کمبود ویتامین یک مشکل جهانی است که ممکن است با مکمل ویتامین دی بهبود یابد. با این حال ، پاسخ فرد به مداخله متفاوت است. هدف ما بررسی فاکتورهای ژنتیکی بود  که ممکن است تاثیر محیط زیست بر وضعیت ویتامین D را تغییر دهد. واریانت ژن منتخب ما پلی مورفیسم ژن Gc-rs4588 در محل گیرنده ویتامین D (DBP) بود. درمجموع 619 دختران نوجوان سالم ایرانی برای 9 هفته دوز 50000 IU ویتامین D3 هفته ای دریافت کردند. غلظت سرم ویتامین دی، پروفایل های متابولیکی و میزان دریافت رژیم غذایی در ابتدا و بعد از 9 هفته مکمل اندازه گیری شد. ژنوتیپ های واریانت DBP (rs4588)  با استفاده از روش ژنوتیپ TaqMan آنالیز شدند. نتایج ما نشان داد که پلی مورفیسم rs4588 ممکن است با سرم ویتامین 25 هیدروکسی دی در ابتدا و بعد از مداخله همراه باشد.  به نظر می رسید که افراد دارای ژنوتیپ AA  پاسخ بهتر به مکمل ویتامین دی داشتند. مدل رگرسیون همچنین نشان داد که تأثیر ویتامین دیسرم  در افرادی که برای آلل غیر معمول Gwas کمتر از آن دسته از هموزیگوتها برای ژنوتیپ رایج تر AA است. واریانت ژنتیکی Gc ، rs4588 کد کننده گیرنده ویتامین دی پاسخ به مکمل ویتامین دی را تحت تاثیر قرار می دهد.