اوتیسم

اختلال اوتیسم یک اصطلاح گسترده است که برای توصیف گروهی از اختلالات مغزي و عصبی استفاده می شود. این اختلالات با مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی مشخص می شوند. افراد مبتلا به اوتيسم اغلب علائم یا الگوهای رفتاری محدود، تکراری و کلیشه ای را نشان می دهند.

اوتيسم بدون در نظر گرفتن نژاد، فرهنگ یا پیشینه اقتصادی در افراد مختلف در سراسر جهان یافت می شود. طبق آمار مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، اوتیسم در پسران بیشتر از دختران اتفاق افتاده و در سال 2014 تقریباً از هر 59 كودك 1 کودک مبتلا به اوتيسم شناسایی شده اند.

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد موارد ابتلا به اوتيسم رو به افزایش است. برخی این افزایش را به عوامل محیطی نسبت می دهند. با این حال، متخصصان بحث می کنند که آیا افزایش واقعی موارد وجود دارد یا فقط تشخیص های در حال افزايش اند نه مبتلايان به اوتيسم.

انواع مختلف اوتیسم 

  انواع مختلفي از بيماري اوتيسم وجود دارد كه هر يك از آن ها مي تواند دارا يا فاقد انواعي از علائم يا اختلالات باشد. برخي از اين اختلالات متغير عبارت اند از:

• اختلالات فکری
• اختلالات گفتاری
• مرتبط با یک بیماری پزشکی یا ژنتیکی شناخته شده یا یک عامل محیطی
• مرتبط با اختلال عصبی، روانی یا رفتاری دیگر
• همراه با جنون

هر فرد مبتلا به اوتيسم می تواند داراي یک یا چند نمونه از موارد بالا باشد.

علائم اوتیسم چیست؟

علائم اوتیسم معمولاً در اوایل کودکی، بین 12 تا 24 ماهگی مشهود است. با این حال، علائم ممکن است زودتر یا دیرتر ظاهر شود. علائم اولیه ممکن است شامل تأخیر قابل توجه در صحبت کردن یا پیشرفت اجتماعی باشد.

علائم اوتیسم  به دو دسته تقسیم می شوند:

• مشکلات ارتباط و تعامل اجتماعی
• مسائل مربوط به ارتباطات، از جمله مشکلات اشتراک احساسات، به اشتراک گذاشتن علایق یا حفظ مکالمات با فرد مقابل
• مسائل مربوط به ارتباطات غیر کلامی، مانند مشکل در حفظ تماس چشمی یا خواندن زبان بدن                                                                                                                             
• الگوهای محدود یا تکراری از رفتار یا فعالیت ها
  • حرکات تکراری مانند حرکات یا الگوهای گفتار
  • پیروی سفت و سخت از کارهای روزمره یا رفتارهای خاص
  • افزایش یا کاهش حساسیت به اطلاعات حسی خاص از محیط اطراف خود، مانند واکنش منفی به صدایي خاص
  • علائم یا دغدغه های ثابت شده   

افراد در هر گروه ارزیابی و شدت علائم آنها بررسي می شود. برای دریافت تشخیص اوتيسم، فرد باید هر سه علائم را در گروه اول و حداقل دو علامت در دسته دوم نشان دهد.

تأثیرات اوتیسم بر تغذیه

اوتیسم یک وضعیت مادام العمر است که بر مغز و چگونگی ارتباط انسان با سایر افراد و دنیای اطراف خود تأثیر می گذارد. تغذیه مناسب لازم است تا مغز بتواند به درستی کار کند هم چنين يك رژیم غذایی ضعیف می تواند بر خلق و خو، یادگیری و خواب تأثیر بگذارد. در نتيجه رژيم غذايي در افراد مبتلا به اوتيسم حائز اهميت بسيار است و لازم است در رفع مشكلاتي چون اختلال در خوابيدن و يا كمبود مواد مغذي خاص (ویتامین هایB3 ،B6 ، C، کلسیم، آهن و روی) كه در افراد مبتلا به اوتيسم ديده مي شود، كمك كننده باشد. برخی از مشکلات رایج رژیم غذايي در مبتلايان به اوتيسم و حتي ساير افراد عبارت اند از:

• کاهش اشتها
• یبوست، اسهال و نفخ
• حساسیت به مواد غذایی (وقتی بدن به بعضی از غذاها واکنش واضح نشان می دهد)

ملاتونین و اختلالات خواب در كودكان اوتيسم

بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم مشکلات مداومي در خواب دارند، مانند زود بیدار شدن، کیفیت پایین خواب يا بی قراری. در واقع اضطراب یا تحریکات زیاد باعث می شود کودکان مبتلا به اوتیسم در خواب مشکل داشته باشند. از طرفي بی خوابی می تواند بسیاری از علائم اوتیسم را تشدید کند و نباید آن را نادیده گرفت. از جمله راه هاي درماني كه مي توان براي اين مشكل به كار برد عبارت اند از:

• ملاتونين مطالعات جدید نشان می دهد که مکمل طبیعی ملاتونین در کودکان مبتلا به اوتیسم به خواب بهتر کمک کرده و علائم را در طول روز کاهش می دهد. با این حال، دارو هاي ملاتونین باید تنها در صورتی که مشكلات مربوط به خواب ناشی از اوتیسم باشد، استفاده شود. اگر مسئله دیگری باعث ایجاد اين مشکلات شده است،  بايد آن را مسئله را ريشه يابي و به طور اساسي براي رفع آن اقدام كرد.
• نور درمانی نيز یک روش درمانی احتمالی برای کودکانی است که مبتلا به اوتیسم هستند که شبانه تلاش می کنند بخوابند. با این روش درمانی، کودک در معرض نورهایی روشن قرار می گیرد که ممکن است به انتشار طبیعی ملاتونین بدن کمک کند.
• خودداري از مصرف محرک هايي مانند کافئین یا شکر
• ایجاد روال و ساعتی منظم که هر شب از آن پیروی کنید.
• حداقل یک ساعت قبل از خواب تلویزیون یا بازی های ویدئویی را خاموش کنید و کودک را با پخش موسیقی ملایم یا با خواندن کتاب آرام کنید.
• اضافه کردن پرده های مسدود کننده نور به اتاق کودک شما برای جلوگیری از اختلال ناشی از محرک های بیرونی

اختلالات تغذيه اي در اوتيسم

• مشكل در مصرف مواد غذايي

غالباً افراد مبتلا به اوتیسم دارای مشکلات حسی هستند که می تواند قدرت بویایی و چشایی را تغییر دهد. این امر می تواند خوردن غذاهای خاص را دشوار کند. خوردن کمتر از 20 غذای مختلف جزو موارد ناسالم رژیم غذايي است، به خصوص برای کودکان، زیرا می تواند رشد را محدود کند. در موارد نادر، این رفتار تغذيه اي می تواند منجر به مشکلات بسیار جدی مانند کاهش بینایی و حتی کوری، مشکلات استخوانی و کمبود ویتامین شود. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم اگر بیش از حد غذاهای چرب مصرف کنند و به اندازه کافی میوه، سبزیجات، ماهی یا غلات کامل ميل نكنند، دچار اضافه وزن مي شوند. این نوع رژیم غذایی می تواند احساس ناخوشایندی نيز به همراه داشته باشد و احتمال ابتلا به سکته قلبی یا سکته مغزی را افزایش می دهد.

اگر از غذا خوردن و نحوه رژیم غذایی روزانه خود ناراضی هستید یا اضافه وزن دارید، می توانید با یک متخصص تغذیه صحبت کنید. متخصصان رژیم غذایی می توانند:

• بررسی کنند که آیا رژیم غذایی تان به شما تمام مواد مغذی مورد نیاز شما را می دهد یا خیر؟
• شما را در امتحان کردن غذاهای جدیدی که دوست دارید راهنمایی کنند.
• در مورد مکمل های غذایی مشاوره دهند.
• برای کمک به کاهش استرس وعده های غذایی، توصیه های مفید و کاربردی ارائه دهند.

 

• مشکل در هضم مواد غذايي

هضم هنگامی است که مواد غذایی توسط بدن به مواد مغذی مانند چربی ها، پروتئین ها، نشاسته ها، قندها، ویتامین ها و مواد معدنی تجزیه می شوند كه اختلال در آن مي تواند مشكلات متعددي را شامل شود. مشکلات روده ای مانند یبوست و اسهال و مشكلات معده ای مانند نفخ در افراد مبتلا به اوتیسم کاملاً شایع است و می تواند بر روحیه فرد تأثیر بگذارد. ممکن است متخصص تغذيه تشخيص دهد که یک پروبیوتیک برای رفع مشکلات روده می تواند کمک كننده باشد. هم چنين مصرف وعده های غذایی منظم حاوی فیبر فراوان و نوشیدن 6 تا 8 لیوان آب در طول روز مي تواند به افراد مبتلا به اوتيسم کمک کند. غذاهای سرشار از فیبر شامل غلات صبحانه سبوس دار، نان سبوس دار، میوه، سبزیجات، سالاد، لوبیا و عدس است.

اگر یبوست، نفخ یا اسهال دارید، یک متخصص تغذیه می تواند:

• بررسی کند که رژیم شما به اندازه کافی فیبر و مایعات به شما می دهد.
• به دنبال علائم حساسیت غذایی باشد.
• برای رفع این علائم، توصیه های رژیمی ارائه دهد.

• حساسیت به گلوتن و کازئین

گلوتن پروتئینی است که در گندم، چاودار و جو وجود دارد و مواد غذايی مانند نان، ماکارونی، بیسکویت و غلات صبحانه از آن ها تهيه مي شود. کازئین پروتئینی است که در شیرهای گاو، بز و گوسفند و غذاهایی که از آن ها تهیه می شود، به عنوان مثال خامه، ماست و پنیر یافت می شود. حساسیت به این پروتئین ها ممکن است روحیه، رفتار و ارتباطات را در برخی از مبتلایان به اوتیسم را بدتر کند. شواهد كافی برای توصیف رژیم غذایی بدون گلوتن و كازئین برای همه مبتلایان به اوتیسم وجود ندارد، اما بیشتر افراد نسبت به آن احساس بهتری دارند. تغییر رژیم غذایی ممکن است گزینه ای بی خطر به نظر برسد اما قطع و حذف مصرف انواع زیادی از غذاها می تواند باعث شود بدن مواد مغذی مهمی را از دست بدهد و رشد مناسبی نداشته باشد.                                                                                      

 اگر فکر می کنید برخی غذاها باعث احساس ناخوشایند می شوند، متخصص تغذیه می تواند:

• به دنبال علائم حساسیت غذایی باشد.
• در مورد رژیم غذایی متعادل گلوتن و کازئین توصیه کند.
• گزینه ها و مکمل های مناسب را پیشنهاد دهد.
• اطمینان حاصل کند که رژیم غذایی شما تمام مواد مغذی مورد نیاز شما را تأمین می کند.
• به شما کمک می کند تصمیم بگیرید که رژیم غذایی شما مؤثر است یا نه