تغذیه تزریقی ، یا تغذیه داخل وریدی ، روشی است که غذا از طریق رگها به بدن شما می رسد.  تغذیه تزریقی ،  و یا غالباً تغذیه کامل تزریقی ، اصطلاح پزشکی برای تزریق نوع خاصی از غذا از طریق ورید (به صورت داخل وریدی) است. هدف از درمان، اصلاح یا جلوگیری از سوءتغذیه است.

چرا تغذیه وریدی؟

ممکن است به یکی از دلایل زیر به تغذیه تزریقی نیاز داشته باشید:
•    سرطان
•    بیماری کرون
•    سندرم روده کوتاه
•    برخی از اختلالات دستگاه گوارش کودکان
•    عملکرد غیر طبیعی روده

عوارض تغذیه تزریقی:

•    ناهنجاری های گلوکز (افزایش قند خون یا افت قند خون) یا اختلال عملکرد کبد 90%< بیماران رخ می دهد.
•    عوارض کبدی: شامل اختلال عملکرد کبد ، بزرگ شدن دردناک کبد و افزایش سطح اوره است .افزایش سطح اوره می تواند در نوزادان ایجاد شود ، باعث بی حالی ، کشیدگی و تشنج عمومی شود. مکمل آرژنین با سرعت 0.5 تا 1.0 میلی مول به ازای کیلوگرم وزن بدن در روز می تواند آن را اصلاح کند.
•    ناهنجاری های الکترولیت ها و مواد معدنی سرم : باید با اصلاح تزریقات بعدی یا در صورت نیاز فوری به اصلاح ، با شروع تزریق به وریدهای محیطی مناسب اصلاح شود.
•    بیماری متابولیک استخوان (پوکی استخوان یا استئومالاسی) : در برخی از بیماران با TPN بیش از 3 ماه ایجاد می شود.  . بیماری پیشرفته می تواند باعث درد شدید اطراف مفصل ، اندام تحتانی و کمردرد شود.
•    واکنش های جانبی به امولسیون های لیپیدی (به عنوان مثال ، تنگی نفس ، واکنش های آلرژیک پوستی ، حالت تهوع ، سردرد ، کمر درد ، تعریق ، سرگیجه) غیر معمول است اما ممکن است در اوایل رخ دهد .
•    از عوارض کیسه صفرا می توان به سنگ کیسه صفرا و التهاب کیسه صفرا اشاره کرد. 

به صورت کلی میتوان گفت شایعترین عوارض جانبی تغذیه تزریقی موارد زیر است:

•    زخمهای دهان ، دید در شب ضعیف و تغییرات پوستی است. اگر این شرایط از بین نرفت باید با پزشک خود صحبت کنید.

سایر عوارض جانبی کمتر شایع عبارتند از:

•    تغییرات در ضربان قلب
•    گیجی
•    تشنج یا تشنج
•    تنفس دشوار
•    افزایش سریع وزن یا کاهش وزن
•    خستگی
•    تب یا لرز
•    افزایش ادرار
•    رفلکس های جهنده
•    از دست دادن حافظه
•    گرفتگی عضلات یا ضعف
•    دل درد
•    تورم دست ها یا پاها
•    تشنگی
•    سوزن سوزن شدن در دست ها یا پاها
•    استفراغ

تغذیه تزریقی چگونه انجام می شود؟

تغذیه تزریقی از کیسه حاوی مواد مغذی مورد نیاز شما از طریق لوله متصل به سوزن یا کاتتر انجام می شود. با استفاده از TPN ، ارائه دهنده خدمات بهداشتی درمانی شما کاتتر را در یک رگ بزرگ قرار می دهد ، به نام ورید اجوف فوقانی ، که به قلب شما می رود. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما همچنین ممکن است محلی مانند محل دسترسی بدون سوزن قرار دهد که باعث سهولت تغذیه وریدی می شود. برای نیازهای موقتی تغذیه ای ، پزشک ممکن است PPN را پیشنهاد کند.

محلول های  TPN:

بسیاری از محلول های TPN معمولاً استفاده می شوند. برای تأمین نیازهای بیمار می توان الکترولیت اضافه کرد.
محلول های TPN بسته به سایر اختلالات موجود و سن بیمار متفاوت است ، مانند موارد زیر:
•    برای درمان عدم نارسایی کلیه با دیالیز یا نارسایی کبدی: کاهش پروتئین و درصد بالایی از اسیدهای آمینه ضروری
•    برای نارسایی قلبی یا کلیوی: حجم محدود مایعات
•    برای نارسایی تنفسی: یک امولسیون لیپیدی که بیشتر کالری های غیر پروتئینی را برای به حداقل رساندن تولید دی اکسید کربن توسط متابولیسم کربوهیدرات فراهم می کند.
•    برای نوزادان: غلظت های پایین دکستروز (17 تا 18 درصد)

خطرات تغذیه تزریقی چیست؟

بیشترین خطر استفاده از تغذیه تزریقی ایجاد عفونت کاتتر است. سایر خطرات عبارتند از:
•    لخته شدن خون
•    بیماری کبد
•    بیماری استخوان

پیامدهای بعد از تغذیه تزریقی چیست؟

بسیاری از افراد پس از تغذیه تزریقی ، بهبودی در وضعیت خود تجربه می کنند. شما ممکن است از علائم خود خلاص نشوید ، اما بدن شما می تواند سریعتر بهبود یابد. احتمالاً احساس قدرت و انرژی بیشتری خواهید کرد. این می تواند به شما کمک کند علی رغم تأثیرات شرایط خود ، کارهای بیشتری انجام دهید.