سندرم متابولیک یک چالش بالینی اصلی بهداشت جهانی است که در حال رشد می باشد و آن را ناشی از مصرف بیش از حد انرژی ، افزایش چاقی و عدم حرکت در طول زندگی می دانند. سندرم متابولیک باعث افزایش پنج برابری در معرض خطر دیابت نوع 2 و افزایش مضاعف در افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی طی 5e10 سال آینده می شود. بر این اساس ، توجه بیشتر به گزینه های تشخیص و درمان این بیماری توجه شده است. فناوری نانو یکی از روشهای ارجح برای بهبود این بیماری است. این راه یک پیشرفت طبیعی در بسیاری از حوزه های سلامت ، از جمله مصنوعات و نانوساختارها است. استفاده از نانوذرات به منظور افزایش استفاده از اثر بخشی درمان ، کاهش عوارض جانبی و میزان مصرف دارو از طریق کوچک بودن اندازه آنها، نفوذ پذیری و قدرت نگهداری منجر به جذب آنها توسط اعضای هدف می شود. در همین حال، نانوذرات مختلف با مقادیر مصرف و اندازه ذرات مورد بررسی قرار گرفته است. شیوع سندرم متابولیک به دلیل شهرنشینی ،عدم تحرک و مصرف بیش از حد انرژی در حال افزایش است  و از آنجا که این بیماری منشا بسیاری از بیماریهای دیگر از جمله ا دیابت ، آترواسکلروز ، حملات قلبی و مواردی از این دست ست، به دنبال روشهای درمانی باید بود.