به نظر می رسد عوامل تعیین کننده میزان  ویتامین دی سرم عوامل محیطی (دریافت رژیم غذایی و مکمل و قرار گرفتن در معرض نور ماوراء بنفش) و عوامل ژنتیکی هستند. هدف ما بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم ژنتیکی مرتبط با ویتامین دی وغلظت سرم ویتامین دی در دختران نوجوان سالم در ایران و تأثیر آن بر مکمل ویتامین دی با دوز بالا بود. در کل 616 دختر نوجوان سالم با میانگین سنی 15 سال شرکت کردند.  ویتامین دی در 9هفته با دوز 50000IU دریافت کردند. سطح سرمی ویتامین دی و سایر عوامل متابولیک در ابتدا و بعد از مداخله اندازه گیری شد. ژنوتیپ واریانت  CYP2R1 (rs10741657) توسط سنجش ژنوتیپ TaqMan انجام شد. صرف نظر از پیشینه ژنتیکی ، در ابتدا ، 87 درصد دختران نوجوان  دچار کمبود ویتامین دی بودند. تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان داد که اگرچه در ابتدا ارتباط بین ژن ویتامین دی وجود نداشت اما پاسخ به مکمل ها با این واریانتها تعدیل شد . با این حال ، دیگر اقدامات آنتروپومتریک و بیوشیمیایی تحت تأثیر این مداخله ، در این دوره کوتاه قرار نگرفتند. ویتامین دی سرمی در همه شرکت کنندگان افزایش یافت اگرچه افراد با آلل A به نظر می رسد در پاسخ بهتر بوده اند.