کاهش وزن در نتیجه از دست دادن اشتها می تواند نشانه ای از یک بیماری اساسی زمینه ای باشد ،در حال حاضر ، بیشترین داروی تجویز شده برای بی اشتهایی ، سیپروهپتادین هیدروکلراید است. با این حال، استفاده بالینی از هیدروکلراید سیپروهپتادین بدلیل عوارض جانبی آن محدود است. بنابراین ، اثر عصاره هیدروالکلی (گشنیز) در مورد مصرف مواد غذایی در موشهای صحرایی بررسی شد. سی موش صحرایی نر به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند. دو گروه کنترل استفاده شد ، يك گروه 5/0 ميلي ليتر آب در روز دريافت كردند ، و گروه ديگر هم هیچ چیزی دریافت نکردند. 3گروه دیگر روزانه 50 ، 100 یا 150 میلی گرم بر کیلوگرم از گشنیز در 7 روز تحت درمان قرار گرفتند. مقدار روزانه غذایی که توسط هر موش خورده می شود برای 10 روزاندازه گیری شد.  میزان انرژی دریافتی هر موش نیز به مدت 7 روز در طول مداخله محاسبه شد.اختلاف در میزان مصرف انرژی بین گروهها محاسبه و مقایسه شد. تغییردر مصرف انرژی پس از تیمار 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره به طور معنی داری بیشتر از سایر گروه ها بود. این مطالعه نشان داد که گشنیز تأثیر مثبت بر اشتهای موشها دارد.