در بیماران مبتلا به بیماری بحرانی ، حمایت تغذیه ای نقش مهمی در تعدیل وضعیت بالینی دارد. در بیمار مبتلا به بیماری های بحرانی مصرف مواد غذایی ناکافی است یا ممکن نیست. اگرچه مسیر تغذیه روده ای برای چنین بیمارانی ارجح است (کاهش هزینه های تجویز و کاهش خطر) ، گزارش های متعددی از عوارض مربوط به EN وجود دارد.  formula آماده شده بیمارستانی (HPF) و چندین formula تجاری از مدت ها قبل در محیط بالینی مورد استفاده قرار می گرفت و اکثر واحدهای مراقبت حساس در ایران از HPF استفاده می کنند. HPF از نظر هزینه ، در دسترس بودن و سهولت استفاده چندین مزیت ارائه می دهد ، اما هیچ روش استاندارد برای تهیه این غذا ها وجود ندارد. علاوه بر این ، HPF ممکن است از نظر ارزش تغذیه ای کم و آلودگی بیشترداشته باشد. در تلاش برای افزایش ارزش غذایی HPF ، از یک فرمول تهیه شده توسط بیمارستان در بیمارستان آموزشی کامیاب مشهد (دانشگاه علوم پزشکی) استفاده کرده ایم که عمدتا از آب پنیر و دکستروزمالت تشکیل می شود و به این ترتیب فرمول آب پنیر (WF) نامگذاری شده است. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج بالینی و وضعیت های غذایی در فرمولهای تجاری با WF مورد استفاده در بخش مراقبت های ویژه مشهد بود. در این مطالعه 55 بیمار مبتلا به جراحت سردر بخش مراقبت های ویژه بستری شدند. از نظر سن ، جنس ، وزن بدن ایده آل و سطح هوشیاری بیماران از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشتند. یک گروه از این بیماران WF استاندارد را و گروه دیگر را از طریق گاواژ دریافت کردند. میزان کالری و ارزیابی کالری مورد نیاز ، و همچنین داده های آنتروپومتریک ، بالینی و آزمایشگاهی در طی 7 روز مورد بررسی قرار گرفت و ارزیابی جامع تری از بیماران MAC برای 14 روز انجام شد. نتایج نشان داد که بیماران گروه کنترل تنها 63٪ از انرژی مورد نیاز خود را دریافت کرده اند ، در حالی که گروه استاندارد 100٪ دریافت کرده است. میزان کالری دریافتی در گروه کنترل به طور معنی داری نسبت به گروه دیگر کمتر بود. تغییرات در دور بازو و نشانگرهای بیوشیمیایی در هر دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه مطالعه حاضر نشان می دهد كه WF در مقایسه با فرمول تجاری برای بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه ، به همان اندازه مؤثر است.