تداخل دارو و غذا

نمونه تداخلات دارو و غذا

1.    آنتی بیوتیک ها
 از مصرف همزمان آنتی بیوتیک ها با محصولات شیر که منابع غنی از یون های دو ظرفیتی هستند ، مانند کلسیم و منیزیم که با برخی آنتی بیوتیک ها ترکیب شده و از جذب آنها جلوگیری می کند ، خودداری کنید. با این حال ، مصرف فرآورده های لبنی با در نظر گرفتن مناسب آنتی بیوتیک های خاص باید مورد بررسی قرار گیرد. 
 کازئین و کلسیم موجود در شیر، جذب سیپروفلوکساسین را کاهش می دهد. مشخص شد که جذب قرص سیپروفلوکساسین (500 میلی گرم) می تواند با مصرف همزمان GFJ کاهش یابد. جذب آزیترومایسین هنگام مصرف با غذا کاهش می یابد ، در نتیجه 43٪ کاهش فراهمی زیستی ایجاد می کند . تتراسایکلین باید یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا مصرف شود و همراه با شیر مصرف نشود این ماده کلسیم و آهن را متصل می کند ، کلاتهای نامحلول را تشکیل می دهد و بر فراهمی زیستی آن تأثیر می گذارد.    
2.    مسکن و تب بر
داروهای مسکن و تب بر برای درمان درد و تب خفیف تا متوسط استفاده می شود. برای تسکین سریع ، استامینوفن باید با معده خالی مصرف شود زیرا غذا ممکن است جذب استامینوفن را در بدن کاهش دهد. مصرف همزمان استامینوفن با پکتین جذب و شروع آن را به تأخیر می اندازد. دارو های ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)  مانند ایبوپروفن ، ناپروکسن ، کتوپروفن و دیگران می توانند باعث تحریک معده شوند و بنابراین باید همراه با غذا یا شیر مصرف شوند. از مصرف الکل خودداری کرده یا آن را محدود کنید زیرا مصرف مزمن الکل می تواند خطر آسیب کبدی یا خونریزی معده را افزایش دهد. جذب ایبوپروفن و اکسی کدون در صورت مصرف در قرص ترکیبی تحت تأثیر مصرف همزمان غذا تحت تأثیر قرار می گیرد.  
3.    گشادکننده برونش
گشادکننده های برونش مانند تئوفیلین ، آلبوترول و اپی نفرین اثرات مختلفی با غذا دارند. تأثیر غذا بر داروهای تئوفیلین می تواند بسیار متفاوت باشد. وعده های غذایی پرچرب ممکن است میزان تئوفیلین را در بدن افزایش دهند ، در حالی که وعده های غذایی با کربوهیدرات بالا ممکن است آن را کاهش دهند. در صورت مصرف داروهای تئوفیلین از الکل خودداری کنید زیرا می تواند خطر عوارض جانبی مانند حالت تهوع ، استفراغ ، سردرد و تحریک پذیری را افزایش دهد. از مصرف مقدار زیادی غذا و نوشیدنی حاوی کافئین (مانند شکلات ، قهوه و چای) خودداری کنید زیرا تئوفیلین مشتق گزانتین است و این مواد حاوی گزانتین نیز هستند. از این رو ، مصرف مقادیر زیادی از این مواد هنگام مصرف تئوفیلین، خطر سمیت دارو را افزایش می دهد. بعلاوه ، هر دو ماده گشادکننده برونش و خوراکی و کافئین باعث تحریک سیستم عصبی مرکزی می شوند.  
4.    آنتی هیستامین ها
فکسوفنادین ، لوراتادین ، روپاتادین ، سایمتیدین ستریزین ، همه آنتی هیستامین ها هستند. بهتر است برای افزایش اثربخشی ، آنتی هیستامین های تجویز شده را با معده خالی مصرف کنید. روپاتادین معمولاً برای مدیریت بیماری هایی با شرایط التهابی آلرژیک استفاده می شود. یک مطالعه نشان می دهد که مصرف همزمان غذا با یک دوز خوراکی 20 میلی گرم روپاتادین افزایش قابل توجهی در فراهمی زیستی روپاتادین را نشان می دهد. سینمتیدین همراه با غذا برای کمک به حفظ غلظت خون درمانی تجویز می شود. کسری از سایمتیدین در حضور غذا جذب می شود و اجازه می دهد با پاک شدن روده ، باقیمانده دارو حل شود. بنابراین ، سطح درمانی در کل دوره دوز حفظ می شود. 
5.    داروهای اختلال نعوظ و گریپ فروت
اگرچه اثبات نشده است، اما شواهد به این واقعیت اشاره دارد که آب گریپ فروت باعث افزایش سطح خون داروهای اختلال نعوظ مانند سیلدنافیل (ویاگرا) می شود. این ممکن است برای برخی از مردان یک مزیت به نظر برسد، اما می تواند سردردهایی را نشان دهد که دارای شرایط کشنده یا نزدیک به مرگ، گرگرفتگی یا فشار خون پایین باشند.