض خطر ابتلا به بیماری شدید قرار دارند ، استفاده شود. دانشمندان به تلاش خود ادامه می دهند تا سایر روشهای درمانی موثر را نیز به دست آورند.

 چه روش های درمانی ممکن است به افراد مبتلا به COVID-19 شدید قبل از بستری شدن در بیمارستان کمک کند؟

اگر در خانه بهبود می یابید ، این اقدامات می تواند به کاهش علائم کمک کند: در حالی که نیازی به ماندن در رختخواب ندارید، باید استراحت زیادی داشته باشید. هیدراته باشید. برای کاهش تب و تسکین دردها ، استامینوفن مصرف کنید. حتماً دستورالعمل ها را دنبال کنید. اگر داروی ترکیبی یا سرماخوردگی یا آنفولانزا مصرف می کنید ، تمام مواد تشکیل دهنده و دوزهای آن را بخاطر داشته باشید. برای استامینوفن ، کل دوز روزانه از همه محصولات نباید بیش از 3000 میلی گرم باشد.

پزشکان از چه داروهایی می توانند برای افرادی که با COVID-19 بستری شده اند استفاده کنند؟ 

دگزامتازون بسیاری از پزشکان از جمله پزشکان در ایالات متحده ، از زمان ابتلا به بیماری همه گیر، بیماران COVID-19 بسیار بیمار را با کورتیکواستروئیدها تحت درمان قرار می دهند. این برای کسانی که پاسخ بیش از حد ایمنی (طوفان سیتوکین) نسبت به عفونت ویروسی دارند ، منطقی بیولوژیکی است. در این موارد ، واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن است که به ریه ها و سایر اندام ها آسیب می رساند و اغلب منجر به مرگ می شود. دگزامتازون و سایر کورتیکواستروئیدها (پردنیزون ، متیل پردنیزولون) داروهای ضد التهابی قوی هستند. آنها به راحتی در دسترس و ارزان هستند. موسسه ملی سلامت ( NIH) در دستورالعمل های درمانی COVID-19 استفاده از دگزامتازون را در افراد خاص بستری شده با COVID-19 شدید توصیه می کند. این پیشنهاد براساس نتایج آزمایش ریکاوری انجام شده است. در این مطالعه ، بیش از 6000 بیمار بستری شده با COVID-19 به طور تصادفی یا دگزامتازون یا درمان استاندارد دریافت کردند. بیمارانی که به اکسیژن یا ونتیلاتور مکمل نیاز داشتند و دگزامتازون دریافت می کردند ، در مقایسه با بیمارانی که تحت مراقبت استاندارد قرار داشتند ، در طی 28 روز احتمال مرگ کمتری داشتند. دگزامتازون در بیمارانی که نیازی به پشتیبانی تنفسی ندارند هیچ فایده ای ندارد.
 : Remdesivir در اکتبر سال 2020 سازمان غذا دارو امریکا (FDA) داروی ضد ویروسی remdesivir را برای درمان COVID-19 تأیید کرد. این دارو ممکن است برای درمان بزرگسالان و کودکان 12 سال به بالا و وزن حداقل 88 پوند که برای COVID-19 در بیمارستان بستری شده اند ، استفاده شود. آزمایشات بالینی نشان می دهد که در این بیماران ، Remdesivir ممکن است به طور متوسط ​​زمان بهبودی را تسریع کند.
داروهای ضد انعقاد خون یعنی رقیق کننده های خون تقریباً تمام افرادی که با COVID در بیمارستان بستری شده اند داروهایی برای جلوگیری از لخته شدن خون دریافت می کنند. پزشکان معمولاً هپارین یا انوکساپارین با دوز کم تجویز می کنند. با این حال ، در برخی از بیماران اگر قبلاً لخته خون ایجاد کرده یا خطر بالایی برای انجام آن وجود داشته باشد ، به دوزهای کامل ضد انعقاد خون نیاز دارند. پزشکان همیشه هنگام تجویز دوزهای کامل باید خطر خونریزی خطرناک را متعادل کنند.

پلاسمای نقاهت چیست؟ آیا به افراد مبتلا به COVID-19 کمک می کند؟

 هنگامی که افراد از COVID-19 بهبود می یابند ، خون آنها حاوی آنتی بادی هایی است که بدن آنها برای مبارزه با ویروس کرونا و کمک به بهبود آنها تولید کرده است. آنتی بادی در پلاسما ، یک جز خون یافت می شود. پلاسمای نقاهت به معنای واقعی کلمه از بیماران بهبود یافته بیش از 100 سال است که برای درمان انواع بیماری ها از سرخک تا فلج اطفال ، آبله مرغان و سارس استفاده می شود. اعتقاد عمومی بر این است که بی خطر است. در آگوست سال 2020 سازمان غذا دارو امریکا (FDA)  مجوز استفاده اضطراری (EUA) را برای پلاسمای نقاهت در بیماران بستری در COVID-19 صادر کرد. تحقیقات قبلی نشان داده بود که بیمارانی که COVID-19 شدید و یا در معرض خطر ابتلا به (COVID-19) قرار دارند که در طی سه روز از تشخیص ، پلاسمای بهبودی دریافت می کنند ، در مقایسه با بیمارانی که بعداً در اثر بیماری خود، پلاسمای بهبودی دریافت کرده اند، احتمال مرگ و میر آنها کمتر است.

آیا ویتامین D از COVID-19 محافظت می کند؟ 

برخی شواهد نشان می دهد که ویتامین D می تواند در برابر آلوده شدن و ایجاد علائم جدی COVID-19 از شما محافظت کند. به عنوان مثال می دانیم که افرادی که سطح ویتامین D کمی دارند ممکن است بیشتر در معرض عفونت دستگاه تنفسی فوقانی باشند. یک متاآنالیز نشان داد افرادی که از مکمل های ویتامین D استفاده می کنند، به ویژه افرادی که سطح ویتامین D کمی دارند ، در مقایسه با افرادی که این داروها را مصرف نمی کنند ، کمتر دچار عفونت حاد دستگاه تنفسی می شوند. ویتامین D ممکن است به دو روش در برابر COVID-19 محافظت کند:
ممکن است به تقویت دفاع طبیعی بدن ما در برابر ویروس ها و باکتری ها کمک کند. 
 ممکن است به جلوگیری از پاسخ التهابی اغراق آمیز کمک کند ، که نشان داده شده است در برخی افراد مبتلا به COVID-19 به بیماری شدید کمک می کند.
 بدن ما در معرض آفتاب ویتامین D می سازد. پنج تا 10 دقیقه قرار گرفتن در معرض آفتاب در بعضی یا بیشتر روزهای هفته به دست ها ، پاها یا کمر بدون ضد آفتاب ، شما را قادر می سازد ویتامین کافی داشته باشید. منابع غذایی خوب ویتامین D شامل ماهی های چرب مانند ماهی تن ، ماهی خال مخالی و ماهی قزل آلا، غذاهای غنی شده با ویتامین D مانند لبنیات ، شیر سویا و غلات، پنیر و زرده تخم مرغ است. دوز توصیه شده ویتامین D در رژیم غذایی هر روز 600 IU برای بزرگسالان 70 سال و کمتر و 800 IU هر روز برای بزرگسالان بالای 70 سال است. مکمل روزانه حاوی 1000 تا 2000 IU ویتامین D برای اکثر افراد بی خطر است. برای بزرگسالان ، خطر اثرات مضر بالاتر از 4000 IU در روز است.

تست های تشخیصی COVID-19

هر کسی که علائم دارد باید هرجا ممکن است آزمایش شود .افرادی که علائمی ندارند اما تماس نزدیک با شخصی که آلوده است یا ممکن است باشد نیز ممکن است آزمایش را انجام دهند. با دستورالعمل های بهداشت محلی خود تماس بگیرید و راهنمایی های آنها را دنبال کنید. در حالی که شخصی منتظر نتیجه آزمایش است ، باید از دیگران جدا باشد. در مواردی که ظرفیت آزمایش محدود است ، ابتدا باید آزمایشاتی برای افرادی که در معرض خطر بیشتر عفونت هستند ، مانند کارکنان بهداشت ، و افرادی که در معرض خطر بیشتری از بیماری شدید مانند افراد مسن هستند ، به ویژه کسانی که در اقامتگاه سالمندان یا مراکز مراقبت طولانی مدت زندگی می کنند، انجام شود. 
در بیشتر شرایط از آزمایش مولکولی برای تشخیص SARS-CoV-2 و تأیید عفونت استفاده می شود .واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) رایج ترین آزمایش مولکولی است .نمونه ها از طریق بینی و بینی یا از گلو جمع می شوند. آزمایش های مولکولی با تکثیر مواد ژنتیکی ویروسی تا سطوح قابل تشخیص ، ویروس را در نمونه شناسایی می کنند .به همین دلیل ، یک آزمایش مولکولی برای تأیید عفونت فعال ، معمولاً طی چند روز پس از مواجهه و تقریباً در زمان شروع علائم ، استفاده می شود.
آزمایشات سریع آنتی ژن که بعضاً به عنوان آزمایش تشخیص سریع شناخته می شود  RDT پروتئین های ویروسی (معروف به آنتی ژن) را تشخیص می دهد. نمونه ها از طریق بینی و بینی یا از گلو جمع می شوند .این تست ها ارزان تر از PCR هستند و با سرعت بیشتری نتیجه می گیرند ، اگرچه به طور کلی از دقت کمتری برخوردار هستند .این آزمایشات زمانی که ویروس بیشتری در جامعه گردش می کند و از فرد در طول مدت آلودگی بیشتر نمونه برداری می شود ، بهترین عملکرد را دارد.
آزمایش های آنتی بادی می تواند به ما نشان دهد که آیا کسی در گذشته عفونت داشته است ، حتی اگر علائمی نداشته باشد. این آزمایشات که به عنوان آزمایشات سرولوژیک نیز شناخته می شود و معمولاً روی نمونه خون انجام می شود ، آنتی بادی های تولید شده در پاسخ به عفونت را تشخیص می دهد. در بیشتر افراد ، آنتی بادی ها پس از روزها تا هفته ها شروع به رشد می کنند و می توانند نشان دهند که آیا فردی قبلاً به عفونت مبتلا بوده است. از آزمایش های آنتی بادی نمی توان برای تشخیص COVID-19 در مراحل اولیه عفونت یا بیماری استفاده کرد اما می تواند نشان دهد که آیا کسی در گذشته به این بیماری مبتلا بوده است یا خیر.