نام فارسی: خار مریم
مهمترین موارد کاربرد:
درمان ناراحتی کبد و هپاتیت، آنتی اکسیدان،کاهنده کلسترول خون و ضد سرطان.
تداخلات:
• استامینوفن:
نحوه تداخل: خطرناک ترین عارضه داروی استامینوفن سمیت کبدی می باشد که در مصرف دوزهای بالای استامینوفن دیده می شود، مصرف گیاه خار مریم یا مشتقات آن مثل ترکیب سیلایمارین (Silymarin)، به دلیل خاصیت محافظت کبدی این گیاه از بروز سمیت ناشی از استامینوفن به نحو مؤثری جلوگیری می کند.
• داروهای بیهوش کننده عمومی:
نحوه تداخل: یکی از مهمترین عوارض داروهای بیهوش عمومی سمیت کبدی این داروها می باشد. بر اساس مطالعات انجام گرفته در این زمینه، مصرف گیاه خار مریم می تواند از بروز آسيب کبدی ناشی از داروهای بيهوش کننده عمومی به نحو مؤثری جلوگیری کند.
• بنزودیازپین ها:
شامل :دیازپام، لورازپام
نحوه تداخل: مصرف گیاه خار مریم یا مشتقات آن مانند ترکیب سیلایمارین توام با داروهای بنزودیازپینی ، سبب افزایش متابولیسم عبور اول کبدی این داروها شده و غلظت خونی و فراهمی زیستی این داروها را کاهش می دهد.
• داروهای شیمی درمانی به ویژه داروی سیس پلاتین:
نحوه تداخل: بر اساس مطالعات متعدد صورت گرفته مصرف سیلایمارین(ترکیب موجود در خار مریم) سبب کاهش قابل ملاحظه عوارض شیمی درمانی می شود بدون آن که کارائی داروهای شیمی درمانی را کاهش دهد و حتی در بسیاری از موارد سبب افزایش اثربخشی این داروها نیز می شود.
• سیکلوسپورین:
نحوه تداخل: سیلایمارین که از گیاه خار مریم به دست می آید، موجب افزایش متابولیسم و کلیرانس کبدی سیکلوسپورین می شود، به علاوه مشخص شده است که مصرف سیلايمارین اثرات سمی و مخرب سیکلوسپورین را بر روی کلیه و لوزالمعده و همچنین عارضه کاهش ترشح آمیلاز ناشی از سیکلوسپورین را کاهش می دهد.
• هالوپریدول:
نحوه تداخل: یکی از عوارض داروی هالوپریدول آسیب کبد می باشد. از سوی دیگر سیلایمارین دارای اثرات آنتی اکسیدانی می باشد و با خنثی کردن رادیکال های آزاد از آسیب کبدی ناشی از داروهای هپاتوتوکسیک مانند هالوپریدول جلوگیری می کنند.
• مترونیدازول:
نحوه تداخل: داروی مترونیدازول دارای عوارض گوارشی، کبدی و عصبی می باشد که مصرف توأم سیلایمارین در کاهش عوارض کبدی این دارو مؤثر است.
نام فارسی: سنفیتون
مهمترین موارد کاربرد:
ضد التهاب، تسکین دهنده، التیام بخش و بهبود دهنده زخم، بند آورنده خون، قابض و کمک به بهبود شکستگی و رگ به رگ شدگی
تداخلات:
• داروهای مهارکننده آنزیم (CYP3A) و داروهایی که توسط آنزیم CYP3Aمتابولیزه می شوند
نحوه تداخل: گیاه سنفیتون حاوی مقادیر زیادی از آلکالوئیدهای پیرولیزیدینی (PA) می باشد که دارای سمیت کبدی هستند. خنثی شدن الکالوئیدهای پیرولیزیدینی در بدن، در کبد و در درجه دوم توسط گلوتاتیون صورت می گیرد. بنابراین مهار شدن آنزیم CYP3A4 توسط داروهای مهار کننده آن یا داروهایی که توسط این آنزیم متابولیزه می شوند ، سبب افزایش احتمال سمیت کبدی آلکالوئیدهای پیرولیزیدینی و گیاهان حاوی این الکالوئیدها (مانند گیاه سنفیتون) می شود.
نام فارسی: گل مینا، گاو چشم
مهمترین موارد کاربرد:
پیشگیری و درمان میگرن، ضد التهاب عصبی و عضلانی، درمان قولنج، گزیدگی حشرات، آرتریت و دیسمنوره.
تداخلات:
• وارفارین و تیکلوپیدین:
نحوه تداخل: بر اساس مطالعات صورت گرفته، عصاره گیاه گل مينا دارای اثرات ضد تجمع پلاکتی و رقیق کنندگی خون در انسان می باشد که مربوط به یک نوع سزکوئی ترپن لاكتون به نام پارتنولید (Parthenolide) موجود در این گیاه می باشد.
نام فارسی: سنبل الطیب
مهمترین موارد کاربرد:
خواب آور، مسكن، ضد نفخ، پایین آورنده فشار خون و ضد اسپاسم.
تداخلات:
• بنزودیازپین ها:
مانند: دیازپام، لورازپام
نحوه تداخل: عصاره گیاه سنبل الطیب همانند بنزودیازپین ها از طريق رسپتورهای گابا (GABA)عمل میکند و دارای اثراتی مشابه داروهای بنزودیازپینی می باشد. از این رو مصرف گیاه سنبل الطيب سبب تشدید آثار داروهای بنزودیازپینی می شود.
• داروهای بیهوش کننده عمومی:
نحوه تداخل: گیاه سنبل الطیب دارای آثار سداتیو و خواب آور قوی میباشد و مصرف آن در بیمارانی که قصد عمل جراحی دارند سبب افزایش مدت زمان بیهوشی و تاخیر در بازگشت از بیهوشی می شود.
• گیاه علف چای:
نحوه تداخل: گیاه سنبل الطیب دارای آثار سداتیو و خواب آور قوی می باشد و مصرف توأم آن با سایر گیاهان خواب آور مانند علف چای سبب تشدید خواب آلودگی می شود به طوری که ادعا می شود مصرف توام سنبل الطیب و علف چای از لحاظ کارآیی مشابه داروی دیازپام می باشد.
