آهن

آهن ماده معدنی است که به طور طبیعی در بسیاری از غذاها وجود دارد و به عنوان مکمل نیز به برخی از محصولات غذایی اضافه می شود. آهن یکی از اجزای اساسی هموگلوبین است ، یک پروتئین گلبول قرمز که اکسیژن را از ریه ها به بافت منتقل می کند . آهن به عنوان یک جز از میوگلوبین ، پروتئین دیگری که اکسیژن را تأمین می کند ، از متابولیسم عضله و بافت همبند سالم پشتیبانی می کند.هم چنین آهن برای رشد جسمی ، رشد عصبی ، عملکرد سلولی و سنتز برخی هورمون ها ضروری است. 

 دوز مورد نیاز آهن

•    تولد تا 6 ماهگی: 27/0 میلی گرم
•    7-12 ماه: 11 میلی گرم
•    1-3 سال: 7 میلی گرم
•    4-8 سال: 10 میلی گرم
•    9-13 سال: 8 میلی گرم
•    14-18 سال: 11 میلی گرم (مردان) 15 میلی گرم(زنان)
•    19–50 سال: 8 میلی گرم(مردان) 18 میلی گرم(زنان)
•    51+ سال: 8 میلی گرم

منابع غذایی آهن

غنی ترین منابع آهن هم در رژیم غذایی شامل گوشت بدون چربی و غذاهای دریایی است. منابع غذایی دیگر آهن شامل مغزها ، لوبیاها ، سبزیجات و محصولات غلات غنی شده است. در ایالات متحده ، تقریبا نیمی از آهن رژیم غذایی از نان ، غلات و سایر محصولات دانه تامین می شود.شیر مادر حاوی آهن بسیار قابل دسترس است اما به مقداری کافی نیست که بتواند نیازهای نوزادان بالای 4 تا 6 ماه را تأمین کند.  

 کمبود آهن

کمبود آهن در ایالات متحده امری غیر معمول نیست ، به ویژه در میان کودکان خردسال ، زنان در سن باروری و زنان باردار. از آنجا که کمبود آهن با رژیم غذایی نامناسب ، اختلالات سو جذب و از دست دادن خون همراه است ، افراد کمبود آهن معمولاً کمبود مواد مغذی دیگری نیز دارند .  

گروه های در معرض خطرکمبود آهن

گروه های زیر از جمله افرادی هستند که احتمالاً مصرف آهن ناکافی دارند:
•    زنان حامله
•    نوزادان و کودکان خردسال
•    زنانی که خونریزی شدید قاعدگی دارند
•    اهدا کنندگان مکرر خون

  
آهن و سلامتی

سطح پایین گلبول های قرمز در افراد مبتلا به یک بیماری طولانی مدت مانند سرطان ، مشکلات کلیوی یا اچ آی وی / ایدز می توانند باعث کم خونی شوند. مصرف آهن به همراه سایر داروها مانند اپیوتین آلفا می تواند به ساخت گلبول های قرمز خون کمک کرده و از کم خونی در افراد مبتلا به این بیماری جلوگیری یا درمان کند.   مصرف آهن از طریق دهان یا تزریق برای درمان و پیشگیری از کم خونی ناشی از کمبود آهن در بدن موثر است. برای افراد کم خون خفیف به دلیل کمبود آهن ، مکمل های آهن ممکن است هر روز در میان از طریق دهان مصرف شوند تا احتمالاً عوارض جانبی را کاهش دهند.  سطح پایین آهن در زنانی که باردار هستند. مصرف آهن از طریق دهان در دوران بارداری ممکن است خطر کم خونی ناشی از آهن کم در بدن را کاهش دهد. هم چنین مصرف مکمل های آهن می تواند به موارد زیر کمک کند:
•    عملکرد ورزشی 
•    اختلال نقص توجه - بیش فعالی (ADHD).  
•    حملات نفس گیر 
•    رشد کودک 
•    سرطان مری. تحقیقات اولیه نشان می دهد افرادی که از مکمل های آهن استفاده می کنند 32٪ کمتر در معرض ابتلا به یک نوع سرطان مری هستند.
•    خستگی. برخی شواهد اولیه وجود دارد که مصرف آهن به عنوان سولفات آهن ممکن است خستگی غیر قابل توضیح را در زنان بهبود بخشد.
•    افسردگی پس از زایمان (افسردگی پس از زایمان). تحقیقات اولیه نشان می دهد که مصرف آهن ممکن است علائم افسردگی را پس از زایمان کاهش دهد.
•    نوعی بیماری التهابی روده (بیماری کرون).
•    زخم های تانکر
•    ناتوانی در باردار شدن در طی یک سال تلاش برای باردار شدن (ناباروری).
•    خونریزی شدید غیر طبیعی در دوره های قاعدگی (منوراژی).