کورکومین یک رنگدانه زرد است که از ریزوم های زردچوبه (Curcuma longa L.) حاصل می شود و می تواند بر اجزای مختلف سندرم متابولیک (MetS) تأثیر بگذارد. در مطالعه حاضر ، ما با هدف بررسی تأثیر کورکومین بر چندین فاکتور خطر CVD از جمله شاخصهای افسردگی و اضطراب در مبتلایان به سندرم متابولیک پرداخته ایم. این کارآزمایی بالینی تصادفی کلینیک تغذیه بیمارستان قائم انجام شد. صد و بیست نفر (18 تا 65 سال) به طور تصادفی به یکی از سه گروه درمانی تقسیم شدند: 40 نفرگروهی که کپسول کورکومین فسفولیپیدیده (PC) (1گرم در روز به مدت 6 هفته) ،40 نفر که کپسولهای کورکومین (UC) (1گرم در روز) به مدت 6 هفته و 40نفر گروه کنترل که کپسول دارونما دریافت کرده بودند. وضعيت اجتماعي- جمعيت شناختي كليه شركت كنندگان با استفاده از پرسشنامه ثبت شد. نمونه خون پس از 12 ساعت ناشتایی جمع آوری شد. تمام عوامل بیوشیمیایی و شاخصهای آنتروپومتریک در ابتدا و بعد از 6 هفته مداخله در تمام بیماران اندازه گیری شد. شمارش کامل خون (CBC) ، سطح سرمی FBG ، پروفایل لیپیدها ، آپولیپوپروتئین ها و hs-CRP بررسی شد. سطح فعالیت بدنی با استفاده از پرسشنامه استاندارد اندازه گیری شد. در آغاز و پایان مطالعه ، پرسشنامه افسردگی بک (BDI) و پرسشنامه اضطراب بک (BAI) توسط کلیه داوطلبان تکمیل شد. با توجه به عوارض جانبی گزارش شده توسط خود افراد، یک فرد در گروه تحت درمان با PC از حساسیت بالایی و ، در گروه UC از درد سرد (1 نفر) و حالت تهوع (1 نفر) گزارش کرده است.  تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. در مجموع 109 نفر مطالعه را به پایان رساندند. از نظر هر یک از متغیرهای در شروع مطالعه ، بین سه گروه مطالعه تفاوت معنی داری وجود نداشت ، و همچنین بعد از مداخله 6 هفته ، از جمله شاخص های تن سنجی ، عوامل بیوشیمیایی سرم ، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و CBC ارزیابی شد. با این حال ، افراد مبتلا به اضطراب شدید با درمان با PC و UC در مقایسه با گروه دارونما به طور قابل توجهی بهبود پیدا کردند. مکمل کورکومین نیز هیچ یک از عوامل خطر قلبی عروقی مرتبط با MetS را بهبود نمی بخشد.