هایپرتریگلیسیریدمی یک عامل خطرناک برای بیماری عروق کرونر قلب است. سیتوکین های التهابی به عنوان واسطه مهم آتروژنز شناخته می شوند. با این حال ، رابطه بین غلظت سیتوکین های التهابی خاص و وجود هیپرتریگلیسیریدمی به خوبی مشخص نشده است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط سطح سرمی چند سیتوکین های ضد التهابی و وجود هیپرتریگلیسیریدمی بوده است. چهارصد و هشتاد و چهار نفر با / بدون هيپرتري گليسيريدمي وارد مطالعه شدند. پارامترهای آنتروپومتریک و تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی (از جمله پروفایل لیپید کامل ناشتا) تعیین شد. سطح سرمی چندین سایتوکاین و فاکتورهای رشد از جمله IL-1α ، IL-1β ، IL-2 ، IL-4 ، IL-6 ، IL-8 ، IL-10 ، TNF-α ، MCP-1 ، IFN-γ ، EGF ،  VEGF و تجزیه و تحلیل های تک متغیره و چند متغیره اندازه گیری شد. افراد مبتلا به هیپرتریگلیسیریدمی از نظر توده بدنی ، کلسترول توتال و تری گلیسیرید به طور قابل توجهی بالاتر از گروه بدون هیپرتریگلیسیریدمی بودند. سطح سرمی MCP-1 ، TNF-α و IL-8 در افراد مبتلا به هایپرتریگلیسیریدمی به طور قابل توجهی بالاتر بود. تجزیه و تحلیل چند متغیره نشان داد که افزایش غلظت سرمی TNF-α به طور مستقل با کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL-C) همراه بود ، در حالی که سطح سرمی IL-8 و MCP-1 با فشار خون بالا مرتبط بود. افراد مبتلا به تری گلیسیرید سرم بیشتراز 25.2 mmol / L مشخصات سیتوکین تغییر یافته ، به ویژه در رابطه با سرم IL-8 ، MCP-1 و TNF-α ، که ممکن است تا حدی عواقب جانبی بالینی آن است.