اگر بیمار دچار آسیب طناب نخاعی در فاز حاد باشد، متخصص تغذیه باید نیاز های انرژی را از طریق کالریمتری غیر مستقیم ارزیابی نماید.

کاهش اولیه وزن در طی فاز حاد جراحت می تواند به دلیل توزیع مجدد توده بدنی، منجر به افزایش وزن در فاز مزمن گردد.

بیماران دچار ترومای نخاعی به دلیل قطع اعصاب عضلات، متابولیسم پایین تری دارند. نیاز های واقعی انرژی حداقل 10% کمتر از نیاز های پیش بینی شده است.

به دلیل کاهش مصرف انرژی در بدن و نیازهای کالری،  به دنبال سطوح پایین فعالیت بدنی و کاهش اثر گرمازایی ناشی از غذا،  بزرگسالان در فاز مزمن ترومای نخاع معمولا دارای اضافه وزن یا چاق و در نتیجه در معرض خطر دیابت و بیماری های قلبی-عروقی هستند.

به نظر می رسد که بیماران مبتلا به ترومای نخاع در تمام سنین خطر بالایی برای ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی،  آتروژنز و مقادیر غیر مطلوب لیپید های خون دارند. عوامل خطر قابل تغییر همچون چاقی،  بی تحرکی،  عوامل رژیمی و استعمال دخانیات باید مورد توجه قرار گیرند. فعالیت فیزیکی شامل فعالیت های ورزشی،  شنا،  تمرینات تحریک شده به صورت الکتریکی و تمرینات با تردمیل به گونه ای که وزن سالم بدن را حمایت کند،  می توانند به بهبود چربی های خون منجر شوند. مداخله تغذیه ای با استفاده از راهنمایی های مبتنی بر شواهد،  برای اختلالات لیپیدی باید توسط یک رژیم شناسان رسمی اجرا شوند.

مراقبت تغذیه ای ارائه شده توسط متخصصین تغذیه به عنوان بخشی از یک تیم تخصصی، منجر به بهبود پیامد های تغذیه ای در مراقبت حاد و بازتوانی فرد در محیط های اجتماعی می شود. بیماران ترومای نخاعی افزایش کمبود های مواد مغذی، مشکلات تغذیه ای مرتبط با انزوای اجتماعی و مسائل مربوط به فعالیت جسمانی،  اضافه وزن و چاقی، اختلال در فعالیت روده ها،  بلع و بیماری های مزمن تغذیه ای را تجربه می کنند.

آب زغال اخته می تواند برای پیشگیری از عفونت های مجاری ادراری مفید باشد که به میزان یک لیوان و سه بار در روز می تواند توصیه گردد،  مگر اینکه بیمار مبتلا به دیابت باشد.

دریافت حداقل 5/1 لیتر مایعات در روز توصیه می شود. رژیم های غذایی پرفیبر و دریافت مایعات کافی معمولا به تنهایی قادر به درمان یبوست نیستند. برای اختلال مزمن عملکرد روده،  15 گرم فیبر مفید تر از مقادیر بالاتر(20 تا 30 گرم) به نظر می رسد.

حفظ سلامت تغذیه ای مهم است؛ زیرا تغذیه نامناسب یک عامل خطر برای دریافت تغذیه ای کافی و اجرای اقدامات حمایت تغذیه ای شدید مطرح شده است. زخم های فشاری در بیمارانی که وزن طبیعی،  فعالیت بدنی بیشتر و سطوح سرمی پروتئینی کل،  آلبومین،  روی،  ویتامینA و ویتامین D در ان ها حفظ شد،  کمتر رخ می دهد. در نتیجه دریافت کافی کالری،  پروتئین،  روی،  ویتامین های A،  C و B  کمپلکس ضروری است.

زمانی که زخم های فشاری وجود داشته باشد،  40-30 کیلوکالری به ازاء کیلوگرم وزن بدن و 5/1-2/1 گرم پروتئین به ازاء کیلوگرم وزن بدن در روز توصیه می شود. نیاز های مایعات باید حداقل 1 میلی لیتر به ازاء کیلوکالری دریافتی در نظر گرفته شود.

پیروی از رژیم غذایی پرچرب توصیه نمی شود؛ زیرا چربی اضافی در بافت چربی ذخیره می شود و منجر به چاقی می شود و احتمال ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و دیابت را افزایش می دهد. علاوه بر این ، بارها و بارها شواهدی ارائه شده است که نشان می دهد HDL-C  در گروه های مبتلا به ترومای نخاع و آسیب نخاعی نسبت به گروه کنترل سالم کمتر است.

مردان مبتلا به ترومای نخاع و آسیب نخاعی نباید بیش از 30٪ از کل کالری، چربی و 10٪ چربی اشباع را در کالری روزانه خود مصرف کنند.