نام فارسی: ژینکو، پر سیاوشان مویی

مهمترین موارد کاربرد: 

تقویت حافظه، جلوگیری از پیشرفت بیماری آلزایمر و جلوگیری از ناتوانی جنسی ناشی از مصرف داروهای ضد افسردگی.

تداخلات: 

•    داروهای بیهوشی عمومی:

نحوه تداخل: مصرف گیاه ژینکو می تواند سبب به تأخیر انداختن شروع اثر داروهای بیهوش کننده عمومی شود.

•    داروهای مهار کننده بازجذب سروتونین (SSRIs)به خصوص فلوکستین:

نحوه تداخل: یکی از عوارض شایع داروهای مهار کننده باز جذب سروتونین ، عارضه ناتوانی جنسی می باشد. از سوی دیگر یکی از مهمترین اثرات گیاه ژینکو افزایش قوای جنسی می باشد. امروزه یکی از کاربردهای مکمل های ژینکو ، جلوگیری از بروز عارضه ناتوانی جنسی داروهای مهارکننده باز جذب سروتونین می باشد.

•    تیکلوپیدین:

نحوه تداخل: بر اساس نتایج یک مطالعه، مصرف ژینکو توام با داروی تیکلوپیدين، سبب تقویت اثرات ضد پلاکتی و ضد انعقادی این دارو می شود.

•    وارفارین:

نحوه تداخل: بر اساس مطالعات انجام شده، عصاره ی گیاه ژینکو دارای خاصیت مهار کنندگی فاکتور فعال کننده ی پلاکتی (PAF)می باشد و به همین دلیل می تواند سبب مهار تجمع پلاکتی و رقیق شدن خون شود.

•    گیاهان رقیق کننده خون:

نحوه تداخل: مصرف مکمل های ژینکو تحت نظر پزشک با سایر گیاهان دارای خاصیت مهارکنندگی تجمع پلاکتی، مانند سیر، می تواند سبب رقیق شدن خون شود که در بیماران دچار غلظت خون بالا مفید است.

نام فارسی: شیرین بیان

مهمترین موارد کاربرد:

ضد التهاب، درمان زخم معده و دوازدهه، ضد ویروس و تقویت کننده عملکرد کبد.

تداخلات:

•    داروهای کورتونی:

نحوه تداخل: شیرین بیان طبیعی سبب افزایش طول عمر و اثرات داروهای کورتونی در بدن می شود ، به همین دلیل مصرف مقادیر زیاد شیرین بیان در بیماران تحت درمان با داروهای کورتونی می تواند سبب بروز عوارضی نظیر الکالوز متابولیک  ، احتباس مایعات در بدن، افزایش وزن و هیپرتانسیون شود.

•    مدرهای لوپ (مانند فوروزماید) و مدرهای تیازیدی (مانند هیدروکلرتیازید):

نحوه تداخل: مدرهای لوپ و مدرهای تیازیدی به عنوان مدرهای کاهنده پتاسیم خون شناخته می شوند ، زیرا با افزایش دفع پتاسیم سبب کاهش سطح پتاسیم خون می شوند. از طرفی ترکیب گلیسریزین موجود در گیاه شیرین بیان نیز دارای اثرات کاهندگی پتاسیم خون می باشد، به همين دلیل مصرف توام مدرهای لوپ یا تیازیدی با شیرین بیان می تواند سبب بروز هیپوکالمی (کاهش سطح پتاسیم خون) و بروز عوارض سمی آن شود.

•    آسپرین و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی(مثل ایبوپروفن، دیکلوفناک، پیروکسیکام، ایندومتاسین، ناپروکسن و تولمتین):

نحوه تداخل: شیرین بیان به واسطه داشتن ترکیبات فلاونوئیدی سبب ترمیم غشاهای مخاطی و زخمهای دستگاه گوارش می شود و عوارض گوارشی و خونریزی ناشی از مصرف آسپرین و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی را به نحو بسیار مؤثری کاهش می دهد.

•    دیگوکسین :

نحوه تداخل: از آنجا که مصرف شیرین بیان طبیعی سبب کاهش سطح پتاسیم خون (هیپوکالمی) می شود ، مصرف توام آن با گلیکوزیدهای قلبی مانند داروی دیگوکسین، می تواند سمیت این داروها را افزایش دهد زیرا یکی از مهمترین عوامل زمینه ساز مسمومیت با دیگوکسین و سایر گلیکوزیدهای قلبی هیپوکالمی می‌باشد

•    اینترفرونها:

نحوه تداخل: بر اساس یافته های حاصل از تحقيقات صورت گرفته، مصرف شیرین بیان طبیعی اثرات مفیدی در درمان هپاتیت داشته است. مصرف شیرین بیان در کنار اینترفرون که داروی اصلی در درمان هپاتیت می باشد، ممکن است موجب افزایش کارآئی اینترفرون ها در درمان هپاتیت شود ؛ هر چند که اثبات قطعی این اثر نیازمند انجام مطالعات بالینی در این زمینه می باشد.

•    اسپیرنولاکتون:

نحوه تداخل: مکانیسم اثر داروی اسپیرنولاکتون ، مهار هورمون آلدوسترون می باشد، از طرفی برخی از انواع شیرین بیان قادر است از غیر فعال شدن کورتیزول در بدن جلوگیری نماید و به این ترتیب اثرات مینرال کورتیکوئیدی یا شبه آلدوسترونی کورتیزول را افزایش دهد و منجر به بروز عوارضی مانند: کاهش پتاسیم و افزایش سدیم خون، آلکالوزمتابولیک، احتباس آب در بدن، افزایش وزن و افزایش فشار خون  می شود.  

•    آنتی بیوتیک های وسيع الطیف:

نحوه تداخل: ترکیب گلیسریزین که در شیرین بیان طبیعی وجود دارد و عامل بسیاری از عوارض جانبی این گیاه می باشد، توسط فلور باکتریائی موجود در روده ها غیر فعال می شود بنابراین از لحاظ تئوری ممکن است مصرف توأم آنتی بیوتیک های وسيع الطیف و شیرین بیان منجر به بروز عوارض نامطلوب شود.