بای لاین و ورزش الکتریکی

بای لاین (Bailine) سیستمی است که برای بانوانی طراحی شده است که تمایل به کاهش وزن و یا کاهش سایز دارند. سیستم بای لاین شامل استفاده از یک برنامه آموزشی فردی و شکل دهی ، همراه با یک برنامه تغذیه ای شخصی سازی شده است. همراه با این برنامه ها ، از یک شبیه ساز آموزشی تحت کنترل رایانه که مخصوص بای لاین ساخته شده است نیز استفاده می شود. سیستم بای لاین نه تنها در مورد آموزش الکتریکی ، رویکرد علمی دارد. بلکه از نظر تغذیه ، ورزش بدنی و روشهای انگیزشی نیز روندی علمی است.
نتایج کامپیوتری بای لاین، برای اینکه نشـان دهند، قسمت های مختـلف انـدام، چقـدر به اندام ایــده آل نــزدیک است، از درصدها استفاده می کند. کارشناسان بای لاین با استفاده از این اطلاعات تمرینات خاصی را از بین تمرینات فراوانی که در حـافظه کامپیوتر وجود دارد و با توجه به نیازهای اندام افراد و جهت رفع نواقص نواحی غیر موزون، انتخاب و آن را جهت اجرا بوسیله شبیه ساز بر روی کامپیوتر برنامه ریزی میکنند و دستگاه شبیه ساز کامپیوتری دقیقا مطابق برنامه انتخاب شده فعالیت خود را بر روی اندام فرد انجام میدهد و شما نیز با انجــام صحیح نرمش هــای فیزیکی و رعــایت برنامه های غذایی پیشنهــادی ارائه شده توسط کارشناسان باي لاين شاهد بهبود اندام خود خواهيد بود.
چند منتقد در مورد استفاده از شبیه سازهای آموزش الکتریکی تردید دارند. ما این را با آموزش الكترنیكی استفاده شده توسط پرسنل پزشكی برای كمك به ایجاد توده عضلانی بر روی بیماران اثبات می كنیم. شبیه سازهای آموزشی مورد استفاده در بای لاین بخشی جدایی ناپذیر از برنامه کلی است زیرا به آنها امکان می دهد قبل از شروع رژیم غذایی، عضلات را فعال کنند. دلیل این که بسیاری از افراد پس از لاغری افزایش وزن پیدا می کنند این است که به جای چربی ، عضله کاهش می یابد. برای نشان دادن این موضوع ، می توانیم به یک پروژه علمی مراجعه کنیم که نشان می دهد افراد می توانند هنگام رژیم گرفتن تا 41٪ از توده عضلانی خود را از دست بدهند ، در حالی که با  ورزش کم  23٪ از توده عضلانی خود را از دست می دهند.

تأثیر تمرینات الکتریکی بای لاین بر افراد مختلف

با استفاده از تمرینات الکتریکی ، چه قبل و چه بعد از لاغری ، توده عضلانی در طول دوره لاغری ساخته شده و حفظ می شود. به طوری که حتی اگر توده عضلانی افزایش یابد ، اندازه های بدن کاهش می یابد و فرد به وضوح لاغرتر به نظر می رسد. این به این دلیل است که یک پوند چربی چهار برابر یک پوند عضله  جا اشغال می کند. استفاده از تمرینات الکتریکی ممکن است به شکستن چرخه معیوبی کمک کند که افراد چاق در آن قرار دارند. هنگام تلاش برای مبارزه با اضافه وزن، شخصی با جسمی نامناسب ، ضعیف و چاق ، در حین استفاده از یک رژیم غذایی بدون چربی لاغر خواهد شد و به راحتی بافت عضلانی خود را از دست می دهد . برای  چنین شخصی  ، تمرینات الکتریکی  می تواند یک شروع حیاتی باشد. گزارش های تحقیقاتی زیادی وجود دارد که این واقعیت را بازگو می کند که تمرینات الکتریکی، توده عضلانی بیماران آسیب دیده را افزایش می دهد. محقق دانمارکی ، دکتر توماس موهر ، اثبات کرده است که تحریک الکتریکی عضلات فلج باعث افزایش 20 تا 100 درصدی حداکثر اکسیژن دریافتی شده و توده عضلانی را تا 40 درصد افزایش می دهد.  
نظرسنجی ها در پزشکی ورزشی نشان می دهد که حتی افراد سالم نیز می توانند از اثر تمرینات الکتریکی عضلات بهره مند شده و عضلات قویتری کسب کنند. تحقیقات اثبات کرده است که تنها پس از 19 روز تمرین الکتریکی ، قدرت عضله می تواند از 38٪ به 50٪ برسد. گزارش تحقیقات نشان می دهد که این افزایش قدرت نه تنها برای افراد سالم، بلکه برای ورزشکاران حرفه ای نیز حاصل می شود.
وزنه برداران روسی از تمرینات الکتریکی مشابه بای لاین در بازی های المپیک مونیخ در سال 1972 استفاده کردند و همچنین برای حفظ سیستم های عضلانی ، از تمرینات الکتریکی مشابه بای لاین در پرسنل زیر دریایی نظامی نیز استفاده شد. هم چنین ناسا برای جلوگیری از تحلیل توده عضلانی در هنگام بی وزنی ، از تمرینات الکتریکی برای فضانوردان در برنامه تحقیقات فضایی خود استفاده کرده است.
 بای لاین ، می تواند به عنوان انگیزه ای مؤثر برای زنانی که وقت کافی برای ورزش ندارند ، عمل کند. نظرسنجی ها نشان می دهد اکثر کسانی که در یک برنامه بای لاین شرکت می کنند انگیزه بیشتری دارند که از نظر جسمی فعالیت بیشتری داشته باشند. در بای لاین ما با این نظر مخالف نیستیم که ورزش کردن و ساعتها دویدن بیشتر از تمرینات الکتریکی مؤثر است؛ اما تجربه نشان می دهد که ورزش عادی برای بسیاری از مردم قابل اجرا نیست. به همین دلیل است که ما بای لاین را به عنوان یک گزینه مناسب برای افرادی که فرصت و تمایلی برای اختصاص وقت برای رفتن به یک باشگاه بدنسازی یا دویدن ندارند ، در نظر می گیریم.

نحوه عملکرد ورزش الکتریکی بای لاین

فعالیت اعصاب و عضلات در انسان ماهیت الکتریکی دارد. سیستم عصبی سیگنال ها را از یک مکان به مکان دیگر منتقل می کند. نورون های حسی تکانه های عصبی را از اندام های حسی در بدن و مغز در امتداد رشته های عصبی آوران حمل می کنند. مغز برای تحریک انقباض عضلات ، سیگنال هایی را به صورت تکانه های عصبی در امتداد اعصاب حرکتی ارسال می کند. مهم نیست که ماهیچه ها چه از طریق سیستم عصبی و چه از طریق تحریک شیمیایی تحریک شوند ، اگر تحریک عضلانی به طور مداوم تکرار شود ، هر فیبر عصبی ضخامت و قدرتش افزایش می یابد. عضله پر از رگ است و فیبر عضلانی توسط شبکه ای از مویرگها احاطه شده است. اکثر این مویرگ ها هنگام استراحت عضلات بسته می شوند و با فعالیت بدنی این رگ های کوچک باز می شوند و خون از عضلات عبور می کند. خون رسانی با تمرین بدنی افزایش می یابد. هدف از تحریک الکتریکی اعصاب و عضلات در انسان تقلید از روند طبیعی است. هنگامی که در روش بای لاین دستگاهی تکانه های الکتریکی را ارائه می دهد مطابق با آن هایی است که به طور معمول از طریق غشای سلول عصبی در یک پالس عصبی عبور می کنند ، دقیقاً همان انقباض عضلانی را به دست می آوریم.
به طور خلاصه: الکترودها یا 'پدها' در نقاط خاصی روی بدن قرار می گیرند ، گروه های عضلانی را هدف قرار می دهند. این دستگاه تکانه های الکتریکی ضعیفی را ارسال می کند که متناسب با هر فرد می توانند از نظر قدرت و مدت زمان تنظیم شوند. تکانه ها ، مانند اثراتی که در حین تمرین بدنی حرفه ای احساس می شود ، بین انقباض و آرامش تعادلی موزون ایجاد می کنند. مهم است که تأکید کنیم هیچ تفاوتی در اصل بین فعالیت الکتریکی طبیعی در اعصاب و عضلات و تحریک الکتریکی که با یک شبیه ساز الکتریکی ایجاد می شود ، وجود ندارد.

ورزش الکتریکی چیز جدیدی نیست

ورزش الکتریکی مشابه آن چه در روش بای لاین استفاده می شود، مسئله ی چندان جدیدی نیست. پزشکان باستان برای درمان سردرد و سایر بیماری ها از ماهی های الکتریکی برای ایجاد شوک الکتریکی به سر استفاده می کردند. آن ها الکتریسیته ساکن را با مالیدن عنبر و استفاده از آن در ناحیه دردناک ایجاد کردند. در سال 1600 ، ویلیام گیلبرت ، پزشک الیزابت اول ، برای اولین بار کلمه "الکتریکی" را در مقاله ای استفاده کرد. کلمه الکتریکی از "الکترا" ، کلمه یونانی کهربا ؛ به عنوان اصطلاحی برای قدرتی که باعث حرکت لرزش حواس و اندام ها مشتق می شود .
پزشک و پروفسور آناتومی ایتالیایی در بولونیا ، لوئیجی گالوانی (1798-1737) در سال 1780 کشف کرد که عضلات پای یک قورباغه هنگام برق رسانی منقبض می شوند. حتی پزشک یونانی ، کلادیوس گالنوس ، قبلاً در سال 1320 ، سلولهای عصبی را بر اساس اعصاب حرکتی و اعصاب حسی طبقه بندی کرده بود. 
پزشک فرانسوی بنیامین دوشن (1806-1875) ، تحقیق و بهبود الکتروتراپی را در طول دهه 1830 انجام داد ، و او را می توان پدر الکتروتراپی نامید. دوشِن کسی بود که شروع به استفاده از الکترودها روی پوست کرد. پیشرفت الکتروتراپی و فناوری برای اهداف مختلف طی صد سال گذشته خارق العاده بوده است. بیمارانی که فلج  هستند و سایر آسیب های عصبی را دارند، زندگی جدید و بهتری میتوانند داشته باشند. دیگران برای درد مزمن و حملات صرعی از الکتروتراپی کمک می گیرند. برای کسانی که می خواهند وزن خود را کاهش دهند ، الکتروتراپی اخیراً به یک کمک مفید تبدیل شده است. ورزش الکتریکی همچنین می تواند اثر مثبتی بر پوست نیز داشته باشد.

ورزش الکتریکی عضلات در افراد آسیب دیده نخاع

آسیب به نخاع باعث آشفتگی فوری در زندگی بیمار ، معمولاً یک فرد جوان، می شود. اخیراً ، تحقیقات زیادی در زمینه شروع فعالیت عضلانی از طریق ورزش الکتریکی انجام شده است ، به طوری که آسیب دیدگان می توانند به تنهایی بایستند ، راه بروند ، اشیاء را نگه دارند و نفس بکشند. پیشرفت از مراحل ساده و بدوی تا تحریک رایانه ای پیچیده متفاوت است ، اما هنوز مسیری طولانی در پیش است.
ماه های اول پس از آسیب دیدگی ، شاهد درد عضلانی قابل توجه ، فعالیت عضلانی سخت ، توانایی حسی کم و جریان خون کم و وخیم شدن عضله قلب هستیم. عوارض دیگری چون مقاومت به انسولین ، دیابت نوع دو و از بین رفتن مواد معدنی در بافت اسکلتی نیز در این افراد مشاهده می شود.
تحریک الکتریکی عضلات اندام تحتانی از کار افتاده، احساس تندرستی ، افزایش اکسیژن دریافتی ، افزایش توده عضلانی ، افزایش مصرف گلوکز و وضعیت مواد معدنی بهتر در اندام تحتانی را فراهم می کند. تمرینات الكترونيكي ، با تحريك ترتيبي چند گروه عضلاني ، با رايانه و با دقت انجام می شود ، به همین خاطر حركات خیلی شبيه به پارو زدن يا دوچرخه سواري واقعی است. الکترودها بر روی عضلات و روی پوست قرار می گیرند و دارای یک جریان تک فاز ، ضربان دار 10-30 هرتز (هرتز) ، با عرض نبضی 200-400 میکرومتر و جریان تا 150 میلی آمپر است ( میلی امپر). بعضی از مدل ها حداکثر 300 میلی آمپر استفاده کرده اند اما به دلایل ایمنی فقط 150 میلی آمپر در تجهیزات قابل دسترسی تجاری استفاده می شود. جریان  60-80 میلی آمپر برای افرادی که آستانه درد طبیعی دارند بسیار دردناک است.

اثرات فیزیولوژیکی درمان الکتریکی

این تمرینات غالباً هر بار 15-30 دقیقه و یک بار یا چند بار در هفته انجام می شود. بعد از چند دقیقه ورزش الکتریکی ، ضربان قلب 30-50 %  افزایش می یابد ، این بسیار کمتر از حداکثر توانایی یک فرد آسیب دیده است. حجم خون قلب دو برابر می شود - از 4 به 8 لیتر در دقیقه - و جریان خون در پاها بر این اساس افزایش می یابد. میزان اکسیژن دریافتی پس از 5-10 دقیقه از سطح استراحت طبیعی 0.2 لیتر در دقیقه به 1-1.5 لیتر در دقیقه افزایش می یابد. بیماران گزارش می کنند که ورزش الکتریکی ، مانند احساسی که یک فرد سالم بعد از ورزش دارد ، احساس خوبی می دهد. 
بعد از چند هفته ورزش الکتریکی ، حداکثر اکسیژن مصرفی افزایش می یابد و اگر شدت ورزش تمرینات الکتریکی افزایش یابد ، حتی بیشتر هم می شود. گزارش هایی مبنی بر افزایش 20 تا 100 درصدی دقیقاً مانند افراد غیر آسیب دیده گزارش شده است. ورزش الكتريكي دور ران را 5٪ افزايش داده است ، اما مقطع واقعي ران را  12٪ افزايش داده است ، بر اساس آنچه كه در اسكن هاي MRI نشان داده شده است حتی پس از گذشت 20 سال از آسیب و ناکارایی عضله، فرد می تواند پس از چند ماه ورزش الکتریکی به عضلاتی تقریباً طبیعی دست یابد.
چند مطالعه متابولیسم گلوکز را بعد از ورزش الکتریکی و بعد از مدت طولانی بررسی کرده اند. در طول مدت ورزش ، افزایش گلوکز تحریک شده توسط انسولین و افزایش پروتئین ناقل گلوکز (GLUT4) در سلول های عضلانی مشاهده شده است ، بنابراین از دیابت نوع دو نیز جلوگیری می شود.

نتیجه گیری و چشم انداز ورزش الکتریکی

کم تحرکی در طول سال ها باعث ایجاد تغییرات جدی در آسیب های نخاعی می شود ، اما بسیاری از آن ها با ورزش الکتریکی قابل برگشت هستند. اما این تمرین به زمان و کمک نیاز دارد و تأثیرات مثبت تنها در صورت انجام منظم و مادام العمر حاصل خواهد شد. در تحقیقات نشان داده شده است که کاربران معمولاً علاقه بیشتری به ورزش دارند اگر این کار در مراکز ورزشی به جای خانه انجام شود.
شواهد مهمی وجود دارد که نشان می دهد ورزش الکتریکی در زمینه های بیشتری مورد استفاده قرار خواهد گرفت. بنابراین ، در سال 1995 یک نهاد بین المللی تشکیل شد که انجمن بین المللی عملکرد تحریک الکتریکی نام گرفته و کنفرانس های سالانه برگزار می کند.